Son Bir Umut (İtalyan)

10.BÖLÜM (Düzenlendi)

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende

Armani Valerio:

Silahın kulağımda bıraktığı çınlama ile Anna'nın yeri boylayan bedenini izliyordum. Güçsüz ve savunmasız, titremesine engel olamıyordu. Sanırım öldüğünü düşünüyordu.

Banyonun duvarında küçük bir oyuk açılmıştı. Gözüm o oyuğa takıldı. Anna'nın bedeninde olduğunu hayal ettim bir an... Bunu asla istemezdim. 

''Ölmeyi istemek ile. Ölüme hazır olmak aynı şey değilmiş dimi Anna.!'' Dedim. Onu küvetin içinden alırken yarı baygın bir haldeydi. Sözlerimi muhtemelen duymamıştı bile. Sessizce inleyip titriyordu yalnızca.

''Efendim iyi misiniz ?'' Anna kucağımda banyodan çıkarken içeri ateş etmek için hazır bir şekilde giren adamlardan biri olan  Enzo sormuştu bu soruyu. Anna' yı kucağımda yarı çıplak görmesini istemediğim için yan dönüp.

''Evet!. Ben ateş ettim!. Çıkın siz dışarı, sorun yok.!'' Dedim. Enzo ve yanındakiler odadan dışarı çıkarken endişeli bakışları üzerimdeydi. Onların çıkması ile  yatağa doğru ilerleyip  Anna'yı yatağa yerleştirip üstünü örttüm. Öyle güçsüz ve savunmasızdı ki tıpkı bir serçe gibi. Nefes alış verişleri yavaşlamıştı ama rengi hala çok solgundu. Onu bir süre inceledikten sonra  yatağın yanındaki berjere  oturdum. 

Güneş yüzünü gösterirken camdan süzülen ışık Anna yı rahatsız edecekti. Gece boyu uyumamış üstüne bir de bu yaşananları düşününce . Küçük bir iyiliği hak ediyordu. Karanlığın en koyu renklerinden seçtiğim kalın perdeyi çektim ve ışığın içeri girmesini engelledim. Ben ayakta perdeyi düzeltirken telefonuma gelen mesaj sesi Fabio ya aitti.

''Armani haber işi tamam Selman kül oldu. Mısıra haber ulaştı. Yerine yeni adamı seçeceklermiş. Anlaşmak istediğiniz biri var mı diye soruyorlar?''

''Neredesin?''

''Senin evde alt katta.'' Gelen mesaj ile telefonu cebime attım ve kapıya yöneldim. Çıkarken son kez arkama baktığımda Anna uykunun huzurlu kollarındaydı...

''O ses neydi. Öldürdün mü kızı?'' Dedi Fabio ben merdivenlerden inerken. Sadece o değil evin diğer çalışanları da merak dolu bakışlar ve yarı uykulu gözler ile ne söyleyeceğimi bekliyordu. Vereceğim talimata göre yukarı çıkıp temizlik işine bakacaklardı ama gel gör ki küçük serçe sadece uyuyordu.

''Hayır öldürmedim... Hadi herkes odasına...Ortalıkta gezinen birini görmek istemiyorum.'' Dedim tehditkar bir sesle. Salona adımlarken Isabella da oradaydı. Odasına geçmek için hamlede bulunduğunda kolunu kavradım ve kulağına eğildim. Elim kolunu sıkarken.

''Bu gün yaptığını eğer bir daha tekrarlarsan seninle bir geçmişim var demem öldürürüm bilmiş ol.!!'' Dedim o da kolunu sıkmamın vermiş olduğu acı bir inleme ile başını dikleştirerek gözlerime baktı ve.