Belimin ağrısı sırtıma doğru yayılırken dikleşerek etrafa baktım. Bu küçük arabaları tamir etmek fazlasıyla zordu ve fena bir şekilde belimi ağrıtmıştı. Sürekli eğilip kalkmak belime zorluk çıkarıyor, acıdan kasılmama neden oluyordu.
Yaklaşık bir hafta olmuştu ve ben bir haftadır her sabah kalkıp buraya, babamın işine gelmeye başlamıştım. İlk iki gün zorlansam da işi anlamış ve hızla ayak uydurabilmiştim. Hatta kimse gelmediği zamanlar küçük bir kaçmak yaparak ben de bu arabalara binerek küçük bir sürüş yapıyordum.
Ve bu bir hafta zorlu geçiyordu çünkü Berçin hocayı hiç görememiştim. Kardelen'den duyduğum kadarıyla normal bir şekilde derslere giriyor ve çıkıyor, bazen ise Canan ve Derin ile konuşurken buluyormuş onu. Bu beni biraz gerse de yapacak bir şeyim yoktu. Uzaktaydım.
Motorları son kez kontrol ettikten sonra doğruldum ve belimi çıtlattım. Canımın yanmasıyla tıslayarak düz bir hale geldim ve alnımı sildim. "Lanet arabalar." Homurdanarak sahadan çıktım ve babamın oturmak için yaptırdığı küçük kulübeye girerek kasayı açtığımda cebimde duran paraları içine attım.
Bugün hafta içi olduğu için çok kişi gelmiyordu ve fazla kazanamıyordum. En son müşterim dört saat önce gelmişti, yani buralar şu anlık fazlasıyla boştu.
Derin bir soluk vererek kendimi arkamda duran koltuğa bıraktığımda gözlerimi kapatarak dinlenmeye başladım. Bu iş düşündüğümden daha zordu ama dayanamayacak kadar da değildi, sadece şu arabaları kontrol edeyim derken bir de belden olacaktım. Bir sağlam orası kalmıştı, orası da hasarlanırsa biterdim.
"Kolay gelsin ustam," diyen sesi duyduğumda hızla gözlerimi açıp kapıya baktım. Kardelen gülümseyerek bana bakarken güldüm ve ayağa kalkarak ona sarıldım. Belinden tutarak onu kendime çektiğimde neşeyle yanağıma öpücük kondurdu.
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum, hoşbuldum. Hem de çok hoşbuldum." Benden ayrılarak sırıttığında kaşlarım çatıldı. İmala konuşması gözümden kaçmazken arkasına bakarak gülümsedi ve bana döndü.
"Bence benim gelmem baya hoş oldu ya, kesin oldu."
"Ne diyorsun kızım? Ne sırıtıyorsun?" Cümlemi bitirir bitiremez beni çekerek dışarı çıkmamı sağladı. Sinirle ona kötü bakışlar atıcakken sağımdan gelen ayak sesleri buna engel oldu. Kendimi düzelterek sağıma döndüm.
"Haoşgel-" dememe kalkmadan Berçin hocayı görmem susmama sebep oldu. Bana o güzel gülüşüyle bakarken konuşmak, hareket etmek o kadar zordu ki; dilimi lal etmiş, hareketlerimi kısıtlamıştı onu aniden görmek.
Bir haftadır sesini duymadığım, kendisini görmediğim ve hissedemediğim kadın şimdi tam karşımdaydı ve bu beni neredeyse ağlatacaktı. Bu nasıl bir mutluluktu tarif edemem ama onu görünce ağlama isteğimin artması buna güzel bir örnek olabilirdi.
Ne yaptığımı bilmeden Berçin hocaya doğru koştum ve kollarımı boynuna dolayarak sımsıkı sarıldım ona. Gözlerim kapalı bir şekilde kokusunu içime çekerken belime dolanan eller beni daha da mutlu etmişti; onu hissediyor olmak mükkemmel bir duyguydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK YOK OLMAKTIR (Girl×Girl)
Genç Kurguİç çektiğini işittim. "Yaşadıklarımıza günah diyen olacak bebeğim; bizi sevmezler, bizden iğrenirler, bizi bir şeytan olarak görürler belki. Ama bil ki ben seni seviyorum ve seni en güzel sevabım olarak görüyorum. Bunu bil, bil ne kadar sevap işledi...
