ជីមីនអង្គុយនៅលើសាឡុងវែង កែវភ្នែកថ្លាយង់ មើលទៅអ្នកដែលកំពុងតែដើរមករក ក្នុងដៃមានចាននំមកជាមួយផងដែល។
<<ញាំទៅ ក្រែងរអ៑ូថាឃ្លាន>>
<<ហ៎ក...អីឡូវលែងឃ្លានហើយ>>
<<ឃ្លានអីវិញផ្សេងទេ>>
គេញញឹមពព្រាយ ធ្វើអោយជីមីនឈ្លក់ទឹកមាត់ខ្លួនអែងភ្លាម ខណះនោះក៎ងាកមុខចេញ សើចញឹមៗ ព្រោះមិនហ៑ានប្រឈមមុខ ប្រសព្វភ្នែកជាមួយមនុស្សល្មោកកាមប៉ុន្មាន។
<<និយាយមែនទៅ ឃ្លានឬអត់ បើឃ្លានមែន តោះ>>
<<ឆ្គួត អ្នកណាទៅល្មោភដូចលោកទៅ>>
សូហ្គាសើចក្អាកក្អាយ ពេលបេះបួយជីមីនអោយអៀនបានសម្រេច ប៉ុន្តែប្រហែលមិនបានចប់ត្រឹមនិង ព្រោះរាងកាយគេត្រូវជីមីនមកណែបនិត្យក្រេបជញ្ចក់មែនទែន។
<<បើមិនញាំ ទៅងូតទឹក>>
គេចេញបញ្ជាភ្លាម ទើបជីមីនងាកមុខមករកអ្នកពុិនមួម៉ៅ ខាំមាត់ដាក់។
<<មិនចង់ទៅងូត មិនបានស្អុះ មេឃត្រជាក់សឹងអី>>
<<អញ្ចឹងទៅលើគ្រែទៅ បើមិនចង់ទៅបន្ទប់ទឹក>>
គេបូយមាត់ទៅទ្វាបន្ទប់ដេក ដេញអោយឡើងលើគ្រែ ដោយជីមីនគិតថាច្បាស់ជាត្រូវចាញ់ល្បិចគេម្ដងទៀតមិនខាន បើសិនជាហ៑ានឈានជើងចូលក្នុងបន្ទប់ដេកតែបន្ដិច ហ៑ានធានាចុះ ចុងក្រោយក៎សម្រេចក្រោកឈរ ដើរទៅបន្ទប់ភ្លាម មូលហេតុ ខ្លាចគេចាប់ខ្វៃទៀត។
សូហ្គាសើចញញឹម យកនំដំឡូងដែលមានរសជាតិផ្អែមប្រៃ ដាក់ចូលមាត់ ភ្នែកមើលជីមីនពីក្រោយ ពោរពេញដោយភ្លើងប្រាថ្នា ងាប់ហើយ...គេមិនខុសពីក្មេងដែលទើបពេញវ័យ ដែលចង់ភ្លក្សចង់សាក។
គេស្រែកបន្ទោសខ្លួនអែងក្នុងចិត្ត បន្ទាប់មកក៎ក្រោកឈរ ដោះអាវសមីទុកនៅលើតុ រួចដើរទៅបន្ទប់ទឹក ឈរនៅមុខទ្វា សម្លេងទឹកហូរនៅខាងក្នុង ធ្វើអោយគេញញឹមក្របួចមាត់ ចាប់ការភាពទើសទាល់លើខ្លួនអោយននោលគោក ហើយប្រើដៃមាំ ទាញទ្វាបើក ដើរចេញទៅខាងក្នុង អោបជីមីនពីក្រោយ ចង្កេះគ្រលែងទៅរកដោយចេតនា។
<<លែង>>
ជីមីនរើខ្លួនតិចៗ បើកទឹកអោយខ្លាំង ដើម្បីជម្រះសាប៑ូនៅលើក្បាល ប៉ុន្តែត្រូវគេចាប់រុញផ្អប់និងជញ្ជាំង តាមទៅឃុំឃាំងមិនអោយរើរួច ស្របពេលដែលម្រាមដៃគេ ក៎លឿនរហ័ស វាសសាប៑ូកក់សក់ដែលហូតាមចង្អួរខ្នង ហូរមកតាមគូត គ្រវាសចេញតិចៗ ទាល់តែអស់ មុននិងអោនទៅថើបផ្ដិតលើសាច់រលោងថ្នមៗ។
<<ហុឹម...>>
គេគ្រហឹមដើមក៎ជាការពេញចិត្ដ ដកមាត់ចេញពីសាច់ទ្រលុកទ្រលុក បន្ទាប់មកក៎ចាប់អោយជីមីនបែរមុខមករកគេ លើកពរគៀវចង្កេះ ធ្វើអោយជីមីនពេបមាត់ស្គេប អួលណែនពេញពោះ។
<<ធ្វើឆ្គួតស្អី បើដួលបែកក្បាលគិតយ៉ាងមិច>>
ជីមីនបញ្ចេងសម្លេងតិចៗតាមជើងធ្មេញ ដើម្បីទប់ទល់និងការធ្វើចលនាចង្វាក់លឿនៗរបស់គេ ប៉ុន្តែគេដែលស្ដាប់តាំងពីអង្គាល់ណាទៅ មានតែផ្គើនលើសដើម។
សូហ្គាក្រលែងខ្លាំងៗ ប្រើក្រសែភ្នែកគឃ្លើន សម្លឹងមើលជីមីនដោយពិសប្រាថ្នា ភាពស្រៀវស្រើបរត់រសិបពេញខ្លួន ធ្វើអោយញ័រខ្លួនទទ្រើក ញាប់ញ័រនិងកុលាបរឹតណែន។
<<អា...ឈប់ទៅ សូមអង្វរ>>
ជីមីនស្រែកថ្ងួចថ្ងូរ អោបក៎គេជាប់ ជ្រុបមុខនិងស្មាមាំ ដែលធ្វើអោយដើមទ្រូងមានសាច់ភ្នំតិចៗ ប៉ះកកិតនិងទ្រូងហាប់ណែនគ្មានចន្លោះប្រហោងសម្រាប់ដកដង្ហើមហើយ ស្របពេលដែលល្វែងក្រោមកំពុងប៉ះគ្នាពេញទំហឹង បង្កជាសម្លេងប្រគុំតន្រ្ដីក្ដៅគគុក។
<<អូ...>>
សូហ្គាស្រែកថ្ងូរដូចខ្លាកំណាច ពេលមានអារម្មណ៍ថាតានតឹងខ្លាំង សាច់ដុំគេឡើងរឹងកព្រឹសពេញទាំងរាងកាយ ទ្រាំលែងបាន ទើបទម្លាក់ជីមីន អោយអឹបនិងជញ្ជាំង ទយត្រកៀកមករកគេ រួចចូលទៅណែបនិត្យពីខាងក្រោយខ្លាំងៗ។
<<អឺ...អា ..>>
ជីមីនស្រែកអស់សម្លេង ខ្ញាំក្រចកចូលគ្នាខ្លាំងៗ ជើងទន់គ្មានកម្លាំងសម្រាប់ទប់លំនឹង ប្រឹងឡើងរឹងខ្លួនស្ដូក ដកដង្ហើមតាមមាត់ ខណះដែលសូហ្គាប្រឹងក្រលែង បោះបួយពីក្រោយ និងតាមទាន់ជីមីនកៀកប្រកិតគ្នា កន្ដ្រាក់ខ្លួនបញ្ចេញទឹកស៎ខាប់ចូលទៅក្នុងខ្លួនជីមីន ដោយមិនហួងហែង។
<<ចូលចិត្តទេ>>
អ្នកកំលោះអោនមកថើបបបូរមាត់ទន់ល្មើយបន្ដិច រួចហួសទៅបឺតជញ្ចក់ ដោះដែលណែនមូលក្លុំដែលគេចូលចិត្តច្របាច់លេង ប៉ុន្តែត្រូវជីមីនគក់មួយដៃ ព្រមទាំងសម្លក់សម្លឹងគេមិនព្រិច។
<<ថយចេញទៅ ចង់អោយខ្ញុំស្លាប់ក្នុងនេះឬយ៉ាងមិច>>
ជីមីនឡូឡាដាក់ ក្រចកដៃវែងដូចក្រចកឆ្មាលើកប្រុងខ្វាចមុខគេ សំណាងគេចាំចាប់ដៃទាន់ មិនអញ្ចឹងមុខសង្ហារបស់គេច្បាស់ជាមានស្នាម ដោយស្នាដៃទាសករតូចបន្សល់ទុកអោយមិនខាន។
<<មិចមិនកាត់ចេញ ខ្វាចឈឺចង់ងាប់>>
គេនិយាយ ចាប់ដៃជីមីនអង្អែល មើលក្រចកវែងៗ បន្ទាប់មកក៎អូសរាងកាយល្អឥតខ្ចោះ ទៅឈរក្រោមដំណក់ទឹកផ្កាឈូកជាមួយគ្នា។
គេងូតផង អង្អែលសាច់ក្រអូបផ្អែមផង ដូចចង់ពន្យាពេលអោយនៅក្នុងនេះយូ ទើបជីមីនព្យាយាមគេច តែគេនៅតែតាមអោប និងថើបមិនឈប់ ទោះកំពុងតែងូតទឹកក៎ដោយ។ បាតដៃក្ដៅស្ទាបអង្អែលពោះរាបស្មើរ រួចអូសឡើងទៅខាងលើ ផ្អឹមមុខនិងសៀតផ្កាជីមីន បញ្ចេញសម្លេងស្អកក្ដៅតាមជើងធ្មេញតិចៗ តាមអារម្មណ៍ស្រៀវស្រើបដែលបោកបក់ចូលមកលឿនដូចព្យុះ។
<<កុំ...កុំអោយសោះ សូហ្គា...អូ..>>
និយាយមិនទាន់ផុត ខ្លួនប្រាណក៎ត្រូវដោលទៅមុខបន្ដិច ហើយទទួលឥទ្ធិពលរបស់គេខ្លាំងៗ ក្រលែងហើយអង្រួនមករក គ្មានទីបញ្ចប់ និងជ្រែកចូលទៅរកពិភពក្ដៅគគុក ជន្លជន្លេញជាមួយភាពអន្ធិល ជញ្ចក់មាត់ពេញចិត្ត ជ្រៀតជ្រែកទាំងគំហុក ព្រៃផ្សៃ ធ្វើអោយជីមីនថ្ងួចថ្ងូរសឹងតែបែកបន្ទប់។
ពេលបញ្ចប់ភ្លើងប្រាថ្នាជាច្រើនដង រាងកាយតូចល្អិត ក៎អស់កម្លាំងសឹងតែដួល ទើបត្រូវម្ចាស់កាយរឹងមាំបីយកទៅដាក់អោយដេកលើគ្រែ ទាញភួយដណ្ដប់អោយដល់ទ្រូង ចំណែកគេដើរទាំងននោលគោក ទៅទូខោអាវ។
ជីមីនសម្លឹងមើលគេពីក្រោយ ឃើញហើយក៎ក្រហមមុខ មិនស្មានថាគេល្មោភកាម កម្លាំងក៎ដូចយក្ស ដែលមិនចេះហត់នឿយណាយ ទាំងដែលឆ្លងកាត់សង្រ្គាមលើគ្រែមិនមែនចេះតិចដង។ និងពេលសម្លឹងមើលខ្នងគេ ដែលមានស្នាមខ្វាចជាច្រើន ក៎រហ័សងាកមកចេញ ក្ដៅមុខដូចគេយកមកភ្លើងមកដុត ព្រោះខ្មាសខ្លួនអែងដែលតែងតែស្របតាមគេរហូត និងក្ដៅគគុកតាមការដុតអោយមានអារម្មណ៍ស្រើបស្រាល។
គេពង្វក់តែបន្ដិចកូនក៎លុងគេឡើងផុងខ្លួន🥺
