Unicode
နေ့အလင်းရောင်ဖြင့် လင်းကျင်းနေသော ခန်းမတစ်ခုအတွင်း လူတစ်ယောက်၏အသံသည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ထွက်ပေါ်ပျံ့နှံ့နေသည်။ စားပွဲ၏ ထိပ်ဆုံးတွင် ဝင်ထိုင်နေသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၏ မျက်နှာထားဟာလည်း သာမန်အတိုင်းဟု ထင်ရသော်ငြား မျက်ဝန်းတွေကတော့ ရေခဲရိုက်ထားသလို အအေးရှိန်အငွေ့အသက်တို့ကို ထုတ်လွှတ်နေလျက်။ နံဘေးရှိ အမျိုးသားဟာ လီအာမျက်နှာရိပ်ကိုအကဲခတ်ရင်း ဆက်ပြောလာ၏။
"ကျွန်တော်တို့ နယ်မြေက ပျောက်သွားသမျှလူတိုင်းကို အဲ့ဒီအဖွဲ့အစည်းမှာ ပြန်တွေ့ရပါတယ်"
"အခု အဲ့လူတွေအခြေအနေကရော"
"ဆေးအရှိန်နဲ့ စိတ်လွတ်နေတာကလွဲလို့ တခြားပြဿနာကြီးကြီးမားမား မတွေ့ရပါဘူး"
စကားအဆုံးတွင် လီအာသည် အမိန့်ပေးလာ၏။
"လောလောဆယ် အဲ့ကောင်တွေကို ထိန်းသိမ်းထားလိုက်၊ သတိပြန်လည်လာရင် ငါ့ကိုပြော။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီအဖွဲ့အစည်းအကြောင်း ဆက်စုံစမ်းထား"
စကားအဆုံးသတ်သည်နှင့်ပင် အားပါသည့် တံခါးခေါက်သံနှစ်ချက်မျှက အခန်းအတွင်း ပျံ့နှံ့လာပြီး လူတစ်ယောက်သည် အထဲဝင်လာသည်။
"မမလေးနိုးလာပါပြီ သခင်မ"
ထိုစကားနောက်တွင် လီအာလည်း အစီရင်လာခံသည့် တစ်ဖက်လူကို သွားခွင့်ပြုလိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း နေရာမှ ထလာခဲ့တော့သည်။ သွားရာလမ်းတစ်လျှောက်တွင် အနက်ရောင်ဂါဝန်စဟာ ကြမ်းခင်းတစ်လျှောက် လွင့်ထိလာလျက်။ အားပါလှသော ခြေသံတို့က သိသိသာသာ မထိန်းချုပ်ထားသည်မို့ ကျယ်လောင်လှသည်လည်း မဟုတ်သည့်တိုင် ကြားရသူတိုင်းကိုတော့ စိတ်ထဲတုန်လှုပ်သွားစေနိုင်သည့် ပြတ်သားမှုကို မြင်ရစေသည်။
အခန်းတစ်ခုရှေ့ကအဖြတ် လီအာခြေလှမ်းတို့အတန်ငယ် တုံ့နှေးသွား၏။ မျက်လုံးထောင့်ကနေ လျက်တစ်ပြတ်မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ခြေလှမ်းကိုနောက်ပြန်ဆုတ်ကာ အခန်းထဲဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...
