TÜRKİYE'DEN KORE'YE

7- Park

İlk yemeğin üstünden birkaç gün geçmişti ki Bang Chan dayanamıyordu ve kıza mesaj atmak istedi. Neredeyse gece olmak üzereydi ve uyuyor olabilirdi. Yine de şansını deneyerek ne kaybederdi?

Bang Chan- Es

Selam Es

Selam

Rahatsız etmiyorum değil mi?

Hayır hayır

Öyle boş oturuyordum ben de zaten

Ah iyi bari
Yani rahatsız etmiyor oluşuma sevindim
Daha saçmalayacak mısın oğlum/
Nasıl geçiyor peki günlerin, alışabildin mi buralara?

Açıkçası pek alışabildiğim söylenemez
Hem Kore hakkında pek bir şey bildiğim de söylenemez
Geldiğimden beri tek yaptığımız İŞ İŞ İŞ

Ne yazık ki anlıyorum...

Maalesef ama günlerim işle dolu da olsa 

arkadaşlarım sağ olsun keyifli oluyor bir şekilde

Evet iyi ki arkadaşların yanında
Madem hiç dışarıda vakit geçiremedin
Şuan çıkabilir misin?
YÜREK YEDİM GALİBA AAAAA/

Yani galiba, bilmiyorum
Neden?

Akşam bizimkilerle hep dolaştığımız bir park var
Seni oraya götürebilirim istersen
Hem endişelenmene de gerek yok hava karanlık olduğundan
Kimse oralara pek gelmiyor
Kimse görmez yani
Lütfen kabul et lütfen lütfen/

Açıkçası bilemiyorum Bang Chan
Deniz zaten uyuyor da Can'a dersem izin vereceğini sanmıyorum

Demesen?

Ah Bang Chan/

Sorun olmayacak merak etme
Söz veriyorum bak
sadece seni anlıyorum ve biraz kafan dağılsın istiyorum

Peeekiiii
Nereye geleceğim konum atabilir misin?

Konuma gerek yok ben seni almaya geliyorum

Hahhahaha tamam ben hazırlanıyorum

Tamamdırr

Es'in Gözünden***

Tanrım umarım sorun çıkmaz. Yani neden kabul ettim bilemiyorum ama ona hayır diyemiyor gibiydim resmen. Hem ne var biraz gezip gelsem. Hava alacağım altüstü. Bang Chan'ın son mesajı ile sessiz olmaya çalışarak dolabın karşısına gittim. Dediği gibi hava karanlıktı yine de siyah giyinirsem görünme ihtimalimi daha da azaltırım. Siyah bir şort, siyah bir tshirt. Mis gibi kombin. Bel çantamı da takıp şapkamı elime aldım. Umarım Deniz uyanıp ortalığı ayağa kaldırmaz.

Mümkün olduğunca sessiz olup odadan çıktım. Kimsecikler yoktu koridorda. Asansörü çağırırken nedensizce gerilmiştim. O ara telefonum çaldı. Bang Chan. Neden gülümsüyorum???

-efendim?
-geldim ben, hazır mısın?
-evet evet aşağıya iniyorum şimdi.
-tamamdır kapıdan çıktığında tek arabalı olarak ben varım zaten. Bekliyorum.
-arabayla mı geldin?
-evet evet. Hadii.
-ah tamam geliyorumm.

Arabalarının olduğunu bilmiyordum. Gerçi ne var olabilirdi. Hakkında ne biliyordum öyle sanki? Ve gece yarısı hakkında bir şey bilmediğim idolle buluşuyorum. Cidden harika!