ေလတစ္ျဖဴ းျဖဴ းတိုက္ခတ္ေနေသာ ေတာင္ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ ကမၺည္းမွတ္တိုင္ ၃ခုစိုက္ထူထားေသာအုတ္ဂူႀကီးတစ္ခု ေရွ႕၌ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဒူးေထာက္၍ထိုင္ေနသည္။
"အေဖ၊အေမ ၊အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေရာက္လာပါၿပီ။ မၾကာခဏလာမေတြ႕နိုင္လို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့အဆင္ေျပေျပရွိေနပါတယ္။ဖာသာကလည္း ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ပါတယ္။အေမတို႔စိတ္ခ်လက္ခ်ေနလို႔ရပါတယ္။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မွာ အရမ္းေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္းရွိေနၿပီ။ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ သူ႔ကိုအေမတို႔နဲ႔ေတြ႕ေပးဖို႔ေခၚလာခဲ့ပါ့မယ္။"
Jeongwoo ရဲ႕မ်က္ဝန္းမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ားရစ္ဝဲေနေသာ္လည္း အျပင္သို႔တစ္ေပါက္မွက်မလာေစရန္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ငယ္စဥ္ကပင္ ေလာကဓံကိုေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရေသာ ကေလးေပမို႔္ စိတ္ခံစားခ်က္ကိုအျပင္သို႔ေတာ္ရံုထုတ္မျပတတ္ေပ။ထိုျမင္ကြင္းကို မလွမ္းမကမ္းသစ္ပင္ေအာက္မွ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ ဖာသာလည္း စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်မိေလသည္။
Jeongwooလည္း အေဖ အေမနွင့္ အစ္ကိုတို႔ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အေဖာ္ျပဳဳ ၿပီးေနာက္ ေဂဟာသို႔ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
💎💎💎💎💎💎
ယေန႔သည္ Jeongwoo ၏ေမြးေန႔လည္းျဖစ္သလို Jeongwoo မိဘမ်ား ကြယ္လြန္ေသာ နွစ္ပတ္လည္ေန႔လည္းျဖစ္ေပသည္။ဒီလိုေန႔ေရာက္တိုင္း Jeongwoo တစ္ေယာက္ စိတ္နွင့္လူ မကပ္သလို ေတြးေငးေနတတ္သည္။ယခုလည္း သစ္ပင္ေအာက္တြင္ထိုင္ကာ အေတြးထဲနစ္ေျမာေနျပန္သည္။
"Woo"
အနားကပ္ကာေခၚလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္ Jeongwoo သတိျပန္ဝင္လာသည္။လွည့္ၾကည့္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ပင္ ေခၚသံသည ္အလြန္ရင္းနွီးေနေပသည္။
"Luto ရား ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ။"
"ခုနကပဲေရာက္တာ မင္းကဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ "
ေျပာရင္းဆိုရင္းေဘးနားမွာဝင္ထိုင္လိုက္ေသာ Haruto ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။စိတ္ထင္လို႔ပဲလား မသိ Haruto မ်က္နွာသိပ္မေကာင္းသလိုပင္။
YOU ARE READING
Betelgeuse (Hajeongwoo)
Fanfictionငယ္စဥ္ကေတြ႕ဆံုကာသံေယာဇဥ္ တြယ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ခြဲခြာခဲ့ၾကရၿပီး ၁၀နွစ္အၾကာတြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ ငယ်စဉ်ကတွေ့ဆုံကာသံယောဇဉ် တွယ်ခဲ့ကြတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက် ကံကြမ္မာကြောင့်ခွဲခွာခဲ့ကြရပြီး ၁၀နှစ်အကြာတွင်ပြန်လည်ဆုံတွေ့ကြသောအခါ
