DaLıYoRuM

(11)

Odadan içeri giren diğer aile üyelerim Barın ile konuşmamı böldüğünde dikkatim onlara çevrilmişti.

Benim dosyamda bilgi olmamasının sebebi asker olmamdı...

"Kızım!"

Sema hanım beni gördüğü an büyük bir coşkuyla bağırmış ve hemen yanıma gelmişti.

Koltukta yanıma otururken diğer yanıma da Mustafa bey oturdu.

"Güzel kızım." Mustafa Bey'in gülümseyen yüzüne döndüğümde beni kendine çekerek sarılmıştı.

Mustafa Bey'in kollarının arasındayken arkamdan Sema hanım da bana sarıldığında onların sıcak kollarının arasındaydım.

Beni kollarının arasına almaları benim için çok değerliydi çünkü daha önce hiç anne ve babama sarılmamıştım. Babamın göğsüne daha çok sokuldum. O da beni memnuniyetle göğsüne bastırdı.

Saçlarımın tepesine konan minik öpücükleri hissedebiliyorum. Annem de arkamdan bana sarılırken saçlarımın arasına yüzünü gizlemişti.

Odaya Emir "günaydın." diye bağırarak girdiğinde hepimiz birbirimizden ayrıldık.

Emir beni görmeyi beklemediği için kapıda bir duraksama yaşadı. Gözleri üzerimdeki kıyafetleri inceledikten sonra bana doğru yaklaştı.

"Günaydın güzelliğim."

Emir bunu dedikten sonra beni kolumdan çekerek kaldırmış ve bana sıkıca sarılmıştı. Onun sarılmasına da aynı onun gibi sıkıca karşılık verdim.

Dün Berk'e sarılırken nasıl hissettiysem yine aynısını hissediyordum. Güven vardı hepsinin kollarında. Sevgi, şevkat vardı.

Emir ayrılmadan önce yanağıma bir öpücük bıraktığında donduğumu hissettim. Kaskatı kesilmiştim. Bunu beklemiyordum. Evet bir babam ve abi yerine koyduğum insanlar vardı ama onlar farklı hissettiyor, gerçek ailem farklı hissettiriyordu.

Emir benden ayrıldıktan hemen sonra odaya Berk girdi. Beni burada gördüğünde bariz bir şekilde rahatladı. Buraya gelmeden önce kaldığım odaya bakmış olmalıydı. Orada beni göremeyince de paniklemişti.

Berk bana doğru yaklaştığında gözleri yüzümün her yerinde gezindi.

"Yanakların niye kızardı?" Kaşları havalanırken sormuştu bu soruyu.

Berk'in bana sorduğu soru ile gözlerim Emir'e kaydı. Onun bana bıyık altından bakarak gülmemeye çalıştığını gördüğümde ise gözlerimi kaçırdım.

Ben daha önce utandığımı hiç hatırlamıyordum...

Annem beni bu durumdan kurtarmak ister gibi sevinçle ayağa kalkıp "hadi sana odanı göstereyim." demiş daha sonra "görmedin değil mi?" diye sormuştu.

Heyecanına karşı gülümserken kafamı iki yana salladım. "Hayır Berk göstermedi." dediğimde annem küçük bir çocuk gibi zıplamış hemen ardından koluma girerek beni odadan çıkarmıştı.

Beraber merdivenleri aştığımızda dün Berk'in sadece kapısını gösterdiği odaya gelmiştik. Annem büyük bir mutluluk ile kapıyı açtı. Beni belimden destekleyerek ileri doğru iteklediğinde odaya adım attım.

Odanın içerisi soft renklerle bezenmişti. Odada pembe bile vardı ama o kadar softtu ki onu bile beğenmiştim. Odada gözlerim gezinirken annem sadece benim yüzümü izliyordu.

"Oda çok güzel." Sesimden bile hayranlık akıyordu. Annemin gözlerinin içi parladı.

"Beğenmene çok sevindim."