2:កម្មករតូចតាច
<<យ៉ាងមិចចង់បានខាសធ្វើប្ដីណាស់ហេស ទើបខំដាក់ស្នេហ៍ដល់ថ្នាក់នេះ តែសូមប្រាប់ទៅ វាគ្មានថ្ងៃទៅរួចទេ ពពួកមនុស្សឃ្លានលុយដូចអែង មិនសាកសមនិងមនុស្សល្អដូចខាសទេ ទាល់តែដូចយើងបានសម>>
សូហ្គាពោលឡើងយ៉ាងឈាមត្រជាក់ ធ្វើអោយជីមីនញ័រខ្លួនទទ្រើក ដោយកាភ័យខ្លាច ខ្លាចថាគេរំលោភបំពាន ខ្លាចថាគេធ្វើដូចមាត់និយាយមែន។ ជំហានជើងតូចៗឈានថយក្រោយមួយៗ ដោយដំណើរម្ចាស់កាយមាឌធំដូចយក្ស ដើរមកតាមបៀត សឹងតែជីមីនគេចមិនទាន់ទៅហើយ។
<<ខ្លាចណាស់ឬ ត្រង់ទាក់ប្រុស កម្មករគ្រប់គ្នាឡើងញ័រខ្លួនទៅហើយ>>
ជីមីនខាំបបូរមាត់ខ្លួនអែង មិនអើពើនិងសម្ដីគេ ចាប់ទុកថាគេស្រវឹងហើយមិនដឹងអីទៅចុះ និងចង់ដើរចេញពីគេចេញ តែរកតែងាកខ្លួនមិនបាន គេរហ័សចាប់ច្របាច់ក៎ដៃតូចជាខ្លាំង។
<<ឈឺ>>
ជីមីននិយាយខ្សាវៗ ពេបមាត់ស្ពេប ព្រោះឈឺពិតមែន មិនបានមាយាដកខ្ញីដូចគេគិត។
<<ចេះឈឺដែលហេស>>
<<ដៃមនុស្ស មិនមែនដៃជ័រឯណា>>
ជីមីនព្យាយាមរមួលក៎ដៃចេញពីកាចាប់ ប៉ុន្តែរឹតតែរើ គេចាប់ច្របាច់លើសដើម ទើបព្រមនៅស្ងៀម ទឹកភ្នែកដែលចង់ស្ងួតទៅហើយ ក៎ស្រក់ម្ដងទៀតទាល់តែបាន។
<<លែងទៅ សុំអង្វរ ខ្ញុំឈឺ>>
<<ឈឺក៎ល្អនិងបានចងចាំ ហើយក៏សង្ឃឹមថាបានរៀបការជាមួយខាស ដរាបណានៅមានយើង រឿងនោះមិនអាចកើតឡើង>>
គេនិយាយពីរឿងរៀបការម្ដងទៀត និយាយបែបមួយៗ ច្បាស់ៗ ហើយស្បថក្នុងចិត្តថា បើដរាបគេនៅមានដង្ហើម ជីមីននិងគ្មានថ្ងៃក្លាយជាបងថ្លៃរបស់គេជាដាច់ខាត ព្រោះគេមិនត្រូវកាបងថ្លៃ មុខលុយ សម្លឹងមើលឃើញតែមាសប្រាក់នោះដែល គួអោយខ្ពើមរអើមណាស់។
<<រឿងរបស់ខ្ញុំ ខ្លួនប្រាណខ្ញុំ បេះដូងខ្ញុំ ខ្ញុំចង់រៀបឬមិនរៀបក៎គ្មានពាក់ព័ន្ធអីនិងលោកដែល ហើយម្យ៉ាងទៀតក៎ជាលោកខាស មិនបានរៀបការជាមួយលោក មិនបាច់មិនក្ដៅក្រហាយជំនួសលោកខាសអី>>
សូហ្គាខាំធ្មេញក្រតៗ សឹងតែបែកថ្គាមទៅហើយ ចិត្តក្ដៅដូចភ្លើងទោសះ ហើយពេលជីមីនរើបម្រាស់ មិនអោយគេចាប់ គេប៉ះ ហាក់ដូចខ្ពើមរអើម ក៎ទៅជាមួម៉ៅលើសដើម។
<<ក៎ប្រាប់ហើយ ថាខាសជាមនុស្សល្អ ទាល់តែយើងបានសាកសមនិងអែង អាក្រក់ក៎អាក្រក់ដូចគ្នា>>
<<លោកអែងនិយាយស្អី>>
<<ក៎បែបនេះនិងអី>>
<<ហុឹម...>>
គេមិនបណ្ដោយអោយជីមីនស្រែកឡូឡាបាន ដោយការថើបបំបិទមាត់ ថើបជញ្ចក់ខ្លាំងៗ ដូចកំពុងដាក់ទោស ព្រមជាមួយអារម្មណ៍ខឹងផងដែល បាតដៃធំគ្រើម ចាប់ទាញកញ្ចឹងក៎ជីមីនជាប់ មិនអោយគេចចេញបាន ប្រើភាពឃូឃៅដាក់ទណ្ឌកម្មជីមីនយ៉ាងព្រៃផ្សៃ។
ផាច់!!!
ពេលរើបម្រាស់ចេញពីរង្វង់ដៃគេបានភ្លាម ក៎យាដៃទះគេមួយទំហឹង ទឹកភ្នែកហូរជោកថ្ពាល់ គួរអោយអាណិត។
<<បើស្អប់ណាស់ មកពាក់ព័ន្ធនិងខ្ញុំ...ហុឹម...>>
ម្ដងទៀតហើយ ម្ដងទៀតដែលគេប្រើល្បិចព្រៃធ្វើមកលើខ្លួនបែបនេះ ដោយកាចាប់ថើបបឺតជញ្ចក់ បបូរមាត់ទន់ល្មើយ ពណ៍សុីជម្ពូរ បឺតខ្លាំងៗ តាមដែលចង់តាមចិត្តចង់ធ្វើ តាមចរឹកពាលរបស់គេ ទាំងមិនបានខ្វល់ឬអត់ថាអ្នកម្ខាងទៀត មានអារម្មណ៍បែបណា។
<<ថោកទាប>>
ជីមីនជេគេទាំងទឹកភ្នែករហាម ខ្នងដៃតូចលើកត្រដុសស្នាមថើបអប្រិយរបស់គេខ្លាំងៗ ស្ទើរតែដាច់រហែកបបូរមាត់ទៅហើយ តែមើលចុះ គេធ្វើគ្មានដឹងខ្យល់ដឹងល្ហើយ ដូចសប្បាយចិត្ត អរណាស់ចិង ពេលឃើញខ្លួនក្លាយទៅជាបែបនេះ។
<<ហុឺសៗ...ជេទៀតទៅ ម្ដុំនេះក៎ស្ងាត់ ល្មមមួយលុតជង្គង់បាន 2-3ទឹកដែល>>
គេសើចហុឺសៗ បូញមាត់ទៅក្បែរផ្ទះដែលគ្មានមនុស្សឆ្លងកាត់ យ៉ាងណាតាមចម្ការក៎គ្មានអ្នកយាម កម្មកររវល់ផឹកសុីអស់ហើយ បើគេចង់ធ្វើក៎គ្មានបញ្ហា តែនេះគ្រាន់តែជាកាគិត ព្រោះកាពិតគេទាំងខ្ពើម ទាំងខ្អើម ឃើញមុខស្អប់ដល់ឆ្អឹង។
<<អាក្រក់ អាក្រក់ជូជាតិ>>
<<ប្រហែលរមាស់ឡើងញ័រខ្លួនទេដឹង បានថាអោយជេ អាងបានឆ្លងទឹក ក៎ជេភ្លាម ក៎បានបើគ្មានអ្មកអេះអោយ...ផាច់>>
មុខសង្ហារងាកទៅម្ខាង ដោយសារកម្លាំងដៃរបស់ជីមីន ធ្វើអោយស្នាមម្រាមដៃទាំងប្រាំ ដិតនិងថ្ពាល់គ្រើមឡើងច្បាស់តែម្ដង។ សូហ្គាយកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់ ងាកមុខមកមើលជីមីនយឺតៗ ភាពកំណាចក្នុងខ្លួនភាយសាយ អោយដឹងថាគ្មានសុវត្ថិភាព។
<<មោនេះ>>
គិតមិនខុស ក៎ដៃតូចត្រូវគេចាប់អូសយ៉ាងត្រដាបត្រដួស អូសទាញទៅកន្លែងងងឹតក្បែរដើមឈើ ហើយរាងកាយតូចល្អិត ក៎ត្រូវរុញផ្អឹបនិងដើមឈើមួយទំហឹង តាមដោយរាងកាយសុតតែសាច់ដុំ ដូចយក្សតាមទៅបៀត មិនអោយចន្លោះប្រហោងណានៅសល់។
ខ្វោក!!
រាងកាយជីមីនទៅជាញ័រទទ្រើក ពេលអាវនៅលើដងខ្លួន ត្រូវចាប់ហែក ដាច់រយៃមិនសល់សភាពដើម បន្ទាប់មករាងកាយក៎ត្រូវគេស្ទាបច្របាច់ខ្លាំងៗ គ្មានកាថ្នាក់ថ្នមអីបន្ដិច។
<<សុំអង្វរ ក..កុំអី ហុឹក ហុឹក...កុំធ្វើវាអី>>
ជីមីនយំអង្វរ ស្របពេលដែលគេកំពុងតែស្វិតស្វាញនិងស្ទាបច្របាច់ តែមានឬដែលគេខ្វល់គេចិត្ត ពីអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃនោះ?បុរសម្នាក់នេះគ្មានបេះដូងសម្រាប់កាអាណិតអាសូអីបន្ដិច ព្រោះគេកើតមកជាមួយនិងភាពឃូឃៅតាំងពីកំណើត។
សឺត!!!
ច្រមុះស្រួចសង្កត់លើស្បែកស៎រលោង ថើបខ្លាំងៗ ខាំច្បិចតាមឆ្អឹងជំនីរដែលផុសឡើង មុននិងប្រដេញទៅថើបនៅគល់ក៎ ដោយកាញៀនញាម មិនដឹងថារសជាតិជីមីនផ្អែមក្រអូបឆ្ងាញ់ដល់ថ្នាក់នេះសោះ អញ្ចឹងបានគេអែងលុងងើបមុខមិនរួច។
<<ហុឹក...ហុឹក កុំអី ខ្ញុំខ្លាច>>
ជីមីនយំសសឹក ទឹកភ្នែកជោកថ្ពាល់ តែយំយ៉ាងណាគេក៎មិនខ្វល់ ហើយនៅទីបំផុត ខោសាច់ក្រណាត់យឺតពណ៍ខ្មៅ ក៎ធ្លាក់មកដល់ក៎ជើង និងត្រូវគេចាប់រុញអោយបែរខ្នង ទល់មុខនិងដើមឈើ ទាញត្រកៀកអោយទយមកក្រោយ យាដៃទះវាមួយទំហឹង អោយឡើងស្នាមក្រហមរងៀល ព្រោះស្គេញពេក។
សូហ្គាខាំធ្មេញក្រតៗ ប្រញាប់ទាញរូតខោខ្លួនអែងចុះ បញ្ចេញភាពមហិមាធំវែង ចេញមកក្រៅ យកទៅញុកនិងរូងស្នេហ៍ក្រហមស្រាលសុិចសុីរបស់ជីមីនមួយទំហឹង។
<<អាស...>>
ជីមីនស្រែកភ្លាត់សម្លេង ភាពឈឺចាប់ស្ពឹកអស់រាងកាយ ខណះដែលអ្នកដែលប្រព្រឹត្តទៅជាឈរធ្មឹង កម្រើកខ្លួនមិនរួច ខាំធ្មេញក្រតៗ ដោយការមួម៉ៅមិនស្ទើរ។
<<ចង្រៃយ៎>>
គេពេបមាត់ស្ពេប ព្រោះជីមីនរឹតរួមគេហួសហេតុ បើដឹងថានៅសុីនបែបនេះមិនយកខ្លួនទៅប្រលាក់ទេ។ ដំបូងស្មានថាអស់ពងក្រហមទៅហើយ ឃើញតែដើរទាក់ប្រុសៗរហូត។ គេដកខ្លួនអែងចេញមកវិញថ្នមៗ កៀឈាមបរិសុទ្ធចេញពីចុងអោយស្អាត រួចញុកចូលក្នុងខោវិញ។
<<នៅឈរស្អីទៀត មិចមិនពាក់ខោអាវវិញទៅ ឬចង់អោយយើងចាប់អុកណាស់>>
គេនិយាយដោយសម្លេងគម្រោះគម្រើយ គ្មានជាតិចូវ ទើបជីមីនបានត្រឹម តែយោងអាត្មាខ្លួនអែង អោនរើសខោលើកឡើងមកស្លៀកវិញ។
<<ពាក់ទៅ ចាប់ទុកថាដាក់ទានអោយ>>
គេដោះអាវយឺតរបស់គេ បោះអោយជីមីន រួចក៎ដើរចេញទៅ ទុកអោយជីមីននៅឈរយំសសឹកម្នាក់អែង ពាក់អាវធំគឃុលរបស់គេ ទាំងញ័រដៃទទ្រើក។ ដោយសារតែអាវធំពេក ពាក់ទៅវែងសឹងតែដល់ជង្គង់ ទើបប្ដូជាមកញុកទីនុយចូលក្នុងខោ អោយវាសាកសមជាងមុន។
ជីមីនលើកដៃជូតទឹកភ្នែកខ្លួនអែង តែជូតហើយក៎នៅតែហូបន្ដ ហូមិនឈប់ មុននិងសម្រេចចិត្ត ដើរចេញពីកន្លែងងងឹតនោះ ទាញកង់យកមកជិះ ទៅផ្ទះខ្លួនអែងវិញ ដោយមិនដឹងថាមានអ្នកតាមមើលពីក្រោយ ទាល់តែចូលក្នុងផ្ទះបាត់ ទើបត្រឡប់ទៅផ្ទះធំវិញ។
បុិអែង កត់ឈ្មោះចូលបញ្ជីស្បែកខ្នៅមួយ😡
