TÖREymiş...

10/ÖYLE BÖYLE DEĞİL...

Bedirhan kızı ne kadar süredir izlediğini bilmiyordu. Ona bakarak yaptığı şeyi düşündü. Bir bakıma hükmü o vermişti.Şimdi hayatı nasıl olacaktı bilmiyordu.O kadar insanın içinde yaptığı şeyi düşündükçe kan beynine sıçradı.Bu kıza iyi bir ders verilmeli diye düşündü.Hoş vermişti de galiba dakika bir gol bir kızın canını yakmıştı.Ah Rengin başına ne işler açmıştı.Ortada o olmasaydı hayatta bir yabancı alır mıydı ? Hatta birini alır mıydı ? Sahi neden şimdiye kadar evlenmemişti? Önceden Berzan'ın evliliğini bahane etmişti.

"Abim evlenmeden evlenmem!" demişti. Daha sonra amca olmadan olmaz demişti.Şu son bir buçuk yılda ise ...

Düşünmek istemiyordu.Abisinin öldüğü günü detaylı olarak kimseye anlatmamıştı ve bu yük ağırdı.O kazadan yarasız çıkan yeğeni ise Allahtan bir hediyeydi onun için.Çisem canının içi,abisinin emanetiydi ona.Sırf bu yüzden, ona daha iyi bakmak için Şevin'i bile kabul etme niyetindeydi ama hayat sürprizlerle doluydu işte.Şimdi 30 yaşındaydı ve aşiretin evlenmesi için yaptığı baskıları bile yok saymışken bu sürpriz onun elini kolunu bağlamıştı ne yazık ki.

Yatakta hareketlenme görünce panikledi genç ağa,yerinden kalktığı gibi kendini dışarı attı.Nedense kızın onu görmesini istememişti.Kapının önünde ise Devrim'i gördü.Onun aşağıda Devran'ı sakinleştirmeye çalıştığını biliyordu. Devran ablası için gemileri yakabilirdi biliyordu. Bu yüzden onu görünce şaşırmıştı. Son iki gündür şaşılacak o kadar şey olmuştu ki...

"Duyduğuma göre birileri pranga yollarında ilerliyormuş.."

Bedirhan kardeşine baktı.Keyfinin yerinde olduğu belliydi. Onunla böyle konuştuğuna göre.Normal bir zamanda olsa oda ona katılırdı ama normal zamanlar artık ona çok uzaktı sanki.

"Bremin sen prangalara takılıp diğer konuları atladın herhalde.Kızın ailesini duymadın galiba ?Kimlerden olduğunu biliyorsun dimi? Böyle sırıttığına göre bilmiyorsun !"

"Olur mu ağam duyduklarım beni buraya getirdi. Ailesini de duydum ,kimlerden olduğunu da biliyorum.Şu meşhur Lerzan Hanımı bir de ben göreyim dedim."

Ne duymuş olabilir ki düşündü içinden genç ağa.Ah pek tabi bu kızın deliliğini ve düşük çenesi diye düşündü ve aynılarını kardeşine de dedi.

"Aile hakkında yanlış hiçbir şey duyulmamış.Mardin'in ileri gelenlerinden. Asıl sen bu kız hakkında konuşulanları bilmiyorsun herhalde.Tüm Mardin kıza hayran.Herkes kızın asilliğini,güzeliğini konuşuyor.Merhametini de asiliğini de herkes biliyor. Hastanedekilerden de duyduğuma göre çok da başarılıymış.Ha birde çok hırslı en sevdiğimden."

Bedirhan duyduklarıyla bir an sinirlenip kardeşinin başına bir tane patlattı.En sevdiğim falan olmamıştı .Dediklerini düşündü sonra. Milletin abartısıydı işte.Tüm bu hengamenin ortasında mışıl mışıl uyuyan Miray , bebeğin elleri yüzünden uyandı.Küçük Çisem uyanmış onun yüzüyle oynuyordu.Miray da ona eşlik edip biraz daha oynadı. Sonra kapının önünden gelen seslerle oraya yöneldi.Çisem ona buğulu buğulu bakınca onu da kucağına aldı.

"Oğlum sen değil miydin Kürt olmayan birini almam,alanın da yüzüne bakmam diye ne oldu ?Üstelik bunun abisi olacak it kardeşimizi kaçırdı.Ne hayır bekleyeceksin bu kanı bozuklardan. Onlardan ne kız alacaktık ne de verecektik."

"Sen kimlere kanı bozuk diyorsun ha,kime it diyorsun?Bu hatayı kardeşin de isteyerek abim ile yaptı.Üstelik hata bile dememiz yanlış.Çünkü hepsi senin yüzünden oldu.Kanı bozukmuş!Asıl siz o törenizle bozulmuşsunuz.Onlar zaten sözlüydü .Ha birde kim takar beni alıp almamanı ha kim adi herif."

Miray derince bir nefes alıp devam etti.Duydukları tüm kayışları kopartmıştı.

"Üstelik alınan da verilen de bir şey yok. Senin yerinde olsam bu işi yokuşa sürmek yerine hızlandırırdım . Sonuçta adı çıkan biz değiliz. Bir de sakın bir daha aileme laf atma. Çünkü o lafın altında kalmam bilesin."