Destiny Played it Well

CHAPTER 72

"Are you all guys packed? Wala nabang naiwan?" tanong ni Mommy at pinauna akong pinasakay sa van. Biglaan itong alis namin. Kagabi ko lang napag desisyonan na gusto kong mag pa opera sa mata. This is the first step para matulungan ko sila Mommy. I can't be a liability to them. Alam kung mag nag-aalala sila Mommy at Kuya sa akin kaya di sila maka gawa ng hakbang para mahuli si Mr. Ramos dahil alam nilang ako ang maiipit sa gulo.

"Yes, Mom. Are you okay right there, Erah?" tanong ni Kuya saka hinawakan ang kamay ko. Mukhang sa front seat siya nakaupo.

"Yes, Kuya. I'm all good." tangi kung naisagot.

"Good. Our tickets are right here na. We have to go." sabi pa ni Kuya.

"Fasten your seatbelt, sweetie. Let's go." sabi ni Mommy sa amin.

Tahimik lang ako sa pag-alis namin. Walang ibang nakaka-alam sa pag alis namin bukod kela Limer at Jen. Hindi ko na rin sinabi kay Simon, Sandro at Vinny dahil ayaw kung ma involve na naman sila dito. Napag-desisyonan ko ito dahil na rin sa pag taboy ko kay Simon kahapon, dun ko na realized kung gusto kung lumaban mag-isa, sisimulan ko muna ayosin ang sarili ko. I can't be a liability to someone nor my family. Bawat galaw namin bantay sarado na dahil may threats na din kaming natatanggap sa mga dating katunggali ni Dad sa negosyo as if naman makukuha nila yung mga ipinusta nilang shares na napunta kay Daddy.

"Don't worry, sweetie. Everything's gonna be alright. All set na ang Tita Pat mo sa pag dating natin." pag papagaan ni Mommy ng loob sa akin habang hawak-hawak ang kamay ko. Si Tita Pat ay isang ophthalmologist na naka base sa America, dun na ako mag papa-opera kahit 50/50 ang chances na maka kita ako ulit.

"I'm fine, Mom. Don't worry." ngumiti agad ako para hindi na siya mag-alala sa akin.

"Won't you gonna tell Sandro we're leaving now?" Mom asked.

"It's better to be like this, Mom. Ayoko madamay pa sila sa kung anong gagawin ng Daddy ni Kim. Mabubuti silang tao at ayokong may masaktan ni isa sa kanila." I explained.

"Just know that I'm always right here for you, sweetie." then she hugged me so tight.

Nakarating kami sa airport na medyo late dahil traffic. Hindi na sumama si Nanay Delia sa amin dahil siya ang pinagkakatiwalaan namin sa mansion kaya siya muna ang incharge dun hanggat nasa america pa kami.

"Mag iingat ka dun, anak ha. Mag-iingat kayo. Ikaw, Evo, wag na wag mo na asarin ang kakambal mo, ma mi-miss ko kayo." niyakap kami ni Nanay Delia pareho ni Kuya ng mahigpit at bakas sa kanyang boses na naiiyak na siya.

"Kayo din po, Nay. Mag-iingat kayo. I'll see you after 5 months or more." For the last time, I bid my goodbyes kay Nanay Delia. This is not the end, this is just a beginning para maging matatag para sa mga taong mahal ko.

Nag pa alam na rin sila Mommy at Kuya kay Nanay Delia at nag bilin na din sa mga dapat gawin. After namin mag iyakan, masakit man iwan si Nanay Delia ay pumasok na kami sa airport para hindi namin siya gaanong ma miss. Nag check in lang kami tapos dumeritso na sa VIP lounge while waiting sa plane. Sila Mommy na daw bahala sa mga papers ko since understandable naman na may disability daw ako.

"Ma'am, this way po. Good morning by the way." bati ng nag assist sa amin. Hawak-hawak lang ni Mommy ang kamay ko hanggang sa sumakay muna kami ng shuttle para marating ang plane namin. Pinauna na nila akong maka akyat pagka dating at pinaupo agad. May nararamdaman akong kakaiba, nag mamadali kasi sila Mommy at Kuya.

"May problema ba Mommy?" tanong ko.

"No, sweetie. Just stay put. Stay right there. Evo, let's go." bakas sa boses ni Mommy yung may medyo takot. Bakit? Ano bang nangyayari?

"Yes, Mom. I'm coming. Just calm down. Stay at the plane." rinig kung sabi ni Kuya. Pati siya din ay bakas yung pag kakataranta.

"Mom? What's going on?" tanong ko ulit nung maramdaman kung nakaupo na siya sa tabi ko.

"I think Levi is following us. That old man should rot in jail." woah. For the first time I heard my Mom na mag salita ng masama sa isang tao.

"Why? What happened?"

"Keil saw someone following us. I think that's one of Mr. Ramos goons." damn that creepy man. He's really into my Dad's money kaya kami naiipit ngayon.

"Sir, please take your seat. We'll be taking off in just a minute." sabi nung flight attendant. Narinig kung pinapaupo na ni Mommy si Kuya. Hindi nag tagal ay nag take off na ang plane kaya nakahawak lang ako kay Mommy. Although this is not the first time nag travel kami sa plane, iba lang talaga yung nararamdaman ko ngayon specially may threats sa buhay namin at isabay pa na hindi ako nakakakita.

After 16hours and 15 minutes flight, nakarating kami sa JFK International Airport, naka ready na din yung van na namin papuntang bahay. Naka bili ng penthouse si Daddy malapit sa Central Park which is parehong gusto namin dati dahil ang ganda ng view. Medyo malaming ang simoy ng hangin dito habang nakasakay kami sa van, sinoutan nga ako ni Mommy ng scarf sa leeg para daw di ako lamigin. I miss those days na pinapasyal kami ni Daddy every summer dito, nung close pa kami then marami na ang nag bago. We used to come here, all four but now tatlo nalang kami. It will never be the same like we use to.

"We're almost here, Erah." Kuya said. Medyo napagod ako sa byahi at halos mag gagabi na nung nakarating kami dito sa NYC. Nakarating na kami sa penthouse at yung butler na namin ang bahala sa mga gamit namin. Sinamahan agad ako ni Mommy sa kwarto para makapag pahinga daw muna ako dahil alam nilang napagod ako masyado.

"I'll get something you can drink, sweetie. Wait a second." excuse ni Mommy st umalis muna sa tabi ko. Saktong pag kahiga ko sa kama ay tumunog si Papan.

"Papan have a messages for you."

"Go on, read it for me." wala sa mood kung sagot habang papapikit na talaga ang mata ko.

"I know where you are. I'm coming to see you." nawala agad yung antok ko sa sinabi ni Papan.

"Papan? Who sent that message?"

"Cutie Sandro, sent those message." basa ni Papan sa contact nung nag send. Lintik na Sandro, cutie Sandro pa nilagay niya sa contact. He's coming to see me? The fuckk