<<អួយ...>>
សូហ្គាស្រែកឡើង ពេលជីមីនមួលស្លឹកត្រចៀកមិនលែង ញឹងឡើងក្រហមងាំង ទាល់តែគេចាប់ច្របាច់ក៎ដៃមួយទំហឹង ទើបព្រមលែង ខាំមាត់ដាក់គេ មើលទៅអីឡូវឡើងចាងសម្បើមណាស់។
<<ឆ្គួត មិនដឹងឈឺ ដៃ ដៃ អឺស>>
ផាច់!!ផាច់!!
គេចាប់ដៃជីមីន វៃខ្នងដៃតិចៗ ហើយលើកមកខាំញិចចុះឡើងៗ ព្រោះខ្នាញ់ពេក ធ្វើអោយជីមីនពេបមាត់ស្ពេប មិនមែនឈឺ តែស្រៀវនិងធ្មេញគេទៅវិញទៅទេ។
សូហ្គាឈប់ថើបធ្វើបាប ងើបមុខឡើងវិញ សម្លឹងមុខជីមីន និងបានដឹងថាជីមីនកំពុងភ្លឹកមើលគេ ទើបទាញរាងកាយល្អិតអោយមកកៀកជាងមុន នៅចន្លោះជើងដឹងពីកម្ដៅក្នុងខោ។
<<ថយចេញ>>
ជីមីនបើកភ្នែកធំៗ មានអារម្មណ៍ថាអ្វីចាក់នៅភ្លៅ ហើយពេលរើបម្រាស់ គេក៎អោបក្រសោបកាន់តែណែនជាងមុន ហាក់ដូចចង់ធ្វើបាប ដល់ថ្នាក់ជីមីនមុខឡើងក្រហមងាំង ខ្មាសផងអីផង។
<<យ៉ាងមិចហ្នឹង>>
សូហ្គាសួរដោយកាបេះបួយ ហើយក៎មិនព្រមព្រលែងដូចគ្នា។
<<មិនលេងសើចជាមួយទេ លែងទៅ យប់នេះខ្ញុំទៅដេកនៅផ្ទះវិញ ម៉ាក់ច្បាស់ជាបារម្ភ>>
<<ទៅធ្វើអី ខោអាវក៎មានស្រាប់ហើយ កាលមោក៎ប្រាប់ច្បាស់ហើយមិនអញ្ចឹង>>
<<ឆ្គួតទេដឹង...ខ្ញុំមិនត្រូវជាអ្វីនិងលោកទេ កុំមកដាក់សម្ពាធអោយសោះ>>
<<មិចថាមិនមែន មិនប៉ុន្មានទៀតទេនិងចូលរោងការហើយនៅមិនដឹងខ្យល់អីទៀត>>
<<លោកមិនមែនខ្ញុំ លោកមិនយល់ទេ>>
<<បើថាមិនចង់ការក៎ប្រាប់មោ>>
និយាយហើយក៎មួម៉ៅ សម្លេងរឹង តែមិនព្រមអោបរឹតរាងកាយតូច។ បើថាមិនមួម៉ៅមានតែឆ្គួត...វាមិនដែលទេ មនុស្សគេមិនដែលទៅតាមអោយអ្នកណាគេតម្រូវអោយមករៀបការបែបនេះ ជីមីនគួរតែគិតថាខ្លួនអែងមានសំណាង ប៉ុន្តែមើលចុះ គ្រាន់តែរៀបការ ក៎ធ្វើមុខដូចគេត្រៀមយកទៅសម្លាប់ចោលនៅថ្ងៃស្អែកអញ្ចឹង។
<<មែនហើយ ខ្ញុំមិនចង់ការ ព្រោះខ្ញុំមិនស្រឡាញ់លោក មិនស្រឡាញ់ចរឹកលោក មិនស្រឡាញ់អ្វីជារបស់លោក យល់ទេ>>
<<ខាសមែនទេ ទើបល្អ>>
<<មែនហើយ>>
ជីមីននិយាយបញ្ជួស ដើម្បីអោយគេឈប់មករវីរវល់ជាមួយទៀត ប៉ុន្តែមានអី សម្ដីជាន់ក៎ខ្លួនអែង ដោយគេយកកាមួម៉ៅមកសកសឹងវិញ ចាប់ថើបបបូរមាត់ខ្លះ ដៃក៎រវាម ស្ទាបច្របាច់ភ្នំសងខាង ហើយទោះជីមីនរើយ៉ាងណា ក៎គេមិនខ្ចីព្រឺ។
<<ហុឹម...ហុឹម>>
ជីមីនតវ៉ានៅដើមក៎ ព្យាយាមប្រឆាំងគេ តែគ្មានបានការ ព្រោះកម្លាំងរបស់គេមហិមា ប្រៀបមិនបាននិងកម្លាំងមិនបានប៉ុនជើងកន្ដូបរបស់ជីមីនសោះតែម្ដង។
សូហ្គាថើបជញ្ចក់ខ្លាំងៗ ប្រាប់អារម្មណ៍ខ្លួនអែងមិនអោយចុះចាញ់ ក្មេងជើងល្អក្នុងដៃនេះត្រូវតែបង្រាបអោយរាង ហេតុផលមិនបាច់សួច្រើន ព្រោះតែចូលចិត្តនិយាយអោយគេមួម៉ៅ ធ្វើអោយត្រូវប្រើកាយវិការបោះបោកដាក់ ហើយតាំងស្អប់គេ ថាគេជាមនុស្សអាក្រក់អាក្រីមើលមិនចូលភ្នែក។
គេលើកជីមីនឡើង បង្វិលខ្លួនអោយដើរទៅគ្រែ ប៉ុន្តែជីមីនរវាសដែល អុកគេមួយកែងដៃចំត្រង់ពោះ រួចរត់ទៅរកទ្វា ទាញរកបើក តែកម្លាំងដៃរបស់គេសង្កត់ពីលើមិនអោយសង្កត់បាន បន្ទាប់មកក៎ចាក់សោបិទគន្លិះ ចាប់អូសរាងកាយជីមីនមកកណ្ដាលបន្ទប់វិញ ប៉ុន្តែគាំងខួមិនខាន មិនដឹងថាជើងជាប៉ាក់ពួកជាមួយតុកកែឬយ៉ាងមិច បានជាក្រាញល្អយ៉ាងនេះ។
<<កុំ អានរក លោកធ្វើចរឹកពាលបែបនេះមកលើខ្ញុំមិនបានទេ>>
ជីមីនស្រែកឡូឡា មុខក្រហមងាំង ព្រោះខឹងពេក ជើងខំក្រាញ ប៉ុន្តែមិនទាន់និយាយផុតផង គេក៎ចាប់លើកឡើង បីដើរទៅរកគ្រែ ទម្លាក់នៅលើពូកទន់ ហើយដកដង្ហើមធំ ហត់និត់ចាប់ជីមីន មុនដំបូងស្មានតែស្លូត មានឯណា ចាប់មកចិញ្ចឹមបានមួយថ្ងៃសោះ ដុះចម្កូវ ដុះក្រញាំអោយក្រលួចតែម្ដង។
<<ឃើញទេ គេចធ្វើអី ចុងក្រោយក៎មកនៅលើនេះដដែល យល់ល្អ ប្រពន្ធតូចគួរតែដោះខោអាវ ហើយជន្ធែងជើងអោយមោ>>
គេនិយាយ ព្រមទាំងដោះអាវសមីលើខ្លួនក្រវែងចោល ធ្វើអោយជីមីនក្ដៅភ្នែកភាយៗ ភ័យខ្លាចនិងរឹកពាគេពេលនេះ តែខំធ្វើជាពើងទ្រូងមិនខ្លាច។
<<អាងខ្លួនសង្ហាក៎អី ចង់ធ្វើស្អីក៎បាន ប្រាប់ទៅ ខ្ញុំមិនមែនមនុស្សតាមចិញ្ចើមផ្លូវ អោយញាំញីតាមចិត្តនោះទេ>>
<<សម្ដីប្ដី ប្ដីនិយាយស្អីត្រូវតាមទាំងអស់ មិនមែនមោអង្គុយជេច្រែតៗទេ>>
<<លោកឆ្គួតបំផុតហើយ ចរឹកចេះតែគម្រាមអ្នកដទៃ ប្រៀបមិនបានដូចខាសមួយចំណិតផង ហុឹម...>>
ជីមីនបើកភ្នែកធំៗ ភ្ញាក់ព្រឺតពេលគេហក់មកសង្រ្គប់ថើបបបូរមាត់ខ្លាំងៗ ប្រើធ្មេញខាំតិចៗ ដៃចាប់ហែកអាវលើរាងកាយ ហើយមិនចាំពេលយូរ ក៎ស្ទាបច្របាច់ខ្លាំងៗ។ ជីមីនទៅជាភ័យខ្លាច ព្យាយាមគេចចេញ តែត្រូវគេចាប់កញ្ចឹងកជាប់ មិនអោយក្រវីក្បាលគេចបាន ជ្រែកអណ្ដាតចូលទៅកេវនិងអណ្ដាតទន់ល្មើយ ស្រូបយករសជាតិផ្អែមខះក៎យ៉ាងអង់អាច។ ខណះពេលនោះ ក៎ផ្ដួលអោយដេកលើគ្រែ ហើយរហ័សឡើងអង្គុយគេ ជ្រែកជើងចូលប្រលោះជើងតូច លុកលុយមួយចាស់ដៃ មិនអោយជីមីនស្រែកជេគេបាន។
ជីមីនធ្លាក់ថ្លើមក្ដុក ពេលគេជ្រែកម្រាមដៃមករកចំណុចទុនជ្រាយ បន្ទាប់មកក៎សកម្រាមដៃចូលទៅញក់ញី ធ្វើអោយញ័ររាងកាយ ពោះឡើងរមួលមានអារម្មណ៍ថាមេអំបៅកំពុងហោះហើរពេញនោះ រាងកាយដូចគេកំពុងបណ្ដែតលើអាកាស ប៉ះនិងពពកត្រជាក់បាតជើង តែក៎មាអារម្មណ៍ថាក្ដៅគគុកនិងអន្ទះអន្ទែងមិនស្ទើរ.។
<<កុំ...កុំអោយសោះ>>
ជីមីនក្រវីក្បាលពេញពូក ព្យាយាមគេចចង្កេះចេញ តែគេនៅតែកម្រើកម្រាមដៃតាម រឹតតែគេចរឹតតែលឿន រហូតដល់អួលណែន ហើយអ្វីៗក្លាយទៅជាធុញថប់ ដូចមានស្អីមករារាំងអញ្ចឹង ហើយពេលនោះសូហ្គាក៎ចំកោងខ្លួនទៅថើបជញ្ចក់ទឹកដែលសើមជ្រាមចេញមកនោះ ប្រើភាពស្ទាត់ជំនាញ អណ្ដាតវាយលុកយ៉ាងលឿន ស្របជាមួយនិងម្រាមដៃដែលកំពុងធ្វើចលនា ហើយទោះជីមីនគៀបក្បាលគេដោយជើងរមួលរមិចយ៉ាងណា ក៎មិនព្រមដកថយ ទាល់តែត្រកៀកមូលក្ដុំ ហើបផុតពីពូក កន្ដ្រាក់ខ្លួនខ្លាំងៗ បញ្ចេញទឹកស៎ខាប់ចេញមកក្រៅ ទើបព្រមដកថយ ញញឹមតិចៗ ហើយបង្រាបជីមីនតាមវិធីរបស់គេ រហូតដល់ជីមីនសម្លប់ឈឹង ទើបព្រមឈប់។
កុំចេះតែត៎ម៉ាត់ជាមួយបងបូយឡូយ ឡូវ1,0🤣
