HIP Chapter 24
The class went back and Im officially second year in college.
Two years after I'll see myself walking on the stage where my graduation be held.
Nakikita ko ang sarili kong proud sa nakamit ko. Masaya at kontento. Alam kung isa na naman iyon sa mga pangarap na natupad.
Ang makatapos sa college.
Marami nangyare sa nagdaang linggo lang. Sinulit namin iyon ni Raus dahil alam niya na balik ko na sa eskwelahan, syempre siya ay sa trabaho.
Masasabi kong napaka clingy niya at the same time, like we always to do is shouting.
Natatawa ako pag nagsisigawan kami. Siguro hindi na mawawala iyon.
Pero may pagkakataon na nagalalambingan lang kami kahit sa pagkain. Lately, nagugustuahan ko ang pag ka agresibo niya.
Well, ibang agresibo ha!
Raus is always vocal...sinasabi niya kung ano man ang gusto kong malaman.
One time sinabi niyang pinasok siya ni Rica sa opisina niya.
Sinabi niya saken na si Rica ay nawawalang anak ng Cliente niya. Matagal na daw itong sumunod sa kanya ng malaman na si Raus ang kinakausap ng ama nito. Hindi daw bago sa kanya ang pinapakita pagkagusto nito dito.
Wala akong naramdaman doon, as long as walang ginawang masama si Raus at hindi pinapatulan ay magiging kalmado ako. Pero kung sa kaling meron...pasensiyahan tayo hindi ako mananatili.
Ayoko man masayang ang pagsasamahan namin, ayaw ko din naman mawalan ng dignidad sa sarili.
Kung maari ay kalmado lang ako. Si Raus yun eh. Kilala ko siya hindi niya ako sasaktan baka ako pa makasakit sa kanya.
"Arani, look at this we should try this one..." Raus said. Pinakita niya saken ang nasa cellphone niya. Mga pagkain iyon. Hindi ko mapigilan matakam dahil doon.
Ibat ibang fruits dessert iyon sa isang shop online.
Kanina pa kase siya nag iisip na ipag meryenda daw saken. Nagaaral ako para sa isang quiz para bukas. Nakaupo lang ako sa sahig na may unan. Tapos mga nasa harap ko ay learning materials tungkol sa quiz bukas. Habang si Raus ay nasa sofa nakaupo at nasa pagitan ako ng mga binti niya. Nasa bahay nila ako dahil sinundo niya ako kanina pag ka-out niya sa work niya.
Sumandal ako sa sofa kung saan siya nakaupo at pinagmasdan ang mga nasa screen ini-scroll ko pa para makita lahat ng may makita ay tinuro ko ang isa doon na nagpatakam saken.
"I want this..." turo ko sa avocado cream.
Hinalikan niya ako sa pisngi at pinakalwan ako. Nakayuko kase siya at nakaakbay saken.
"Yun lang ba...may mangga, strawberries etc.." banggit niya sa ibang prutas. Napagpasiyahan naming puro masustansyang pagkain ang kainin lage.
Bukod sa kailangan ko, ay healthy iyon.Nagpatuloy ako sa pagbabasa at highlight ng mga bagay na mahahalaga.
"Hmmm mamili ka ng sayo ha..gusto ko dalwang order nung akin..Thank you."
"Okay, Love.." yan lage ang tawag saken. Sabi niya saken kaya Love ay dahil ako daw nag unang nagtawag sa kanya nun ng nalasing ako.Hindi ko naman matandaan...minsan nasisi ko pa nga ang alak dahil wala talaga akong maalala. Kaya nanatiling wala akong alam sa gabing iyon.
Dumating naman agad ang order ilang minuto ang nakalipas.
Kaya masaya akong nilantakan agad yun.
"Dahan dahan naman...nakaisa kana samantalang nagsisimula palang ako." hindi ko siya pinansin.
"Ahh geh ganyanan na pala eh. Pag nabilhan ang gusto wala na pala ako." masaya ko siyang nilingon na nagiisang kumain sa sofa.
Kaya tumayo sa pagkakasadlak sa sahig at kumadong naman sa kanya.
Napatigil pa siya sa pagsubo dahil inalalayan pa ako.
"Anong sayo?...patingin ako" umayos ako ng upo sa kandungan niya ng mahuhulog ako.

YOU ARE READING
Hope in pain
عاطفيةArani should be over with her childhood past but she living to it. Hoping her mother back and get her. However, she live with those memories continuing the miserable life and her disease. Contrary Lorgan Mendaro give her shelter and love even though...