15. Bölüm

117 14 84
                                    

Beril YÜCESOY

Okuldaki dersler bitmiş, otobüs durağında bekliyordum. 15 dakikalık bir bekleyişin ardından gelen otobüse binerek kaldığım lojmanın yakınlarındaki durakta indim. Oturduğum binanın önüne geldiğimde burada kızılca kıyametin koptuğunu fark ettim.

Zafer'in ablasının kızı Leyla kayıptı. Kendisi daha beş yaşındaydı. Parkta oynarken bir anda ortadan kaybolmuştu. Ben de onu etrafta ararken askeriyenin önüne gelmiştim. Sebebini bilmesem de birkaç asker, askeriyenin önünde yan yana dizilmişti. Hazır oldalardı ve yanlarında rütbeli olduğu belli olan bir asker vardı. Leyla da askerlerin yanında dikiliyordu.

- Leyla? Ne yapıyorsun burada?

- Beril ablaaaaaa!

Yüksek sesle konuşarak bana doğru koşmuştu.

- Güzelim ailen her yerde seni arıyor, ne yapıyorsun burada? İyi misin?

- İyiyim, dayımın yanına geldim.

- E güzelim dayının yanına gideceğin zaman neden hiç kimseye haber vermedin?

- Çünkü dayıma bir şey söyleyecektim ve bu bir sır.

Kaşlarımı kaldırarak kucağımdaki ufaklığa baktım. Bir şeyler karıştırdığı çok belliydi.

- Hımm, pekala o zaman gel seni annene götüreyim ben. Annen çok merak etti seni fıstık.

Zafer'e kısa bir bakış atarak yürümeye başladım. Başlarındaki komutana da ufak bir baş selamı vermiştim.

- Beril abla?

- Efendim?

- Sen benim yengem misin?

- Hayır değilim, o nereden çıktı?

- Yengem olman için ne yapmak lazım?

- Dayınla evlenmem lazım.

- Hadi evlenin o zaman. Sen benim yengem ol.

Dediklerine güldüm. Arkamı dönüp Zafer'e baktığımda yüzünde belli belirsiz bir tebessüm vardı. Aklıma Mehmet geldi. Mehmet de evlenmeden önce şaka yollu ' Yaren'le evleneyim de sen benim baldızım ol sarışın.' diyerek takılırdı.

- Tabi sen iste yeter bebeğim hemen evlenirim dayınla. Aa bak annen de geldi koş bakalım anneye.

Leyla'yı bıraktığımda koşarak annesine gitmişti.

- Kesin bunların Mehmet'le bir akrabalığı var. Mehmet de evlenme arefesinde Yaren'le evleneyim de baldızım ol demişti bana. Karşıma hiç normali çıkmıyor maşallah.

Sözlerim üzerine arkamdaki askerler gülerken onların burada olduğunu çoktan unuttuğumu fark ettim. Onlara zorla tebessüm ederek oradan uzaklaştım.

Hemen evime yöneldim. Eve girdiğimde ilk işim duşa almak olmuştu. Üzerime bir gecelik giydikten sonra saçlarımı ördüm.
Karnım aç olsa da yemek yemek istemeyerek yatağıma uzandım. Her gece yatmadan önce yaptığım gibi kulaklığımı telefonuma takarak bir müzik açtım. Müzik zihnimdeki seslerin susmasını sağlıyor, beni uykuya hazırlıyordu. Günün en sevdiğim vakitleri bu anlar olsa gerekti.

****

Ocak ayı ortaları

Bugün abimler Sakarya'ya dönmüş, ben de okuldaki derslerim bitince Sultan nineme gitmeye karar vermiştim. Zafer'den birkaç gün önce almıştım adresi. Ruhum daralmış gibi hissediyordum. Sömestr tatili iki gün sonra başlayacaktı ve bu şehirden uzaklaşmak istiyordum biraz aslında.

Ah Canım Sevgilim (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin