Son Bir Umut (İtalyan)

27.BÖLÜM

Sevgili okuyucularım öncelikle affınıza sığınmak istiyorum. Rahatsızlığım yüzünden bölüm biraz gecikti. Yazmayı bırakın düşünecek durumda değildim. Şimdi biraz daha iyim. Sizleri çok seviyorum umarım beğenirsiniz yeni bölümü.

Bol yorum ve beğeni bekliyorum. Görüş ve önerilerinizi bana bildirmeyi unutmayın lütfen. Hepinizin yorumları benim için çok önemli. İyi okumalar diliyorum.

Hanne Neva :

Cihangir sert bakışları ile tam karşımızda duruyordu. Yanındaki adamlarının da ondan bir farkı yoktu. Saniyeler içinde Armani nin de adamları kadroya dahil olmuştu. Peki ya bu adamın burada ne işi vardı.

"Roma da gidilebilecek en güzel mekânın burası olduğunu söylediler." Dedi Cihangir adım adım olduğumuz yöne yaklaşırken. Armani el çabukluğu ile beni arkasına almıştı yüzüne sahte bir gülümseme takınıp.

"Doğru... Ama bu gün kapalıyız... Karım!!ve ben romantik bir akşam yemeği yiyeceğiz. " Karım kelimesine öyle çok baskı yapmıştı ki bir ara Cihangir in gözleri gözlerim ile buluştu. Ben Armani nin arkasında olduğum için omuzundan sadece çok küçük bir açıdan bakmıştım ona.

Etrafımızı hem Cihangirin hem de Armani nin adamları iyice sarmıştı.

"Aaa Armani ortağız şunun şurasında hem Hanne hanımı ben de tanımak isterim." Dedi yaklaşık bir metre vardı aralarında ve Armani nin nefes alış verişinden öfkesini anlamak mümkündü. Dur bir dakika ortak mı? "Aaaa ama biz Hanne Hanım ile zaten tanışıyoruz kendisi çok başarılı bir tercüman. Seninle olan yazışmalarda hünerlerini sergilemişti. " Ağzından çıkanları bu adamın kulağı duyuyor mu. Bilerek mi yapmıştı her şeyi.

Korkum ve öfkem gözlerime yansırken Armani nin konuşmasına izin vermeden söze atıldı Cihangir.

"Sakın beni yanlış anlama Hanne. Eğer hakkında gerçekleri bilseydim seni gizlemek için elimden geleni yapardım." Demesi ile Armani hırsla yakasına yapıştı. Onun kendini açıklaması banaydı ve sesinde o mahcubiyeti hissetmiştim. Biraz olsun ona güvenmek istiyordum ama Armani ile ne ortaklığı olabilirdi ki böyle bir adamın.

"Siktiğim, kahraman mı olmak istiyorsun... Eğer bir daha Anna nın adını ağzına alırsan seni sikerim..." Armani ve Cihangir arasında geçen bu arbedede adamları da karşılıklı silah çekmişti. Korkum artarken koruma içgüdüsü ile kollarım ile karnımı sarıp her hangi bir ateş anında durabileceğim en güvenli yere biraz hareket ettim.

"Bir kadını zorla yanında tutup üstüne tecavüz edince adam mı oldum sandın? Senin gücün ancak kadınlara yeter..." Cihangirin sözlerinin ardından yüzüne yediği sert bir yumruk ile savruldu. Kısa sürede kendini toplayıp Armani ye misli ile cevap verdi. Onun bu hareketi biraz olsun beni rahatlatmıştı. Aylarca yapmak istediğimi yapmıştı. Ama bir yandan da korkmuştum olacakları düşününce.

Ikisi de iki yana savrulmuş vaziyette birbirlerine öldürücü bakışlar atarken Cihangir in gözleri gözlerim ile buluştu. Dudağında ve kaşında kan vardı. İçten içe bu duruma üzüldüm. Tam bu esnada Armani hırsla arkasını dönüp bana doğru yürüdü ve koluma yapışıp.

"Kalk!"Dedi korkudan ne zaman çöktüğümü anlamadığım bu yerden beni bir çırpıda kaldırıp arkada bekleyen adamlarına doğru sürükledi.

"Çıkarın onu buradan." Dedi ve iki adamın koluma girmesi ile sürüklenmeye başladım. Gitmek istemiyordum. Eğer gidersem Cihangire bir şey olursa... Ya onu öldürürse. Başına bir şey gelsin istemiyordum bu yüzden aklıma gelen o an da en mantıklı olan planı devreye soktum. Beni tutan adamlara daha çok ağırlığımı verip kasılıyormuş gibi yapmaya başladım.