Hope in pain

Chapter 3

Chapter 3

Arani

"Arani kumain ka muna , itigil mo yang pagbabasa na yan" Binaba ko ang libro na hawak ko at nag angat sa kanya ng tingin.

Nginitian ko siya.
Na weirduhan na man siya saken.
I can't help it to admire every author can create a story in matter of a time in their head and just like that they influence me to read more by their words.
The phrase that I read, give meaningful to me. Para saken ang pagbabasa ay nakatulong saken. Partly books is my shelter, my piece of mind, and my sanctuary since when I was kid. My Dad taught me to read. I believe reading is part of our lives. Matutunan mong unawain ang mga salita gamit lamang ng pagbabasa.

Hinawakan ko ang kutsara at kumain nako ng tahimik.

Buwan na ang nakalipas at nung isang linggo lang ay nag start na ang klase dito.

Nung unang pasok ko ay naging ayus naman naging mabait naman sila, kaya para saken okay lang ang pananatili ko rito.

"Tapos mo kumain may pupuntahan tayo, kaya bilisan mo dyan" Dahil sa sinabi niya ay agad ko tinapos ang kinakain ko. Ang pinagkainan ay inalagay ko sa lababo at hinugasan narin. Ayoko naman mahirapan pa si nay silvia kaya kahit simpleng maiitulong ay ginagawa ko.
Pagkatapos ko maghugas wala lingon ako umakyat pataas upang makapag bihis na.

Sa tagal na namin na natili dito ngayon palang nagyakag si Tito lumabas lage kase siyang busy sa gagawin nyang negosyo.

Naiintindihan ko naman yun dahil seryoso talaga siya.
Pag ganun hinahayaan ko na.

"Arani tara na ambagal mo!"
Sigaw niya sa tapat ng pinto ko.
"Antay lang po!" binilisan ko ang pagsusuklay ng buhok. I wear below the knee yellow dress and step in. Kinuha ko ang cellphone sa bedside table ko at lumabas.

Tapos ready to go na.
Bumaba na ako.
Naabutan ko siya nasa sa salas at naka porma pa. Ang gwapo naman ng tito ko.

He wear V-neck shirt color beige, partner with pants, and white shoes.

The fast he laid his eyes turn back at me it just make me feel bless to have him in my life.

Kung gaano siya ngumiti saken ngayon, ay ang pag balik ng alala noong una ko siyang nakita sa mall.

Kung hindi niya siguro ako nakita noon baka kung saan naka punta o baka hindi ganto buhay ang tinatamasa ko ngayon. I am glad that God use him to guide me. Everything he do its like right. Kaya kahit anong gawin ko mapapatiklop niya ako pag may nagagawa akong kasalanan.
Dahil pakiramdam ko, ako ang kamalian niya.

"Pogi natin ah" taas at baba kilay ko siyang nginitian.
"Sabihin mo Tito san tayo? Excited na ako! Ngayon mo lang kase ako niyakag simula nong nagpunta tayo dito, naging busy kana sa work mo"
Nagtatampo ko pang sabi.

Inakbayan niya ako habang nagalalakad kami palabas.

Wala ngayon si Nay Silvia At Tay Roman pumunta sila sa karatig bayan para may isaradong deal sa pag deliver ng kape sa kanila.
Kaya masaya ako para sa kanila. Di ko pa nalalaman pero alam ko masasarado yun ni Tatay Roman.

"Sa mall kita dadalhin. Consider this a date, para memorable pakinggan. Mukha ka kase nalilibang kana kababasa. Di ka naman lumabas ng bahay para makipag-usap, si nay at tay tsaka yung Raus palang ang nakakausap mo dito eh" Totoo naman yun wala kase talaga ako hilig makihalubilo.

"Ganun na talaga ako Tito simula ng makilala mo dadag pa yun sakit ko. Dahil ayaw ko rin naman may mangyare masama saken kaya dinisiplina ko rin ang sarili ko na hindi gaano gumawa ng mga bagay na makakasama saken, pero meron talaga araw na nakakalimutan ko na may sakit ako"
Nakasakay na ako ng kotse ng lingunin ko siya na nag seatbelt. Nakakunot na ang noo kabilis mag bago ng mood nito kanina lang nakangiti sya ngayon nakabusangot na.