Hope in pain

Chapter 32

Arani

"Where's the report?" I extended my hand to Lanie, who have paper works.

Binagay niya ito sa'ken.
Agad naman ko iyong binasa.

"The media is here about 5 minutes from now. We all discussing it with them. So, you need to finalize it immediately....Ma'am matanong ko lang...ayos na po ba kayo?" napatigil ako sa pagbuklat ng mga pahina at nag angat ng tingin kay Lanie.

"Oo, naman.."

"Ah okay po. Ang seryoso niyo po ngayon." nagalinlangan pa itong sabihin pero gusto ko ang diretsya yang sabi.

"You dont have to worry about me. You can leave, Lanie. Pag nakarating na sila tawagin mo ako." she nodded before she leave me alone.

Binasa ko lahat ang mga importanteng bagay na nakatalaga sa report na ito.

Matapos kung malaman ang dahilan ng pag appoint saken ni Tito dito sa kanya ay nagkaroon ako ng insperasyon upang gawin ito ng naayon.

Nakatulong rin saken ang pinag usapan ni Ate Shariel.
Dumating din sina Lufie at Criel noong hapon ding iyon kaya lang may pasok pa ako ngayon. Nakauwe naman ako agad at nagpahinga. Kailangan ko din ng pahinga para bumaba ang lagnat ko. Kaya ngayon ay mabuti na ang lagay ko.

"Ah Ma'am..nandito po si Sir Hidalgo. Gusto daw po kayong makausap."

Pinindot ko ang intercom.
"Papasukin mo."
"Sege po, Ma'am."

Ano naman kaya ang gustong pagusapan namin this time?

Busy parin ako sa pagbabasa ng nagbukas ang pinto ng aking oposina pero hindi ako nag angat ng tingin.

"Mag salita ka, makikinig ako." kalmado kong simula.

Sa mga sinabi ko kahapon na wag ng lumapit siya saken ay malabo na iyon dahil na pagtanto kung mahirap iyon lalo na kung mag kasama kami sa proyektong ito. Nais kong maging propesyonal, kung anuman ang lagay naming dalawa ay hindi na dapat pa iyon isama sa trabaho.

"Anong binabasa mo?" nagulat ako ng nasa tabi ko na siya at sobrang lapit niya.

"Lumayo ka nga. Pwede ka naman magtanong ng malayo saken." itinaboy ko siya palayo dahil nawawala ang pag ka propesyonal ko.

Umalis naman siya at naupo sa sofa. Malayo saken.

"Okay kana ba? Mamaya na ang meeting...nakapagpahinga kana ba ng maayos? Pwede naman dito ka na lang at ako na bahalang humarap." pinagpatuloy ko ang pag babasa kaysa intindihin ang sinasabi niya.

Sino ba siya sa akala niya. Hero?!

"Hindi pwede. Ako ang kailangan sa pagpupulong na iyon. Bakit pa ako mawawala kung nandito narin naman ako?" inis kong sinarado ang binabasa dahil nawala na ako.

"Ano ba paguusapan? Nanggugulo ka lang eh!"
Sumandal ako sa aking kinauupuan at matamang pinakatitigan ito.

Kahit talaga tingin palang nakakaabala na.

"Sabay na tayo, wala naman akong kilala doon. Ikaw lang"

"Anong akala mo saken, huh? Nagpapatawa ka ba, hindi nga tayo close tapos sasabay ka pa? Alam mo lumayas ka na ngayon din. Nakakawala ka ng focus."

"Kase nga distrakted ka saken. Aminin mo na. Wala naman saken iyon kahit noon pa, nabihag kana saken."
Kinindatan niya ako.

Hindi ako makapaniwala na nagkakaganto siya ngayon.

Siraulo na talaga siya.

"Bihag!, makulong kana sana!. Alis! Ibabato ko to sayo!"
Hinawakan ko ang frame na nakalagay sa table ko at natigilan din pagkatapos dahil parang pamilyar saken ang tagpong ito.