Son Bir Umut (İtalyan)

21.BÖLÜM (Düzenlendi)

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende.

Hanne Neva:

Armani karşımda tüm ciddiyeti ile duruyordu. Anlattıklarına göre beni Ömer Amcaların yanına bıraktığında nikah işlemi gerçekleşmiş.! Ama benim iznim olmadan nasıl olur.!

" Ne saçmalıyorsun sen?" Dedim sert çıkarmaya çalıştığım sesim ile. Zihnim bu anlatılan saçmalığı kabul etmek istemiyordu.

" Gayet basit karımsın ve Valerio soy adını taşıyorsun." Dedi elleri vücudumda gezinirken.

Hızla ellerini itekleyip küvetin içinde dizlerimin üzerine çöktüm. Bu saçmalığa bir son versin istiyordum. Aptal bir kağıt üzerinde rızam olmadan evlendirildim diye ona ait olmuyordum. Rızam olsa dahi evlilik birini sahiplenmek değildi ki. yolu birlikte yürüyebilmektir evlilik.

" Tecavüz ettin yetmedi. Hamile bıraktın yetmedi. Manyak kuzenin kaçırdı kim bilir ne yaptı ben baygınken yetmedi. Boğazıma bıçak dayandı ölümlerden döndüm yetmedi. Şimdi ise karımsın diyorsun. BEN SENIN HİÇ BİR ŞEYİN DEĞİLİM.." Dedim sesim banyoda yankılanırken suyun içinde sinirden çırpınmaya başladım. Yaşadıklarımı düşündükçe bu cehennemde sıkışıp kalmak çıldırmama neden oluyordu. Öyle ki bu akıl tutulması konuşma karşısında delirecek gibi hissediyordum kendimi.

" Anna sakin ol bak bir şey olacak." Dediğinde çırpınmalarım arasında yüzüne sahte bir gülümseme ile baktım.

"DOKUNMA BANA!" Dedim öfke ile. Çırpınışım sürerken beni durdurmak için o da kıyafetleri ile suya girdi bir anda ve beni kendine çekip kucağında sabitledi. Hareketimi her ne kadar durdursa da hıçkırıklarım yankılanmaya devam ediyordu banyoda. Burada kaldığım süre boyunca elimden gelen sadece bu olmuştu zaten ağlamak.

Bazen içine düştüğüm bu saçmalığın kötü bir kabus olmasını istiyordum ama Armani her defasında gerçekliği gün gibi yüzüme vuruyordu.

En sonunda yorulmuştum. Yüz üstü onun üzerinde yatarken kollarını sıkıca sarmıştı bedenime. Yüzüm göğsüne düşerken konuştu.

" Hepsini sana unutturacağım ama bana şans tanıman gerek. Bana fırsat ver Anna. İtaatsizliğini bir kenara bırak. Bırak ki sana hayatını yaşatayım. "

" Hayatımı yaşamamı istiyorsan beni bırak Armani. Senden kurtulduğumda hayatımı zaten yaşıyor olacağım." Dedim düz bir ses ile. Sözlerimin ardından kollarını daha sıkı sarıp.

"Karnında çocuğumu taşıyorsun Anna. " Dedi ve derin bir nefes alıp. " Madem o kadar kurtulmak istiyorsun 9 ay sabret çocuk doğduğunda özgür olacaksın. Ama o zamana kadar karım olarak kalacaksın." Dedi. Söylediklerinde ne kadar samimiydi. Yüzünü görmek için başımı kaldırdığımda aramızdaki mesafe çok azdı. Gözlerinde ise merak vardı.

" Sana nasıl güveneceğim. " Dedim çatlayan sesime eşlik eden göz yaşlarım ile. Güven duygusu yaşadıklarımdan sonra bende yok denecek kadar azdı. Söz konusu Armani Valerio olunca hiç yoktu.