Unicode
ဘခ်ဟျွန်းရှေ့သို့ဆက်လျှောက်လာလေ ပတ်ဝန်းကျင်က မူမမှန်သည်ကို ရိပ်မိလာလေပင်။ အထူးသဖြင့် သစ်ပင်ကြီးတွေနှင့် ခြေသလုံးထိပေါက်ရောက်နေသော မြက်ပင်ချုံနွယ်တွေ။ ဒူးလောက်သာရှိသည့် ဘောင်းဘီလေးဝတ်ထားခြင်းပေမယ့် ဘခ်ဟျွန်းခြေထောက်မှာ အကောင်ကိုက်ရာတွေအပြင် ထိတွေ့မိသည့် ချုံနွယ်တွေ၏ မသန့်ရှင်းမှုကြောင့် အလာ့ဂျစ်လို အနီရောင်အကွက်တွေပါ ကွက်ကြားကွက်ကြား ပေါ်နေပြီ ဖြစ်သည်။
ပတ်ပတ်လည်ကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးထိမြင့်မားနေသော သစ်ပင်ကြီးတွေက နေရောင်ကိုပင် မထိုးဖောက်စေနိုင်လုနီးပါး။ ကွက်ပျောက်လေးတွေသာ ကျရောက်နေပြီး ယခုဘခ်ဟျွန်းရောက်နေရာ နေရာသည် အတော်မှောင်မိုက်သည်ဟု ဆို၍ရသည်။ တောနက်ကြီးဟု ထင်လာရသည်နှင့် ဘခ်ဟျွန်းစိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲဖြစ်ကာ အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သော်ငြား ဘာကိုမှမတွေ့တော့။ ချုံနွယ်ကြီးတွေအထပ်ထပ်ဖြင့် ထူထဲဖုံးကွယ်နေသည်ကိုသာ တွေ့ရပြီး ဘခ်ဟျွန်းထွက်လာခဲ့သည့် အပေါက်ဟူသည်လည်း အစအနပင် ရှာမရ။
အီဂျူးက ဒီလိုနေရာကို လာမည်တဲ့လား။ ဘခ်ဟျွန်းကြောက်လန့်စိတ်တော့ မဝင်လာသေးသော်ငြား အီဂျူးကိုစိတ်ပူသည့်စိတ်ကတော့ ပိုမိုပြင်းထန်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ နဂိုတည်းက ချန်းယောလ်ထံမှ စွမ်းအားချိတ်ပိတ်ခံထားရသည့် ကောင်လေးပေမို့ ဒီလိုတောနက်ထဲဆို လွယ်လွယ်ကူကူ အနိုင်ကျင့်ခံနေရလိမ့်မည်ပင်။
"အီဂျူး"
အသံက ပတ်ပတ်လည်ပျံ့နှံ့သွားပြီးနောက် ချုံနွယ်တွေကြားက အသံသေးသေးလေးတွေ တိုးထွက်လာသယောင်။ ဘခ်ဟျွန်းသတိမထားမိဘဲ ရှေ့သာဆက်တိုးလာလိုက်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့မှာ အခွင့်ထူးကဒ်ကြီးရှိနေသည်မို့ ကြောက်လန့်မနေ၊ ဤအစား အီဂျူးကိုသာ တွေ့အောင်ရှာသွားရမည်။ တစ်ခုခုဖြစ်လည်း ချန်းကိုခေါ်၍ရသည်မဟုတ်ပေလား။
ရှေ့သို့ဆက်လျှောက်လာနေရင်းမှာပင် ဘခ်ဟျွန်းဤမြေနေရာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ရင်းနှီးသလိုခံစားလာရသည်။ အထူးသဖြင့် မက်စောက်သောချောက်ကမ်းပါးကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခိုက်။ ဘခ်ဟျွန်းလက်အစုံသည် တဆတ်ဆတ်တုန်ရီလာသည်။

YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...