İç çektiğini işittim. "Yaşadıklarımıza günah diyen olacak bebeğim; bizi sevmezler, bizden iğrenirler, bizi bir şeytan olarak görürler belki. Ama bil ki ben seni seviyorum ve seni en güzel sevabım olarak görüyorum. Bunu bil, bil ne kadar sevap işledi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözde Öney - Kavga
Berçin Bargu'nun Ağzından
Yalanlar insanın etrafını sardığında ne kaçacak yeri olabiliyor, ne de saklanacak yeri. Yalan kaçınılmazdı, herkes bir gün yalan söyler ve karşısındakini kandırırdı. Bunu herkes ama herkes yapardı.
Ben de dahil.
Yalan söylemekten hoşlanmazdım, yalanı sevmezdim, fakat başınıza bir şey geldiğinde ve yalan söylemek zorunda kaldığınızda yalanın elleri sizi kendine çekmeye başlardı. Yalan bir kara delik gibi sizi içine çeker ama sizin bundan haberiniz olmazdı. Az az söylerdinizyalanlarınızı, kara delik sizi içerisine ne kadar çok çekerse o kadar da yalan söylerdiniz. Ben kara deliğin en dibindeydim, yalanlar etrafımı kuşatmış, bana çıkış yolu sunmuyordu.
Arın haklıydı, yalan insanı kötü hissettirirdi. Öyle ki kendini boşlukta hissederdin, boşlukta bir elin sana uzandığını görürdün ama o elin sahibi yalanların başı olurdu. Boşluktan kurtulmak için ya yalanlara sarılıp o şekilde yaşardın, ya da canın yanmaya devam ederdi. Hayat, insana çok da fazla seçenek sunmuyordu.
Ama Arın'ın bilmediği bir şey vardı. Kendisi yalanların en büyüğüne batarak insanları sarsmıştı. Küçük bir kız değildi, gayet aklı başındaydı ama yaptıklarını görmezden gelmeyi iyi biliyordu.
Daha fazla görmezden gelemeyecekti, büyük an çok yakındaydı.
Elimdeki kahveyi dudaklarıma götürüp içtiğimderezidans'ın en yüksek katından aşağıdaki karınca görüntüsüne sahip insanları izliyordum. Belki de zengin olmak hayatımda sahip olduğum en değerli şey olabilirdi. Bir tek para bana sorun çıkarmıyordu çünkü.
Dış kapının açılıp kapanma sesini duyduğumda kafamı çevirip Didem'e baktım. Yorgunlukla oflayarak koltuğa oturdu ve beni izlemeye başladı. "Hâlâ da aynı düşüncede misin?" Kahvemden bir yudum aldım ve kafa salladım.
"Kararım değişmeyecek. Bu yola bir iş için çıktım, onu bitirmeden ayrılamam."
Didem başını iki yana sallayarak ayağa kalktı ve amerikan mutfağa geçerek kendine kahve hazırladı. Makineyi çalıştırıp kahvenin olmasını beklerken bana döndü ve, "Arın'a bunu yapmamalısın, Berçin. O kız sana bağlanıyor ve gerçekleri öğrenirse mahvolacak," dediğinde makinadan bardağını aldı ve yanıma geldi. "Belki de öğrendi. Bir haftadır evden çıkmamasının başka ne açıklaması olabilir ki?"
