Innocent's Seductress (4th Gen #17)

Chapter 57

"I need fresh air, Heilan!" Pagsusungit niya dahil ayaw talaga siya nitong palabasin ng cabin. May maliit na kusina na pala at may banyo rin. Everything they need is already prepared. Pati napkin meron.

Tumitig sa kanya si Heilan saka bumuntong hininga ito.

"Okay, Mommy." He concede and open the lock.

Lumabas sila ni Heilan at naglakad-lakad sa kagubatan. May mga bunga ng prutas nakapalibot lang sa cabin kaya naglaway siya bigla.

"I want Lanzones, Heilan..and Rambutan, too!" Turo niya sa puno kung saan napakaraming bunga.

"I can't climb baka tumakbo ka bigla."

Napasimangot siya at napasalampak paupo. Para siyang batang nagdadabog.

"Hindi naman ako tatakbo."

Heilan sighed and proceed to climbing. Pasimple niyang nilibot ang tingin sa paligid, sinubaybayan ang tamang daan dahil mukhang nakalimutan na niya.

Mukhang nakaharap ang tamang daan sa may pinto ng cabin. She should run straight para hindi siya maligaw.

"Here." Biglang sabi ni Heilan at nakababa na pala ito ng puno. Bumaling siya dito at ngumiti at kinuha ang bunga ng mga prutas sa kamay nito.

"Thank you!"

Later that night, they both settled on the bed cuddling.

"I'm still your baby, Mommy." Malambing na sabi ni Heilan at hinalikan siya sa noo.

She doubt that. His new personality shock her to the core that she can't even imagine the Heilan that she love but everytime he touch her, hug and kiss her, it brings familiarity to her.

"You're not my innocent Heilan anymore.." Mahinang saad niya.

Nakahiga sila ngayon sa kama dahil pinapatulog na siya nito. Yakap-yakap siya nito mula sa likuran.

"You mean, you're not living in your idealistic story anymore?"

Her heart ached on that. She's partly at fault. She's so ideal of Heilan that she forgot he's also human, he's not an object that was created to satisfy her. He's Heilan Benjamin, has his own way of thinking and feeling.

"I'm sorry..." She muttered.

"I love you." He responds.

Hinayaan niyang hilahin siya ng antok.

Nang muli siyang dumilat ay tulog pa ang binata sa tabi niya. Nakayakap ito sa kanyang bewang at maingat niyang inalis iyon. She has to get out of here. It's not okay na ikukulong na lang siya ng binata dito.

Nakahinga siya ng maluwag ng maalis niya ang braso mula sa pagkakayakap sa kanya. Maingat siyang umalis sa kama at kinuha ang baril at tinungo ang pinto. It was lock from the inside and there's no key of the padlock!

Sinubukan niyang maghanap sa paligid. She even checked on his jean's pocket but it's nowhere to be found. Walang susi kahit saan.

She gulped and pointed the gun on the lock. Kinasa niya ang baril at nagdasal siya ng mabilisan saka pinutok niya iyon.

Heilan immediately opened his eyes but she immediately open the door and run away.

"Ckim!" Galit na sigaw ni Heilan.

Tumakbo siya ng mabilis ng walang lingon-lingon. Naiiyak na siya sa kaba kasi alam niyang sinusundan siya ng binata.

"I'm counting one to three, Mommy. Get back here or else.." Narinig niya ang malakas na boses nito.

Napahikbi lang siya at tumakbo ng mabilis. Malakas siyang napa-igik ng makaapak siya sa kung anong matulis.

"One!"