Jeongwoo တစ္နာရီနီးပါးခန္႔ေစာင့္ေနၿပီးေနာက္ Seunghun တစ္ေယာက္စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ ျပန္လာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"Hyung ဘာျဖစ္လာတာလဲ။"
"ဘာျဖစ္ရမလဲ ဟိုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပဲေလ စိတ္တိုလိုက္တာ။"
"စိတ္ေလ်ွာ႔ပါ hyung ရာ။ခုနကေတာ့အဆင္ေျပမလိုနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ။"
"ေတာ္ၿပီ သူ႔အေၾကာင္းမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ျပန္ၾကမယ္။အယ္....ငါ့ဖုန္းေရာ..."
"Hyung ခုနကယူသြားတယ္ေလ။ေသခ်ာရွာၾကည့္ပါဦး"
"အာ...သြားပါၿပီ။ခုနက ေခါင္မိုးထပ္မွာက်န္ခဲ့တာျဖစ္မယ္။"
"ဒါဆိုလည္း သြားယူမယ္ေလ hyung။ကြၽန္ေတာ္ပါ လိုက္ခဲ့ေပးမယ္။"
Jeongwoo နွင့္ Seunghun လည္း ေခါင္မိုးထပ္သို႔အတူတက္လာခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ ေခါင္မိုးအထပ္သို႔ေရာက္ခါနီးတြင္ Seunghun က
"Justin မင္းပဲသြားယူေပးလို႔ရမလား။ခုခ်ိန္ဟိုတစ္ေယာက္ရွိေနေသးရင္ hyung သူ႔ကိုမေတြ႕ခ်င္လို႔။hyung ဒီကေစာင့္ေနမယ္ေလ ေနာ္။"
Jeongwoo လည္း ေခါင္းညိတ္ျပကာသေဘာတူလိုက္ရင္း ေခါင္မိုးထပ္သို႔တက္လာခဲ့သည္။တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္ကာ မ်က္လံုးကိုေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။
လေရာင္မွာ ထိန္ထိန္သာေနေသာ္လည္း ဖုန္းကိုရွာေတြ႕ရန္အကူအညီမျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Seunghun ဖုန္းနံပါတ္ကိုေခၚလိုက္သည္။သိပ္မၾကာလိုက္ခင္မွာပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိစားပြဲေပၚမွ ဖုန္းသံထြက္ေပၚလာသည္။
Jeongwoo လည္းစားပြဲရွိရာသို႔သြားကာ ဖုန္းကိုေကာက္ယူလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ဖုန္းေအာက္၌တစ္စံုတစ္ခုရွိေနေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားေသာေၾကာင့္ ယူၾကည့္လိုက္ရာ
"ဟင္....ဘယ္လိုလုပ္...ဒါက...."
ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ ဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံု။ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္၊ ေမြးေန႔ကိတ္တစ္လံုး၊ မိုးမခပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။ဓာတ္ပံု၏ေနာက္ေက်ာဘက္မွာေတာ့ စာေၾကာင္းေလးတစ္ေၾကာင္း
YOU ARE READING
Betelgeuse (Hajeongwoo)
Fanfictionငယ္စဥ္ကေတြ႕ဆံုကာသံေယာဇဥ္ တြယ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ခြဲခြာခဲ့ၾကရၿပီး ၁၀နွစ္အၾကာတြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ ငယ်စဉ်ကတွေ့ဆုံကာသံယောဇဉ် တွယ်ခဲ့ကြတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက် ကံကြမ္မာကြောင့်ခွဲခွာခဲ့ကြရပြီး ၁၀နှစ်အကြာတွင်ပြန်လည်ဆုံတွေ့ကြသောအခါ
