Hope in pain

Chapter 5

Arani

"Class, Adjourned" Sabi ng aming teacher sa huling subject  na pang hapon.
Niligpit kona ang mga gamit ko at lumabas ng silid-aralan

Mabilis lumipas ang mga araw.
Nag daan din ang aking kaarawan nung kabilang buwan, simpleng handaan lang kumbaga maitawid lang ang araw na yun.

"Arani!, Happy Birthday!" masiglang bati ni Tito Lorgan. Inabot saken ang regalo niya. Tinanggap ko naman yun agad at nagpasalamat.

"Salamat, Tito. Hindi kana sana nag abala." Kahit naman walang handa o regalong ibigay saken tuwing birthday ko ay nakakatuwa paren na may taong nakaalala.

"Pwede bang wala? Tsaka isang beses lang sa isang taon ang kaarawan ng tao, kaya dapat itong paghandaan" katwiran pa niyang sabi.

Nginitian ko siya. Nasabi ko bang napa ka-swerte ko to have him? Siguro. Oo,hindi man lage kailangan sabihin ay nararamdaman ko ito mula sa kanila.

"Arani! Halika na dito, Blow your birthday candles and then dont forget to say your wish" narinig kong sabi ni Nanay Silvia.

Lumapit kami ni Tito dahil nasa pinto kami ng bahay. Tinawag kase niya ako para ibigay ang regalo niya habang ako'y natulong sa pag aasikaso sa bisita na mga kapitbahay lang namin at kakilala.

"Paparyan na po!"
Sigaw ko para marinig niya.

"Tara na ,Tito?" tumango siya... Nakaakbay siya saken habang papalapit kay nanay.

Ginanap ang simpleng handaan sa malawak na bakuran nila Nanay at Tatay.
Maraming bisita ang dumalo na mga kaibigan nina Tatay at Nanay ang pumunta.
Wala naman kase akong madadalang kaibigan kase wala naman akong kaibigan maisasama.

Nang makalapit ay sinabi kona ang aking wish na gaya ng sabi ni Nanay.

Simple lang ang aking hiling, ang  muling makita ang aking mga magulang at kapatid.
Marami pa akong dapat malaman kung bakit?
Bakit sa tagal ng nawalay ako sa kanila ay hanggang ngayon ay di pa nila ako mahanap.

Im just here waiting for them to found me, gustohin ko mang ako ang maghanap sa kanila pero ayaw ko pang iwanan ang pamilyang kinagisnan ko.
Hihintayin ko ang muli naming pagtatagpo. Nawa'y pagdating ng tamang panahon walang galit akong maramdaman ng sa ganun mabilis ko silang patawadin.

Masayang nagpalakpakan ang bisita ng mahipan ko ang lahat ng kandila na nasa harap ko.

"Happy Birthday Tita, Arani!" nagulat ako ng may isang matinis na tinig ang bumati saken. Hinanap ko pa ito dahil hindi ko alam kung san ng galing ang tinig na iyon.

May humigit sa aking suot na bistida at nakita ko siyang nasa aking tabi.

Natuwa ako ng makita siya.
Isang cute na batang babae na may magandang suot na damit.
Kung di ako nagkakamali ay nasa tatlo o apat na taon na ito. May bitbit itong isang maliit na kahon na sa wari'y ko ay regalo para saken, agad naman ako ngumiti sa kanya. Hindi ko siya kilala pero kilala niya ako.

Pinantayan ko siya dahil ang liit nito.

"Hello Thank you, Ano pangalan mo? Ngayon palang kase kita nakita, pero kilala mo ako?" Masaya ko siyang pinasalamatan at pero naguguluhan dahil sa kilala niya ako. Habang tinatanggap ang regalo niya.

"A-hmm name ko po ay Yuki hehehe" at first she was shy but the way she giggles to me she got me there.
"I know you po, because my tito always saying about you po". Okay? Sino ba ang Tito nito? Tatanong ko pa sana kung sino ang tito niya nang tumawag sa pangalan ni Yuki. I guess she's the mother. She's beautifull. She wearing a pink dress hug her body that looks good on her. Simple but elegant.