SANRI

BELİRTİ

 

AİSHA

Kesinlikle kafayı yediğimi artık kabul etmemin zamanı gelmişti. Bunlar normal olamayacak kadar uçuk görülerdi. Darian'ın dediği gibi belki de yardım almam gerekiyordur? Belki de iyi değilimdir? Üzerini örtmeye çalıştığım bu durumların sonuçları belki de benim için çok ağır olacaktı. Kendimden ve her şeyden korkmaya başlamıştım. Artık kafam allak bullaktı. Ya kendime zarar verirsem? En kötüsü de ya başkasına zarar verirsem? Bunun sonuçlarını nasıl taşırdım? Yaşadığım olaylara herhangi bir açıklama getiremiyordum. Neden oluyordu? Bunları niye yaşıyordum? Tüm bunların anlamı neydi? Nereye kadar bunları yaşayacaktım? Artık harekete geçmem gerekiyordu. Kafamdaki sesleri ve görüleri durdurmam gerek!

Öylece yere yığıldım. Derin nefesler almaya ve kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Bunların hepsinin bir hayal olduğunu , gerçek olmadığını biliyorum bu yüzden iyice odaklanıp kendimi toparlamam gerekiyordu. Yavaşça kapıdan destek alarak yerden kalktım. Mutfağa doğru yavaş adımlar atmaya başladım. Şöyle buzlu bir su içersem kendime geleceğime inanıyordum. Ellerim zangır zangır titriyordu. Her ne kadar gerçek olmadıklarını bilsem de vücuduma söz geçiremiyordum. Yavaş yavaş dolaptan sürahiyi çıkartıp kafama diktim. Buz gibi suyun boğazımdan mideme inişini derinlemesine hissetmiştim. Artık boğazımı hissetmiyordum ama önemli değildi. Sürahiyi tezgahın üzerine bıraktım.

Başım zonkluyordu. Kafamı kesip atsam sanki kurtulacakmışım gibi hissediyordum. Etrafıma şöyle bir baktım. Tuhaf ve farklı bir şey var mı diye ama her şey normal gözüküyordu. Demek ki su iyi gelmişti. Banyoya doğru ilerledim. Yüzüme soğuk su çarptım. Aynada kendime bir süre baktım . İfadesizce. Öylece. Kendimi uzun zamandır aynada bu kadar incelemediğimi fark ettim. Bir değişiklik vardı bende. Bakışlarımda tuhaflık vardı. Şu an içten içe korkuyordum ama gözlerimden hiçbir ifade okunmuyordu. Enteresan. Odama geçmiştim. Işıkların hepsini açtım. Uyumaya çalışacaktım ve sabah ilk iş bu olayları birilerine anlatacaktım.

RYAN

Aşağıdan yine sert bir kapı çarpma sesi geldi. Bu sıralar çok sık olmaya başlamıştı. İçimden bir his hemen aşağıya inmem gerektiğini söylüyordu fakat inemezdim. Sürekli karşısına çıkmam onda şüphe uyandıracak diye korkuyordum. Sessizce alt katta olanları duymaya çalışıyordum fakat ses yoktu. Acaba evden dışarıya mı çıkılmıştı? Anlayamıyordum. Biraz daha dinlemeye devam ediyorum. Asla bir şey duyamıyordum. Belki de ben abartıyorumdur. Gözlemlemeye devam etmeliydim. Bu iş beni biraz zorlayacak gibi duruyordu.

Çözemediğim birçok nokta ve öğrenmek istediğim detaylar vardı . Tüm bunları dikkat çekmeden yapmak çok zordu. Evde ölüm sessizliği hakimdi. Aklım halen daha Aisha' da . Onu düşünmeden duramıyordum. Darian'ın bana anlatmış olduğu olay karşısında artık ciddi bir şekilde bu konuyu ele almaya başlamıştım. Bundan önce Darian'nın kuruntusu olabilir diye düşünüyordum ama iş ciddiye binmeye başlamıştı. Aisha'ya nasıl ulaşacağımı bilmiyordum ama birilerinin bir şey yapması gerekiyordu. Benim evimdeyken gayet iyiydi ta ki Derek gelene kadar. O geldikten sonra davranışlarında ufak bir değişme olmaya başlamıştı. Kendisi bunun farkında değildi.

Her şeyi defterime not alıyordum. Asla ayrıntıları atlamamam gerekiyordu. Her bir hareket çok önemliydi . Gözlemlemeye devam edecektim , şu an için tam ne olduğunu kestiremiyordum fakat çözecektim.

DARİAN

Sabah Aisha'yı arayıp kahvaltı yapmamasını söylemiştim. Ona atölyede güzel bir sofra hazırlamıştım. Beraber kahvaltı yapmayalı uzun zaman olmuştu. Son zamanlarda ondaki değişikliklerin farkındaydım ve ne yapacağımı bilemiyordum. Bu yüzden Ryan'dan yardım istemiştim. Aisha'nın olduğu binaya taşınırsam benden uzaklaşır ve yanlış izlenimlere kapılır diye endişe etmiştim. Ryan zaten ev arayışı içerisindeydi ve tesadüf o ki Aisha'nın üst katında boş daire vardı. Şu an da Ryan'ın orada olması içimi rahatlatıyordu. Ryan alanında en iyi psikiyatristti. Ona güvenim sonsuzdu.