İç çektiğini işittim. "Yaşadıklarımıza günah diyen olacak bebeğim; bizi sevmezler, bizden iğrenirler, bizi bir şeytan olarak görürler belki. Ama bil ki ben seni seviyorum ve seni en güzel sevabım olarak görüyorum. Bunu bil, bil ne kadar sevap işledi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Teoman - Sevdim Seni Bir Kere
Gerçekler etrafını kuşattığında ve kaçacak yerin kalmadığında tek yapabileceğin gerçeklere boyun eğmekti. Kolay değildi bildiğin doğruların yanlış olduğunu öğrenmek, insanı sarsardı. Bunu biliyordum çünkü birçok defa yaşamıştım.
Şu anda olduğu gibi.
Gerçekler yüzüme vurulmuş ve bana yol sunmuşlardı. Şimdi iki yol vardı önümde, inanmak veya inanamamak. İnanmalı mıydım buna? Söylenenler doğru muydu? Ne kadarı doğruydu?Doğruysa neden Berçin bana söylememişti? Sorular beynimi işgal etmiş ve beni boğmuşlardı.
Ne yapacağımı bilmiyordum. Güvenim o kadar yıpranmıştı ki kime güveneceğimi kestiremiyordum. Bir yandan güvenmek istiyordum ama yaşanılanlar buna izin vermiyordu.
Bilmiyordum, aklımda cevaplanması gereken o kadar çok soru vardı ki hangisine cevap arayacağımışaşırıyordum. Şimdi yeni bir soru daha eklenmişti; Berçin neden benden saklamıştı bunu?
Berçin'e çevirdim bakışlarımı. Yüzünde endişenin kırıntıları var gibiydi, yüzüme bakıyordu, ne tepki vereceğime bakmak istiyor gibiydi. Ben ise sadece ona baktım. Gözlerine. Doğruluğunu gözlerinden anlayabileceğimi biliyordum.
Anladım. Gözlerinde ki o saf bakış benim anlamama yetmişti bile. Doğruydu. Berçin'in babası Berçin'i sevdikleriyle tehdit etmişti, hem de sırf bir intikam uğruna. İğrenç bir babaydı, baba olmayı hak etmiyordu.
Doğru olsun, lütfen. Lütfen doğru olsun...
Peki olay tehditse eğer neden Berçin o gün intikam almak istermiş gibi konuşmuştu Derinle? Neden? Onun sözleri hala aklımdaydı. Eğer canım yanarsa en önden o izlemek istiyordu. Şimdi ne değişmişti?
Titrek nefeslerimi duyan Berçin yutkunarak, "Arın." dedi ama hızla gözlerimi ondan kaçırdım. Durmalıydı, bana böyle bakmamalı ve ona inanmamı sağlamamalıydı. Kahretsin, içimdeki bu çelişkiyi durduramıyordum. Ona karşı o kadar çelişki içindeydim ki gerçekler bile belki yalandı gibi geliyordu. Belki de... Belki de yine yalan söylüyorlardı. Belki de sırf Berçin'i affedeyim diye bunu diyorlardı. İnanmalı mıydım şimdi? İnansam bana yazık olmaz mıydı?
Canım yine yanar mıydı? Yine ölebilme ihtimalim var mıydı?
Onlara bakamadan okulun kapısına doğru ilerlemeye başladım. Şu an kimseyle konuşmak ve görüşmek istemiyordum, sadece düşünmek istiyordum. Düşünmek ve öyle hareket etmek istiyordum. Bir kez daha aynı şeyleri yaşamak istemiyordum.
