Son Bir Umut (İtalyan)

18.BÖLÜM (Düzenlendi Part-II)

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende.

Armani Valerio:

Az önceki şey de neydi öyle. Kendini bana mı açmıştı yoksa aklında başka bir oyun mu vardı. Kafamdaki bu karışıklık ve sürekli içine düştüğüm şüphe beni resmen yiyip bitiriyordu. Kapının önünde dikilmiş anlamsızca boş boş yere bakarken buldum kendimi. Ne ara çıkmıştım dışarı. Anna' nın yanından ne zaman ayrılmıştım. Avucumda hala onun teninin yumuşaklığının o güzel hissiyatı varken acaba yaşadıklarımız gerçek miydi diye düşünmeden duramıyordum. Düşündükçe midemde bir sancı peyda oluyordu ve bu sancı midemi bulandırıyordu. Onun sevgisine bu kadar muhtaç mıyım? Bu kadar aciz  miyim? Peki neden? Beni ona çeken masumluğu mu? Güzelliği mi? Teninin yumuşaklığı mı? Yoksa beni arsızca reddedişi mi?

''Efendim...Efendim...'' Zihnimdeki uğultuların içinde güçlükle duymuştum Orlando' nun sesini. Başımı yavaşça kaldırıp bana telaşla bakan Orlando'ya diktim gözlerimi. Kapının girişindeki yan basamaklardan hızlı adımlar ile çıkıp gelmişti yanıma. Belli ki yine bir şeyler olmuştu merdiven basamaklarını ikişer ikişer çıkmasından  acelesi olduğu aşikardı. Yanıma geldiğinde nefes nefese kalmıştı. Bir kaç saniyede soluklanıp.

''Efendim, girişten bu yana size seslendim ama beni duymadınız. '' Dedi halini arz edercesine. Sessizdim hala, Bir kaç derin soluğun ardından.

''Efendim Fabio ofise geçiyor. İbrahim denen adamın yerini tespit etmişler.'' Dediğinde kaşlarım istemsiz sinirle çatılmıştı. Dişlerimi sıkarak.

''Arabayı hazırla!'' Dedim. Sanırım tüm öfkemi nereye kusacağımı bulmuştum. 

''Emredersiniz efendim.'' Orlando emrimle beraber çıktığı basamakları yine koşar adım inip girişteki korumalara bir şeyler söyledikten sonra aracımı hazırlamak için yönünü garaja çevirdi. Ben de o gelene kadar hem kendimi rahatlatmak için hem de başımın ağrısının geçmesini umarak bir sigara yaktım. Korumalar dan bana en yakın olanı el hareketim ile yanıma çağırdım. Önünü ilikleyip yanıma gelen korumaya.

''Gözlerinizi dört açın içerde, dışarda gerekirse iki sokak öteye adam yerleştirin Anna' nın kılına zarar gelmesin. Aksi halde sonuçları sizin için hiç iyi olmaz.'' Dedim. Karşımdaki adam kendinden emin sert bakışları ile görevini en iyi şekilde yerine getireceğini haliyle de belli ederek.

''Emredersiniz efendim. Siz hiç merak etmeyin. '' Dedikten sonra arkasını dönüp hızla diğer korumaları uyarmaya gitti. Ben de bu esnada sigaramdan derin nefesler alıp beynimin uyuşmasına izin verdim. Aslında henüz evden ayrılmamıştım belki de geri dönüp Anna' nın tenini koklasam  bu elimdeki ottan daha etkili olabilirdi. Onun o güzel teninin kokusu beni cehennemimden azat edip  cennette sürüklüyordu adeta.

''Efendim araba hazır. '' Orlando nun sesi ile bakışlarımı ona çevirdim. Hazırladığı araç ve adamlar ile gururla bakıyordu bana. Belli ki sonunda ölen adamlarımızın intikamını alacağımız için heyecanlılardı. Hepsinin yüzünde ölümün soğuk nefesi dolaşıyordu. Orlando' nun işaret ettiği araca ilerlerken sigaramdan çektiğim son nefesin ardından izmariti yere savurdum.