İç çektiğini işittim. "Yaşadıklarımıza günah diyen olacak bebeğim; bizi sevmezler, bizden iğrenirler, bizi bir şeytan olarak görürler belki. Ama bil ki ben seni seviyorum ve seni en güzel sevabım olarak görüyorum. Bunu bil, bil ne kadar sevap işledi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece Yolcuları - Affedecek misin?
Kulaklarıma gelen fısıldaşmalar uykumu bozmuş ve beni uyandırmıştı. Gözlerimi bu fısıldaşmalar yüzünden araladın ve etrafa baktım. Beynim yavaş yavaş kendine geldiğinde ise hızla arkamı döndüm. Berçin hoca yoktu, demek ki erkenden kalkmıştı.
O... O benimle uyumuştu. Kokumun onu mayıştırdığını söylemişti. Bu, bu hayalin de ötesindeydi. Ben onunla sadece mesafeli bir öğretmen-öğrenci ilişkisi yaşayacağımızı düşünmüştüm ama yanılmışım. Berçin hoca da bana karşı ilgi duyuyor olabilirdi, ya da bu da oyundu.
Oyun muydu dün yaptıkları?
Ama uyuduğumu biliyordu ve bunun sayesinde konuşuyor gibiydi, eğer öyle değilse benimle yine oyun oynuyor olabilirdi... Sikeyim, ben bu oyunu tekrar kaldıramazdım.
Gözlerimi ovuşturarak doğruldum ve ayaklarımı yere bastım. Esneyerek ayağa kalktığım gibi mutfaktan sesler geldi. Sessizce yürüyerek oraya doğru gittim.
Sesler daha net olmaya başladığında kafamı eğdim ve mutfağa baktım. Berçin hoca ve teyzem konuşarak kahvaltı hazırlıyorlardı.
"Arın gece uyuyabildi mi peki? Son bir haftadır geceleri hep ayakta kaldığı için endişeleniyor insan." Teyzem Berçin hocaya dert yanarken gülümsedim. Evet, teyzem de artık Berçin hocayı biliyordu ve bunu yadırgamıyordu. Ona göre kalp istediği kişiye aşık olabilirdi ve biz de bunu durduramazdık. Haklıydı, ben Berçin hocaya aşık olduğumda ilk bunu yadırgamış, hatta istememiş, daha sonrasında ise kabul etmiştim. Anlamıştım. Aşık olacağımız kişiyi seçemezdik, seçsek de ben yine Berçin hocaya aşık olmak isterdim.
Ne olursa olsun kalbimde bu kadını taşımak bana iyi geliyordu. Yüz defa bu dünyaya gelsem, yine bu olayları yaşayacağımı bilsem, yine de Berçin Bargu'yu seçerdim. Ben onun her şeyine kabuldüm.
Ama kırgındım. Geçmeyen bir kırgınlık vardı ona karşı, nasıl geçerdi bilmiyorum ama bu kırgınlık güven duygumu da sarsıyordu. Ona tekrar eskisi gibi güvenmek istiyordum.
"Arın dün gayet güzel uyudu, hatta..." Berçin hoca cümlesinde durdu ve tekrar konuştu. "Hatta gece bir ara kalktım ben, baktığımda uyuyordu." Hayır gerçeği bu değildi, kabus görmüştü ve yanıma gelip beraber yatmıştık.
Hay ben böyle işe! Yüzüm kızarmak için çok doğru bir an buldu gerçekten.
Teyzem sırıttı. Neden sırıttı bilmiyorum ama normal karşıladım. "İyi, iyi. Maşallah. Umarım hep böyle uyur." Sonra güldü ve kızarttığı ekmekleri alıp bir tabağa koydu. "Ekmekler de oldu, siz Arın'ı çağırın isterseniz."
