+18 Cinsellik ve şiddet söylemleri vardır. Küfür ve argo kelimler yer alır. Okuyucularımın dikkatine.
"Son Bir Umut"
Palermo' nun gizemli sokaklarında, acımasız bir İtalyan mafya lideri, gücü ve zenginliğiyle korku salar. Ancak, kalbinin derinlikl...
Final yapamıyordum... Olmuyor yani iş uzadıkça uzuyor o yüzden lütfen bu konuda kötü bir yorum yapmayın. Tam bir konuyu bitiriyorum o an aklıma farklı bir senaryo geliyor ve onu yazıyorum bir anda. Her neyse belli ki benim bu final işi uzayacak. Ben her ne kadar başlığa final 1 final 2 final 3 yazsam da siz normal bölüm gibi okuyun sevgili okuyucularım.
Bir de kitabın hemen final yapmasını isteyen var mı çok sıkıldık yeter gereksiz uzuyor diyen var mı merak ettim.
Keyifli okumalar diliyorum beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋Bu arada yeni kitap kapağı resmine bir hayırlı olsun alırım 😅
Hanne Neva:
Armani gözü dönmüş bir halde alnıma dayadığı sanki yeterince canım yanmıyormuş-casına silahı daha da alnıma bastırarak konuşmaya başladı.
''Seni şu an öldüre bilirim anlıyor musun?! Ölümden o kadar bahsettin ya hani işte seni bu dünyadan şimdi postalayabilirim. '' Dedi ve üzerime doğru daha da eğildi. Bebeklerimin çığlıkları bizim bu halimizle daha da artmıştı. Göz ucu ile onlara baktığımda huysuzca dudak büküp ağlıyorlardı ve bu halleri beni de bitiriyordu. Şu an olduğum durumda kendimi düşünemiyordum. Belki de saniyeler içinde bebeklerimin gözleri önünde başıma dayanan silah patlayacak ve ben onlara sonsuza dek veda edecektim. Peki ya ben ölüp gittiğimde onlara ne olacaktı. Ölmek umurumda değildi ama onlardan sonsuza kadar ayrılma fikri beni delirtiyordu.
''Aslında haklısın biliyor musun?! Gerçekten hasta ruhluyum ve iyileşemiyorum... Belki de şimdi şu anda hepimiz yok olup gitmeliyiz, çünkü karşında duran hasta ruhlu amcasına benzeyen bu adam ne seninle ne de sensiz yapabiliyor. '' Dedi. Hıçkırıklarıma ve iteklemelerime aldırış etmeden üzerime daha da eğilerek fısıltı şeklinde konuşmaya başladı.
''Bak! Bebeklerimiz nasıl ağlıyor... Onların ağlamalarına da bir son verebilirim.. Sadece bir an Anna sadece bir an... Sonsuza dek yok olup gidebiliriz ne dersin. ? Hiç var olmammışsınız gibi olabilir... Seni tanımadan önceki hayatıma dönebilirim. '' Sözlerindeki ciddiyet kızaran ve ağlamaya her an hazır ama bir o kadar da öfke bürümüş duygu savaşının yaşandığı gözlerinde net bir şekilde görünüyordu.
Bebeklerimin ağlamasına benim de hıçkırıklarım eşlik ederken bir onlara bir de Armani ' nin gözlerine baktım. Hıçkırarak ağlamaktan konuşamıyor adeta duygu boşalması yaşıyordum. Nefes almak dahi güçleşirken korku dört bir yanımı sarmıştı. Her şeyin bir rüya olması için nelerimi vermezdim ama değildi. Armani' nin sıktığı bileğime kan otururken yanan canım ve gözlerimden akan yaşların ıslaklığını... Dibime kadar girmiş Armani' nin alkol ile harmanlanmış kokusunun gerçekliği ve bebeklerimizin çığlığı... Her şey dibine kadar gerçekti ve ben bu gerçekliğin içinde boğuluyordum.
