Destiny Played it Well

CHAPTER 15

"I'm really sorry, Officer. I thought something bad happened to her. I'm really sorry." walang katapusang hingi nang tawad ni Simon sa mga pulis.

"Okay lang po, Sir. Atleast okay ang nobya ninyo." ani nung officer at tinignan pa kaming dalawa. "Mauuna na kami. Mag-iingat kayo." paalam nung officer saamin saka pumasok sila ng elevator. Pagkasara palang ng elevator, isang malutong na palo ang natanggap ni Simon galing sakin.

"What were you thinking?! Bakit ka nag papunta ng mga pulis dito?!" medyo inis kung tanong sabay palo-palo sa braso niya. Hinuli niya agad ang mga kamay ko saka hinawakan nang mahigpit.

"I'm sorry. I thought you passed out again." medyo natatawa niyang sabi. "You told me your alone and I'm worried if something happened to you." pwersahan kung inagaw ang mga kamay ko sakanya.

"Gagi ka! Kinabahan ako bakit may mga pulis. Lumakas ako bigla! Paano mo naman to nalaman ang bahay ko?"

"Somewhere/Somewhere na naman" sabay pa naming sabi. Nag lakad na ako pabalik sa unit habang nakasunod lang siya sakin.

"Are you okay? You need anything? Did you take your meds?" ayan na naman siya sa never ending questions.

"Bumaba ako para bumili ng gamot." pinakita ko pa ang binili kung gamot habang ini-enter ang passcode ko sa pinto. Pagkabukas ay pumasok na ako pero sumunod pa din siya. "Oh bakit? May kailangan ka pa?" takang tanong ko nung makapasok kami sa bahay ko.

"I just wanna make sure that your okay. Have you eaten dinner yet?" tinignan ko siya saka umiling-iling. Akmang tatapak na siya sa carpet ko nung pinigilan ko siya agad

"Putolin ko yang paa mo. Mag slippers ka. Andun sa shoe rack." tinuro ko yung shoe rack sa tabi ng pintuan. Ako na mismo ang pumunta saka kumuha ng tsinelas at ibinigay sakanya. "Hindi pa ako nag hahaponan."

"Thanks." isinuot niya agad yung tsinelas. Naka medyas lang kasi siya, halatang galing pa sa trabaho dahil yan yung sout niyang damit kanina.

"Let's order some food." suggest ko at kukunin na sana ang phone ko sa kwarto para mag order nung pinigilan niya ako.

"No. I'll cook for you nalang. I came here to make sure your okay and naka disturb pa ako sa neighbor mo. In return, I'll cook for you." he offered. I looked at him amazed dahil marunong pala siya mag luto.

"You know how to cook?"

"Of course. Kinda hobby and my parents don't want us to depend on helpers so we are raised to be independent." napatango-tango nalang ako sa sinabi niya. May mga mayayamang parents pa pala na ganyan na tinuturuan ang mga anak nila na hindi maging tamad. I mean, knowing na politician yung father niya tas may kaya sila eh ganyan pa din ang mindset ng parents nila which is good. "Mind if i invade your kitchen?" hinging permiso niya. Kahit nag dadalawang isip akong hayaan siya mag luto ay tumango nalang ako. Siya naman mismo nag offer eh.

"Oh okay. Basta wag ka lang mag sunog dito ha. Baka mapalayas ako ng wala sa oras." biro ko pa.

"Silly! Of course that won't happen." nag tungo siya sa kitchen ko at ako naman ay umupo sa counter table para tignan kung ano ang lulutuin niya. Hinayaan ko lang siya tumingin-tingin sa ref at kitchen cabinets ng mga kailangan niya. I see kumuha siya ng itlog at kung ano-ano sa ref. "You like tofu?" tanong niya sabay pakita sa pack ng tofu.

"Yeah. I love tofu, especially fried tofu."

"Okay. I'll include tofu." tatango-tango niya saka patuloy sa pag kukuha pa ng ingredients.