TÜRKİYE'DEN KORE'YE

26-Sımsıkı

Evin 2 miniği gitmemize biraz bozuluyor gibi olsa da evden çıkmadan önce ikisine aynanda "aranızdaki soruna çözmeye çalışın siz de yemek yerken" dememle ikisi de susmuştu. Umudum cidden çözmeleriydi. Vakit kaybetmeden duygularının tadını yaşamalarını istiyordum.

Çocukların evine elim boş gitmek istemediğimden eve gidince yemek yapabilmek adına ne gerekiyorsa hızlıca satın alıp evlerine doğru geçtim. Kapıyı Han açtı.

-Ah Es! Hoş geldin, gel içeri.

Gülümseyerek içeri girdiğimde koltukta oturan Hyunjin'de bana selam verdi. Elimdeki poşetleri göstererek "mutfağa koyuyorum" dedim.

-Vuhaa ne aldın o kadar?

-Yemek yaparım dedim, bizimkiler evde biraz yalnız kalsın diye düşündük de. Ben de sizinle yeriz diye şey etmiştim. Ondan geldim. Sorun olur mu size?

-Oooo yemek diyorsun. Bu ev halkına yemek diyince akan sular durur. Hem ne sorunu sen yabancı mısın sanki.

-Teşekkürler Han. Changbin yok mu?

-Var var odasındaydı gelir birazdan ama Chan hyung yok, istersen haber ver geldiğini. O da gelsin.

-Yok yani... şirkette işi vardı onun zaten biliyorum. Planını bozmasına gerek yok. Bitince gelir eve zaten.

-Sen bilirsin o zaman gel içeri geçelim. Oyun oynuyorduk katıl bize.

İçeriye geçtiğimizde bir süre sonra odasından Changbin de çıkmıştı. Yemek yapacağımı duyunca sevinmişti o da. Bir süre keyifli vakit geçirdikten sonra ben mutfağa girdim. Üyeler de bana yardım ettiler ancak Han ve Hyunjin mutfaktan abilerini kovalamışlardı. Beceremiyormuş... Changbin 'de kalmak için diretmemişti zaten. 

Yemek hazır olduğunda Chan hala yoktu. Tahmin ettiğim gibi geç gelecekti. Çocuklar alışık olduğundan beraber dördümüz yemeği yemeye oturduk.

Changbin- Bence biliyor musun sen bu işi kapmışsın Es.

Hyunjin- Bence de. Kore'nin yemeklerini de yapabildiğine göre artık tam anlamıyla bizdensin. Çok iyi waow.

Han- Chan hyung bize yemek yaptığını duyunca kıskanacak ehehe.

-Ona da yaparım ki hah!

Hyunjin- Iyh yanımızda vıcık vıcık olmayın lütfen.

-Hadi ama zaten vıcık vıcık olan bir çift değiliz biz gençler.

Changbin- Şuan hiçbir şey umurumda değil. Daha çok yemek yapmana sebep olacaksa vıcık vıcık da olabilirsiniz destekliyorum. 

Dediğine karşı gülüşmüştük. Eğlenceli ve doyurucu bir yemeğin ardından tekrar salona geçmiştik. Üçlü koltukta ortada ben, sağımda Han, solumda da Changbin vardı. Ayağımızın ucuna da Han yere oturmuştu. Chan'dan hala ses yoktu. Telefonumu arada bir kontrol ettiğimi gören Changbin bana doğru döndü koltukta.

Changbin- Bence haber verelim geldiğini. Yoksa o işten gözünü zor ayırır.

-Planını bozmak istemiyorum Changbin gerek yok ya. Hem ben tek ona değil, eve hepinize geldim. Sorun yok yani.

Han- Evet Es benim için geldi.

Hyunjin- Hayal dünyasında Han.

Han- Kıskanmayın lütfen. Canım bestim benim.

Hyunjin- Bir kere biz bestiz. Değil mi Es?

Çocuklaşmalarına karşı kıkırdadım. 

-İkinizde benim bestlerimsiniz.