Innocent's Seductress (4th Gen #17)

Chapter 43

Trigger Warning: Self-harm and other sensitive content.

"What took you so long?" Nag-aalalng salubong ng binata sa kanya sa lobby. Mukhang nainip na ito naghihintay sa kanya sa taas.

"S-sorry. Something happened and..uh, n-natapon ko ang ulam at.." She stop talking when Heilan stared at the sauce on her dress.

Tumiim ang panga nito at tumango. Hinila nito ang braso niya at hinila papunta ng elevator.

"You said that you will buy food, you went shopping first?" Kunot-noong tanong nito havang nakatingin sa shopping bag na may nakapaloob na dress na bigay ni Cleo.

"S-sorry."

Hindi na siya umimik pagkatapos n'on. Heilan went silent too and fell into deep thoughts. Pagdating nila sa floor ng opisina nito ay agad siyang tumungo ng banyo para magbihis.

Pinigil niyang maluha habang hinubad ang damit. She look at her reflection on the mirror and she saw that her skin turns red on her stomach part. Mainit kasi ang sabaw kaya mamula-mula ang balat niya.

Pinalis niya ang namumuong luha sa kanyang mata at pinahiran ang sarili ng wipes para hindi kumapit ang amoy ng sauce. Mabuti na lang talaga at binigyan siya ni Cleo ng extrang damit kaya may susuotin pa siya. At hindi nga pala niya nabayaran, Cleo didn't seem to mind tho.

Humugot siya ng hangin saka lumabas ng banyo at agad na ngumiti sa binata. May nakahanda ng mga pagkain sa mesa nito.

"Let's eat." Yaya ni Heilan.

Tipid lang siyang ngumiti at umupo na sa harap nito para kumain na. Tahimik lang sila. Gusto niyang tikman ang isang putahe kaya akmang sasandok siya kaso nasagi ng siko niya ang baso ng tubig dahilan para matumba ito at kumalat ang tubig papunta sa papeles na ginilid nito.

Her eyes widen and immediately get the paper but too late, basa na 'yon.

"H-heilan, sorry! Hindi ko sinasadya." She immediately apologized almost tearing up.

Heilan get the paper and throw it on trashbin.

"You don't have to cry always if you when apologizing, Ckim."

Pero iba ang dating n'on sa kanya.

Ang ibig ba nitong sabihin na ang pag-iyak niya kung manghihingi ng tawad ay dahil lang nagpapapaawa siya?

It hurts.

But can't blame, Heilan tho. Wala itong alam sa nararamdaman niya kasi hindi naman niya sinasabi.

"Sorry." She apologized again trying to control her tears.

Later that afternoon, nagpahatid siya sa driver ng kompanya pauwi. She made excuse that she's not feeling well.

Walang buhay na nakatitig lamang siya sa kisame. She's suddenly feel tired...tired of everything.

Hindi napigilan ng luha niya na tumulo habag inaalala ang mga salita na binabato sa kanya.

She doesn't deserve Heilan, she's nothing but a mud to him. She's the worst, everybody hates her.

Masama ba siyang tao? May nasaktan ba siya? Siguro 'yong mga puso ng mha ilusyonadang nagkagusto kay Heilan. Kaya siya kinakarma, eh kasi masama talaga ang ugali niya.

Paano kung ganoon lang talaga siya? Everyone is unique on their own way. There are girls that is kind, some are angelic, sporty but she choose to be a bitch. Is it really bad that she suffered like this by being herself? Or might be she's not really a bitch, it's only her defense mechanism.

Her mind clouded for a moment and as she gain it back she just saw herself standing in front of the mirror.

She saw her reflection. The reflection was used to have a proud smirked and confident but where is she now?

Hanggang kailan ka ba masasaktan, Ckim? Hindi ka ba napapagod?

She screamed and throw a jar on the mirror. Nabasag iyon ngunit may natira pang nakadikit sa dingding kung saan nakita niya ang sarili na luhaan.

That pathetic stupid bitch.

Her eyes drop on the pieces of mirror on the floor. She picked one. Mahigpit ang kapit niya doon habang nakatutok ang ang matalim na parte sa pulsuhan niya.

Masakit marinig ang mga masasamang salita mula sa ibang tao pero wala ng mas masakit pa n'ong nalaman niyang lahat ng pinapakita ni Heilan ay pagpapanggap lamang.

She cried like a child and drop the piece of mirror that she was holding on the floor. Napaupo siya sa lapag habang umiiyak.

She can't...she can't hurt herself. Hindi niya kaya kasi baka mag-aalala si Heilan...dahil baka nagpapanggap lamang siyang sinaktan ang sarili para manatili si Heilan sa kanya. Baka gamitin pa ng ina niya ang kahinaan niya para manipulahin na naman si Heilan.

She sobbed and force herself to stood up. Even with her blurry eyes due to unending tears hinanap niya ang dust pan at walis.

Nanginginig ang kamay niya habang winawalisan ang mga bubog. Her hands feel week because she had cuts and wounds. Sa sobrang higpit ng pagkahawak niya sa basag na salamin kanina ay nasugatan pala ang kamay niya ng hindi niya namamalayan.

Nang malinis na niya ay sinunod niya ang kanyang sugat. She was crying because mahapdi pero tiniis niya hanggang sa lagyan niya 'yon ng bandage.

Lumabas na siya ng banyo at muling umupo ng kama. Napatingin siya sa cellphone niya sa bedside table at may mga mensahe ang binata pero wala siyang ganang basahin iyon.

Her eyes went up to the calendad and her eyes widened upon seeing the date.

No...

No, no, hindi maari, hindi dapat.

Nanginginig ang kamay niyang nilapat iyon sa kanyang impis na tiyan. Walang umbok...o wala pa.

Last week supposedly her menstruation since regular naman siya. At hindi siya dinatnan last month.

Inis niyang sinambunutan ang sarili habang humagulhol. She can't be a good mother. She can't bear a child. Ano na lang mangyayari sa anak niya kung meron man?

People would violently react, pakiramdam niya ay babatuhin siya ng mga ito ng mga bato hanggang sa malaglag ang dinadala niya kung saka-sakali.

Kung hindi nga siya tanggap ng mga tao, 'yong anak niya pa kaya? They would call her child a bastard which is she can't afford to happen.

Hindi pa siya handa, si Heilan pa nga bang hindi talaga puro ang pagmamahal nito, even his family, the Benjamins won't accept the baby. Everyone won't.

This is not the right time to bear child.  She wouldn't let her child walk in public to be called bastard nor to be kept from the world. Her child deserves better and he/she will be even thankful for what she'll gonna do...

..because the best thing to do is to get rid of it.