အျဖဴ ေရာင္နံရံမ်ားျဖင့္ကာရံထားေသာ ေဆးရံုခန္းထဲတြင္ ကုတင္ေပၚ၌ လဲေလ်ာင္းေနသူ၏ အသက္ရွဴ သံ မွတစ္ပါး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။မၾကာမီ ေဆးရံုခန္းတံခါးပြင့္လာကာ သူနာျပဳဆရာမတစ္ေယာက္နွင့္ Jeongwoo အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။
"အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ နည္းနည္းေတာ့ၾကာၿပီ။မၾကာခင္နိုးလာေတာ့မွာပါ။အခုတေလာ မင္းကိုေတာင္ေမးေနေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ မင္းအတြက္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔နဲ႔တူပါတယ္ မဆက္သြယ္ခိုင္းဘူး။"
Jeongwooလည္းသူနာျပဳဆရာမႀကီး၏ စကားကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ရင္း ကုတင္ေဘးရွိခံု၌ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လဲေလ်ာင္းေနသူ၏မ်က္လံုးမ်ား ပြင့္လာကာ
"Woo ေလးလား။မင္းဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ။"
"အခုေလးတင္ပဲေရာက္တာပါ ဖာသာႀကီး။ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား။ဘယ္လိုေနေသးလဲ။ကြၽန္ေတာ္မအားတာနဲ႔ ခဏခဏမေရာက္ျဖစ္တာပါ။ေက်ာင္းပိတ္ရင္ေတာ့ ေနတိုင္းအေဖာ္ျပဳေပးပါ့မယ္။"
Jeongwoo ဖာသာ၏ပိန္သြယ္ကာ အရိုးေပၚလုလု လက္ေလးမ်ားကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ထိုအခါ ဖာသာႀကီးမွ အားမရွိလွစြာ ခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးလိုက္ရင္း
"မဟုတ္တာ။မင္းအခုေတာင္မွ အလုပ္တစ္ဖက္ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ပင္ပန္းေနပါၿပီ။ငါ့အတြက္စိတ္မပူပါနဲ႔။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ။ဖာသာႀကီးႀကိဳက္တဲ့ အသီးေတြဝယ္လာတယ္။ကြၽန္ေတာ္ခြာေပးမယ္ေလ။နဲနဲေတာ့စားလိုက္ဦး။"
မိဘေတြမရွိေတာ့ကတည္းက ခင္တြယ္စရာသံေယာဇဥ္ဟူ၍ ဖာသာႀကီးတစ္ေယာက္သာရွိေတာ့ ေသာေၾကာင့္ ဒီတစ္ေယာက္ကုိေတာ့ျဖင့္ ေခါင္းမာမာျဖင့္ လက္မလႊတ္ေပးခ်င္ေသးေပ။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေဆးကုသစရိတ္အတြက္ Jeongwoo အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေနသည္မဟုတ္လား။
💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎
Junkyu,Mashiho နွင့္ Asahi တို႔သံုးေယာက္သား ဓာတ္ေလွကားထဲမွ ထြက္ထြက္ျခင္း Mashiho တစ္ေယာက္ရင္းနွီးေနသူ ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
Betelgeuse (Hajeongwoo)
Fanficငယ္စဥ္ကေတြ႕ဆံုကာသံေယာဇဥ္ တြယ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ခြဲခြာခဲ့ၾကရၿပီး ၁၀နွစ္အၾကာတြင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကေသာအခါ ငယ်စဉ်ကတွေ့ဆုံကာသံယောဇဉ် တွယ်ခဲ့ကြတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက် ကံကြမ္မာကြောင့်ခွဲခွာခဲ့ကြရပြီး ၁၀နှစ်အကြာတွင်ပြန်လည်ဆုံတွေ့ကြသောအခါ
