Can be read as a standalone story.
• NOW A PUBLISHED BOOK • Available in National Book Store and Fully Booked, also in Precious Pages Bookstore's Shopee, Lazada, and TikTok shop.
Highest Rankings: #1 Psychological, 1 Suspense, #1 Plottwist, #1 Inves...
ISANG LARAWAN na nakaipit sa kamay ko ang sumalubong sa aking pagdilat. Nagtataka ako kung bakit may hawak akong gano'n. Nilapit ko ito sa mukha ko para matitigan nang maigi. Namukhaan ko ang binatang Vien na kasama ang mga kaibigan niyang professor at engineer.
Sa gitna nila, may isang maliit na babaeng nakakapit maigi kay Vien. Napataas ang kilay ko. This little girl looks familiar. Where have I seen her? Hmm. . .
Nanlaki bigla ang mga mata ko nang maalala ko kung sino ito.
It's the little girl from my memory!
Nagmadali agad ako papunta sa likod na parte ko ng mansyon. Tinungo ko ang mga nagkalat na canvas sa kuwarto kung saan nakapinta ang iba't ibang abstract paintings ko noon. Tinapat ko ang larawan sa ibabaw ng isa sa mga ito. Unti-unti, nabibigyan ng linaw ang malabong larawan na nakapinta sa canvas.
No fucking way. It really is her!
Hinatak ko agad ang isa sa mga stool doon at umupo sa tapat ng isang canvas. Hinubad ko ang jacket ng aking suit at niluwagan lalo ang necktie ko. Kumuha ako ng palette at paintbrush para ipinta ang alaala kong dahan-dahang lumilinaw.
I painted the little girl wearing a lavender flower crown from my memories, gathering a bouquet of flowers from the vast field of purple lavenders. Her pretty face was so calming to look at, the curls of her lashes are emphasized in her warm, comforting smile.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
May kaunting pintura pa ako sa mukha, ngunit natagpuan ko ang sarili kong naiiyak sa tuwa.
Finally, I found you. . .
Ngunit bakit kasama mo ang mga Vouganville?
Napatingin ako bigla sa comm-button na nakakabit sa suot kong polo. There was a subtle blinking light under its rim, something that only the person wearing it can see. It means that a message was left there.
Did Vien leave a message? That would be fucking weird. He never kept touch with me ever since the reporter lost her memory.
Not like he really reached out to me before. Although, I'm not one to talk.
Ilang taon na kaming nakatira sa ilalim ng iisang bubong, pero iilang beses pa lamang kaming nag-iwan ng mensahe para sa isa't isa.
I twisted the edge of the comm-button to play the recording.
"Hello, Venge. It's me, Vien. . ."
Hinanda ko ang aking sarili sa maririnig ko. This must be important, if Vien made an effort to communicate.
