DaLıYoRuM

(1)

Sabah uyandığımda yatağımın karşısında duran aynaya bakarak dağılmış saçlarımı düzeltmiştim.

Yüzüm o kadar şişmişti ki birkaç dakika zar zor nefes almış daha sonra banyoda yüzümü yıkamıştım.

Odama geri dönüp kıyafetlerimi değiştirerek mutfağa geçtim. Masada oturmuş önünde tabletinden birşeyler izleyerek yemek yiyen kardeşimi gördüğümde dolabı açarak kendime sandviç hazırlamak için malzemeleri çıkardım.

Kendime küçük bir ekmek hazırlayarak elime aldım ve evden çıktım. Bu evde olmak istemiyordum. Bu evde yemek yemek de istemiyordum.

Motoruma binmeden hemen önce küçük ekmeğimi yedim. Karnım doymamıştı ama idare edebilirdim.

Motoruma binip kaskımı taktıktan sonra yola çıktım. Tugaya geldiğimde beni tanıyan asker önce elimde gösterdiğim kimliğine daha sonra da plakama bakarak beni içeri almıştı. Motorumu otoparka bırakıp karargaha girdim.

Yanımdan geçen askerler bana selam verirken hepsini baş selamıyla almış ve albayın kapısının önüne gelmiştim.

Albay postası beni gördüğünde tekmil verdi.

"Albay müsait mi?"

"Müsait komutanım. O da sizi bekliyordu."

Kafamla onaylayarak kapıyı tıklattım. İçeri gelmem için komut gelirken kapıyı açıp ardımdan kapatırken tekmil verdim.

"Üsteğmen Çilen Gurur/Mardin." dedim.

Albay oturmamı işaret ettiğinde olduğum şekilde kaldım. Albay bu sefer gözleriyle koltuğu gösterdiğinde hem korkudan hem de saygıdan hemen oturdum koltuğa.

Gider ayak ceza almaya gerek yoktu. Zaten öyle mükemmel bir asker değildim. Ufak tefek vukuatlarımız vardı.

"Beni emretmişsiniz komutanım."dedim. Musa albay birkaç saniyenin ardından "ailen."dedi ve soluklandı.

Kaşlarım çatılırken Musa albayın konuşması için ona baktım. Albay da beni izlerken sonunda derin bir nefes almış ve "onların öz kızı olmayabilirsin." demişti.

Kaşlarım havalanırken albayın yüzüne ne dediğinizin farkında mısınız der gibi bakıyordum.

Öz kızları olmamam demek benim için kötü bir rüyadan uyanmak demekti. Herşey biterdi.

Musa albay benim surat ifademi görmüş olacak ki "git ve DNA testi yaptır en azından rahatlarsın." dedi.

Sonra tekrar söze girdi ve "ayrıca karışma ihtimalin var yani seninle beraber onların kızı olduğunu düşünen ailede orada olacak." dedi.

Bense kafamı sallayıp gülümseyerek "umarım karışmışımdır." dedim. Albay kafasını iki yana sallayıp 'deli kız' diye mırıldandı.

Yüzümde minik bir tebessüm oluşsa da buruktu. Bir tarafı yarım, bir tarafı kırıktı. Ama her şeye rağmen ayakta olan bir tarafı da vardı.

Bilenler biliyor ki daha önceden yayımladığım ve düzenlemek için kaldırdığım bir kurgu DaLıYoRuM.

Açıkçası ilk okumanızda özellikle ilk bölümlerde çok büyük değişimler olmayacak ama olay örgüsünü değiştirme ve karakter çıkarma planlarım var. O yüzden önceden aklınızda kalıp artık neden yok diyeceğiniz karakterler olacaktır.

Bu bölümü dün büyük bir heyecanla düzenledim. LSBDLDBÖFJ

Şimdi de bir okuyun, göz atın diye atıyorum.

Size de ayrıca bir sorum var.

Kendinizi en benzettiğiniz karakter kim? Benim kurgum veya başka bir kurgu farketmez birini söyleyin.