Hope in pain

Chapter 4

 
  Arani

Pagka pasok ko sa bahay ay mabilis akong umakyat kahit naka salubong ko sina Tay at Nay sa may salas.

Tinawag pa nila ako pero dina ako lumingon.

I'm emotionally and physically tired. I feel exausted of my thoughts thats why I need to breath, I need to be alone, and I feel suffocated all of the sudden.

I need to go through this solitude.

Sa sobrang pagod ay agad ako nakatulog pagkatapos kung mag linis ng katawan at magbihis ng kumportableng damit pang tulog.

Naramdaman ko pa ng may nagbukas at sara ng pinto pero hindi ko na pinansin yun hinila na ako ng antok.

Bumangon ako kina umagahan ng parang walang nangyare, ganun na talaga siguro. Mahalaga ay may bukas na naghihintay saken ang goal ko lang naman  sa buhay ay magpatuloy kahit na sinusubok talaga tayo.

Pupunta na sana ako sa banyo upang maghanda na sa pagpasok ko sa eskwela ay nahagip ng mata ko ang mga paper bag na naglalaman ng mga stop toys galing kay Tito at Raus nalimutan ko dalhin papasok ko dito sa bahay.

Siguro pinasok ni tito dito, sakin lang naman ang mga ito.
Kaya walang anong inalis ko ang distansiya mula saken papunta sa mga paper bag.

Umupo ako sa gilid ng kama at pinaglalabas ang mga iyon.
San ko kaya ito ilalagay?
Hindi gaanong malaki ang kwarto ko tama lamang para sa isang ta.

Nilibot ko ang aking tingin sa buong kwarto ko, malapit sa may bintana ay may couch  dun ko lage napiling nmagbasa pwede ko nasiguro dun ipaglalagay. Ni arrange ko ito sa palaki paliit nagkasya naman silang lahat naging satisfied narin ako ng huli.
Binuksan ko ang kurtina ng bintana ko para pumasok ang natural na liwanag galing sa labas. Sumilip ako sa bintana saglit upang makita sa silangan ang pasikat palang na araw.
Tamang-tama para simulan ang araw na ito ng bagong pag-asa.

Tumayo na ako ng ayos at nilingon ang mga paper bag nakakalat sinalikop ko muna ang lahat at pinagaayos base sa laki at liit ng sukat at nilagay sa mas malaki pang paper bag bago ko nilagay sa closet kong may bakante.
Kumaha narin ako ng tuwalya para makaligo na.

Pagkatapos ko maligo ay sinuot kona ang uniporme na bumagay saken. Nung una ko tong nakita ay parang ayaw kong suotin dahil sa igsi nito. Pero bagay naman kaya hinayaan kona. Kinuha ko ang bag ko nakalagay sa upuan ng study table ko. Nandito na lahat ng kakailanganin ko dahil sinusiguro ko na nasa bag ko na lahat bago mag simula ang klase.
Sinakbit ko na ito at pinasadahan ko ang tingin ang buong kwarto ko baka kase may nakalimutan ako.

Nakita kong magulo ang higaan ko inayos ko muna ito at nakita ko ang id ko nakasabit lang pala sa tabi ng kama ko kaya sinuot kona ito nang masigurado kona ang lahat ay lumabas na ako.

Bago pa ako makababa ay may tumawag saken. Nilingon ko ito.

"Arani, Ang aga mo naman para sa papasikat palang na araw sa labas" naka pantulog pa ito baka mamaya pa ang trabaho niya nagsisimula na kase makilala ang negosyo niya na pangpa ganda.

"Takot lang talaga ako ma late Tito, Morning" Nakangiti ko sakanya bati at pinagpatuloy kona ang pagbaba sumabay naman siya saken.

"Morning, Ano nangyare sayo kagabi at bigla ka nagbago ng mood? Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo? We need to do something Arani, baka mapano kapa" Na estatwa ako sa sinabi ni tito pero kalaunan ay hinarap ko siya.

"Tito ayos lang po ako, your overeacting" pinulupot ko ang mga braso ko sa kanyang bewang para mawala ang pagalala niya para saken.

Kaya magakayakap kaming bumaba sa hagdanan ng bahay.
"Hindi mo maalis saken ang mag alala Arani, Kailangan mong sabihin saken ang mga bumabagabag sayo baka ma trigger ang puso mo nagkataon pa na wala ako sa tabi mo, kaya hayaan mong malaman ko para may gawin ako, naiintindihan mo ba ako?"
Dumiritso kami sa kusina naghahanda na pala si Nay Silvia at nandito narin si Tay Roman kaya humalik ako sa pisngi nila bago tumango kay Tito.