Son Bir Umut (İtalyan)

11.BÖLÜM (Düzenlendi)

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende

Hanne Neva:

Uyanmıştım ama gözlerimi açmak gelmiyordu içimden. Gözlerimi açsam bu cehennem beni yeniden içine çekecekti ve boğacaktı sanki. Gözlerim kapalı hareketsiz yatarken yatakta, odada Isabella ve tanımadığım bir kaç kadının daha konuşmalarını duydum. Aynı zamanda çıkardıkları takırtılı sesler de rahatsız etmiyor değildi. Sivri  topukluları ile sanki odanın içinde değil de kafamın içinde geziyorlardı.

''Pekala... Bay Valerio sabah erken ayrıldı bu oda ve diğer odayı toparlamamızı istiyor.'' Dedi. O iğrenç sesi ile. Tüylerim ürpermişti onun sesini duyduğumda.

''Peki efendim.'' Efendim miş miş...

''Kız uyanınca onu başka odaya alalım. Burası bu şekilde toparlanmaz.'' Dedi lanet ses tekrardan.

''Dün gece ne oldu efendim.'' Dedi üçüncü kadın merakı ses tonuna yansımıştı.

''Hiç bir şey işine dön! Sofia'' Dedi Isabella azarlayıcı ses tonu ile. Kadın ise elindeki işine odaklanmış olacak ki sesi çıkmamıştı. Pekala Hanne uyanma vakti geldi. Uyan ve buradan çıkmanın bir yolunu bul unutma kendine söz verdin buradan kurtulacaksın. 

Belli ki bunların işime yarayacak bir konuşması olmayacaktı. Sanki yeni uyanıyormuşum gibi gözlerimi yavaşça aralayıp kıpırdanmaya başladım ama dur bir dakika o da ne.? Vücudumun çeşitli yerlerinde küçük ağrılar vardı. Bu ağrılar inlememe neden olurken yavaşça doğruldum. Bu sırada Isabella beni izliyor diğer kadınların kısa bakışları ise üzerimden eksik olmuyordu.

''Fazla hareket etme.'' Dedi Isabella. Ters bir bakış attım ona. Kollarımı incelediğimde ağrıların nedenini anlamıştım. Cam kesikleri. Fazla derin eğildi ama sızlaması canımı yakmaya yetiyordu.

''Hadi gel seni diğer odaya götürmeliyim.'' Diye elini uzatıp yaklaşan İsabella' ya

''Sakın bana dokunma!'' Dedim. Sesimi elimden geldiği kadar korkutucu çıkarmaya çalışsam da çatlamasına engel olamamıştım. Zira dün gece evi inletirken sesim kısılmıştı. Ayrıca bedenim kendine gelirken hissettiğim uyuşma ve acı giderek gün yüzüne çıkıyordu. Başım ise sanki beynimin içinde bir top gibi zonkluyordu. İstemsiz elimle başımı okşarken kendime gelmeye çalıştım.

''Pekala o zaman sana Armani'nin bıraktığı notu vereyim. Bir kez daha düşün.'' Dedi ve arkasını dönüp dışarı çıktı. Siktiğimin Armanisi diye içimden geçirmeden edemedim. Odadaki diğer kadınlar etrafı toparlamaya devam ederken odanın içine şöyle bir göz gezdirdim. Siyahın korkutucu kasvetinde cehennemden bir parçaydı sanki burası.  Peki diğer oda. Dün gece kendimden geçtiğim oda ne haldeydi acaba. Onlar için küçük benim büyük bir haykırıştı. Biraz daha doğrulup yataktan çıkmaya çalıştım. Ayaklarımı yataktan sarkıtırken Isabella elinde bir kağıt ile bana yaklaşıyordu.