Hope in pain

Chapter 29

Arani

"Daddy!" tinawag ko ito dahil nakikipag habulan pa kay Reury.

Aalis na kami pero naghahabulan pa.

"Wait, grandpa!.. STOP!" tinitigan ko ang anak ko na masayang nakikipaglaro kay Daddy. Lumapit sila saken.

"Ano tara na?" tumango ako dito.
"Si Andrie?" nalibot ko din ang paligid pero wala akong makitang Andrie.

Saan ba nagsusuot ang kapatid kong iyon?

Nakibi't balikat ako kay daddy.

Sila kaya itong magkakasamang lumabas kanina.

Nauna na kami sa sasakyan pero nandon na pala si Andrie.

"Bakit ang bagal niyo? Kanina pa ako dito.."

Inis ko siyang hinampas.
"Ay! Sorry ha...hinanap ka pa namin kase... Siraulo ka!"

"Ano ba..ate! sakit ha.."
"Mommy, you dont need to hurt Tito Drie." Tiningnan ko ang anak ko.

Ha! Hindi talaga ako mahal neto! Huhuhu

"Mag seatbelt na kayo...para kayong mga bata.."

"Sinabi ng nakikipag habulan sa bata.."
Bulong ko.

"May sinasabi ka.."

"Wala po Daddy...alis na tayo" inayos ko ang seatbelt ni Reury bago ako tumingin sa labas ng bintana.

Babalik na kaming US. Hindi naman kami pwedeng manatili rito dahil nag aaral ang dalawa doon.

Nag bakasyon lang talaga kami.

"Dumaan kaya tayo kay Lorgan, Arani. Total nandito naman tayo. Ang flight pa naman natin ay gabi." napalingon ako kay Daddy na nag d-drive.

Napa isip naman ako sa sinabi niya. Umaga pa naman dahil pinili naming umalis ng maaga kung sakaling ma traffic kami o aberya ay sasakto parin kami kung sakali.

"Okay, Dad." pag sang ayon ko pero taliwas iyon sa dalawang kasama pa namin.
"Bakit?" tanong ko sa mga ito.

"They hate Lorgan for real, Arani Hahaha." saba't ni Daddy ng hindi ako sinagot ng dalawa.

Maiintindihan ko pa si Andrie kung bakit ganto to pero kay Reury hindi.
Sa pag kakaalam ko hindi lubos na kilala ni Reury si Tito Lorgan dahil baby pa ito nung huling kita.

Hindi kase ako dinalaw ni Tito sa US dahil busy talaga ito. Kahit sinabi niyang pupunta sila doon kasama si Ate Shariel at mga bata ay hindi na nagawa nito.
Na naiintindihan ko naman dahil mahal ang pamasahe at malayo.

Mahaba ang tinakbo ng sasakyan kaya nung nakarating kami sa bahay ni Tito ay bumaba agad ako.

Katulad ng dati ay malinis parin ito. Hindi ko naman nakitang nagdumi ang bahay ni Tito sadyang malinis ito.

Naalala ko ang kalukuhan ko dito noon. Sana nalimutan nila iyon.
Lumingon ako kung saan ang daan papunta kay Waquin Teldmanson. Sila parin kayang dalawa.

"Is this his house Tito Drie...." napabaling ako sa dalawang nag bubulungan.

"Yes" Mukhang ayaw nga nila kay Tito.

Nag dorbell ako at naghintay na mag bukas.

"Who's tha--..A-arani?!" natawa ako sa gulat na ekspresyon ni Ate Shariel.

Wag mong sabihing na wala parin silang kasambahay?..

"Yup, Hi Ate Sha! I miss you"
Niyakap ko ito at nagtalon talon pa.