Unicode
ပတ်ပတ်လည်ရှိ မြင်ကွင်းတစ်ခုလုံးသည် မှောင်မဲနေပြီး မည်သည့်နေရာကို ရောက်နေမှန်း ဘခ်ဟျွန်းမသိရ။ လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်လျှင်တောင် သူ့လက်၏တည်နေရာကို သူမသိရသည်အထိ၊ မြင်ကွင်းကမှောင်မဲနေတာမဟုတ်ဘဲ တစ်စုံတစ်ခုက သူ့အမြင်အာရုံကို လာကွယ်ထားသလိုပင်။
မည်သည့်နေရာသို့ရောက်နေမှန်းမသိရသည့်အပြင် မှောင်မဲနေသည့် အမြင်အာရုံကြောင့် ဘခ်ဟျွန်းခြေလှမ်းတို့ကို တစ်လှမ်းပင်မရွေ့ရဲချေ။
ဘခ်ဟျွန်း ထိတ်လန့်နေသည်။
ဘာမှမမြင်ရသော အခြေအနေက သူ့အားတစ်နေရာရာမှာ အကျဥ်းချထားသလို ခံစားလာရစေကာ တစ်ယောက်သောသူ၏ နာမည်ကို ထုတ်ခေါ်မိသော်ငြား .... သူ့အသံသည် ထွက်မလာခဲ့။ သို့မဟုတ် သူ့အသံ၏ပျံ့နှံ့မှုကို မကြားရသည်လား အသံမထွက်သည်လား မသဲကွဲ။ ဘာမှမကြားရ၊ ဘာမှမမြင်ရသော အခြေအနေတွင် ခဲဆွဲထားသလို ချောက်ချရပ်နေမိသော်ငြား ရုတ်တရက် မည်သည့်နေရာက ဦးတည်လာမှန်းမသိရသည့် အသံတစ်ခု။
အသံသည်တစ်ခုတည်းဖြစ်သည့်တိုင် ပတ်ပတ်လည်က ရောထွေးဝင်ရောက်လာသလိုမျိုး။ ဦးတည်ကို ဖမ်းမမိဘဲ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာသည်ကိုသာ ခံစားလာရပြီး ဘခ်ဟျွန်းတောင့်ခဲနေသည့် ခြေလှမ်းတို့ကို အားယူကြွရင်း ရှေ့ကိုတစ်လှမ်းချလိုက်သည်။
ရေတွေ။
ခြေဖဝါးတွင် ရေအေးအေးများ၏အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့၏ခြေတစ်လှမ်းတိုင်းစီမှာ ရေဗွက်ကလေးများက လှုပ်ရှားသွားပြီး နီးကပ်လာသော အသံကြောင့် ရဲတင်းစွာ ခြေထောက်ကို အရှိန်မြှင့်ရင်းထွက်ပြေးမိသည်။ သို့တိုင် လမ်းကိုမမြင်ရ၊ မည်သည့်နေရာ ပြေးနေမိမှန်းလည်း မသိရ။ ပတ်ပတ်လည်က အန္တရာယ်တစ်ခုလိုမျိုး နီးကပ်သထက်နီးကပ်လာသည်မှာ ဘခ်ဟျွန်းဘယ်လောက်ပြေးပြေး မလွတ်မြောက်နိုင်သည့်နှယ်။
ချန်း
ချန်း
ချန်း ....
သူအကြိမ်ကြိမ်ခေါ်သည်။ လည်ချောင်းတွေကွဲသွားမတတ် အော်ဟစ်နေသည့်တိုင် မည်သည့်အသံမှထွက်မလာခဲ့သလို အဘက်ဘက်ကိုလည်း ပျံ့နှံ့မသွားခဲ့။
YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...
