Unicode
ဘခ်ဟျွန်းတောထဲ လမ်းမပျောက်သွားသေးခင် ရက်၏ မနက်ပိုင်းအချိန်ဖြစ်သည်။
မီးများမထွန်းလင်းထားသည့်တိုင် ပြတင်းပေါက် အကြည်ရောင်များထံမှ ဝင်ရောက်နေသော ပြင်ပနေရောင်ကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံးဟာ လင်းကျင်းနေလျက်။
တံခါးခေါက်သံနှစ်ချက်သည် စားပွဲထိပ်ထိုင်နေသော ချန်းယောလ်၏အာရုံကို ဆွဲယူသွား၏။ မော့ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတွင်းဝင်လာသည့် ဆယ်ဟွန်းကိုတွေ့လိုက်ရသည်နှင့် အလိုမကျသည့်နှယ် သူ့မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးမိသည်။
"ဘာလာလုပ်တာလဲ။ ဘခ်ဟျွန်းကရော"
ချန်းယောလ်မအားလပ်ချိန်များတွင် ဘခ်ဟျွန်းကို ထပ်ကြပ်မကွာစောင့်ရှောက်ပေးရန် တာဝန်ကိုဆယ်ဟွန်းထံ ပေးထားသည်မို့။ ယခုကဲ့သို့ သီးသန့်ရောက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် သူ့အလိုမကျစိတ်တို့ကလည်း ငယ်ထိပ်တက်ပေါက်၏။
"စာကြည့်ခန်းထဲမှာ စာဖတ်နေတုန်း ခဏလာတာပါကွာ အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုရှိလို့"
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ချန်းယောလ်မျက်ခုံးတွေက မပြေပြန့်သေး။ နဂိုတည်းက စံအိမ်အတွင်းမှာ ထားရတာကိုတောင် စိတ်မချဖြစ်နေ၍ သူအယုံကြည်ရဆုံးဆယ်ဟွန်းလက်ထဲ အပ်ထားခြင်းမဟုတ်ပေလား။ ဆယ်ဟွန်းအပြောကြောင့် ဘခ်ဟျွန်းထံ ပေးထားသောသူ့လည်ဆွဲကနေ စံအိမ်အတွင်း သက်ရှိလူသားလေးတစ်ယောက် တည်ရှိမှုကို ခြေရာခံလိုက်မိတော့မှ စိတ်ချလက်ချ ဆယ်ဟွန်းကို ဝင်ထိုင်ဖို့ရာ ပြောနိုင်သည်။
"ဘာအရေးကြီးတာမလို့လဲ၊ မနက်က တစ်ခါတည်းမပြောဘူး"
"မနက်ဆို အချိန်သိပ်မရလို့"
အပြောနှင့်အတူ ဆယ်ဟွန်းက မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဝင်ထိုင်ရင်း သူနှင့်အကြည့်ချင်းဆုံသည်။
"ငါပြောဖို့ အချိန်ရွေးနေတာကြာပြီ၊ အခု နတ်ဝိဉာဥ်သစ်ပင် ပွင့်ခါနီးအချိန်ပြောလိုက်တာ ပိုကောင်းမယ်ထင်လို့"
ချန်းယောလ်ဘာမှမပြောသည့်တိုင် အရေးကြီးကိစ္စမှန်း သိသာနေသည်မို့ လက်ထဲက ရေးလက်စမှင်တံကိုတော့ ချလိုက်၏။ ဆယ်ဟွန်းသည် စကားဆက်လာ၏။
YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...
