SANRI

KORKU

AİSHA

Darian'ın şu an burada ne yapmaya çalıştığını bilmiyordum. Bir an da evimde belirmesi beni çok sinirlendirmişti. Üstüne üstlük kendini ısrarla savunması ise beni çileden çıkarmıştı. Zil sesini duyar duymaz kapıyı açmış olmama rağmen Darian yanımda belirmişti. Ben görmeden evime girmiş olma ihtimali aklıma geldi. Olabilirdi. Sonuçta aynı iş yerinde çalışıyoruz ve anahtarıma ulaşma olasılığı çok yüksekti.

'' Ash sen ne dediğinin farkında mısın? Ne demek burada ne halt ediyorum?'' hayretle açılmış gözlerle bana baktı. Ona doğru döndüm.

'' Kapıyı açıyorum ama sen yanımda beliriyorsun , evimde mi saklanıyordun? '' açık açık aklımdakileri ona söyleme niyetindeydim.

'' Ash şu an saçmalıyorsun. Senin evinde saklanıp ne halt etmemi bekliyorsun? Buraya beraber geldik ve bunu sen teklif ettin. Kolumu yaraladıktan sonra ki tekliften bahsediyorum.'' saçma sapan şeyler söylemeye başlamıştı.

'' Ne yaralanmasından bahsediyorsun sen? Ben kimseye zarar vermem. '' bu söylediklerine inanacak değildim. Şimdi de adam yaralamaktan bahsediyordu.

'' Ciddi olamazsın?'' geriye doğru çekildi.

'' Çok ciddiyim. Evimde ne arıyorsun!' artık sesim yükselmeye başlamıştı.

'' Lanet olsun Ash, beni sen davet ettin. Bu söylediklerine inanamıyorum. Hafızanı mı yitirmeye başladın?'' görünen o ki sesi tek yükselmeye başlayan ben değildim.

'' Artık gitmelisin Darian.'' dışarısını gösterdim.

'' Ne yani beni kovuyor musun şimdi?'' inanamayan gözlerle bana baktı.

'' Burada hiç olmamalıydın.'' bu söylediklerim için pişman olacağımı hissediyordum ama onun burada olması beni tedirgin etmeye başlamıştı.

'' Sen ciddisin!'' kapının eşiğinden adım attı ve döndü

'' Ne olduğunu bilmiyorum fakat yarın Ryan ile seansını unutma. Seni bekliyor olacak.'' merdivenlerden inip gitti.

Kafam allak bullaktı. Bir anlam vermeye çalışıyordum fakat olmuyordu. Ne ara eve geldiğimi ve Darian'ı davet ettiğimi hatırlamıyordum. Ya o yalan söylüyordu ya da ben aklımı oynatmaya başlamıştım. Ryan ile olan randevumu hatırlıyordum neyse ki... Kapıyı kapatıp içeriye yöneldim. Mutfak tezgahındaki iki adet kupayı görünce duraksadım. Kahve hazırlanmak üzere öylece duruyorlardı. Gidip onları lavaboya fırlattım.

Sinirlerim iyice bozulmuştu. Neye inanacağımı şaşırmıştım. Beynim  bu olanları reddediyordu. Belki de Darian doğruyu söylüyordu. Belki de ben haklıyımdır .  Darian sapığın tekidir ve benim bu durumumdan faydalanmaya çalışıyordur. Neden ona inanayım ki? Sonuçta son üç yıldır benimle birlikte ve her fırsatta bana olan ilgisini belli etmekten çekinmiyordu. Ayrıca günler önce kapımın açılmaya çalışıldığı gerçeğini de unutmamıştım. Birisi evime girmeye çalışıyordu. Paranoyaklaşmaya başlamıştım ama böyle olmamın sebepleri vardı. Başım çatlıyordu. Gidip uyusam iyi olacaktı. Sabah yeniden olanlar üzerine düşünecektim.

Saat sabahın beşi ve gözüme asla uyku girmemişti. Uyuyamıyordum. Dengem iyice bozulmuştu. İçimde büyük bir sıkıntı vardı. Darian'a haksızlık yapmış olabileceğimi düşünüyordum. Neden ona  o kadar çıkıştığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Belki de korktuğumdandır. Bunu telafi edecektim.

Kalkıp soğuk bir duş aldım. Beni kendime getirme konusunda soğuk duşun üzerine tanımazdım. İçeriye salona geçmeye karar verdim. Biraz televizyon izlersem dikkatimi başka yöne verebilirdim. Salona geçmemle yapmış olduğum dağınıklığa bir küfür savurdum. Lanet olsun bu odanın ne hali vardı böyle. Bok içindeydi. Hiç bu kadar dağıldığının farkına varmamıştım. Şu an burada duş almış bir şekilde oturmak en son isteyeceğim şeydi. Bu yüzden hemen odama gidip siyah taytımı ve cropumu üzerime geçirdikten sonra beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Ne zamandır şöyle yürüyüşe çıkmıyordum. Kesinlikle bana iyi gelecekti.