Son Bir Umut (İtalyan)

12.BÖLÜM (Düzenlendi)

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende

Armani Valerio:

''Bak bu da çok iyi gövdesi titanyum.'' Dedi Fabio elindeki çizimleri önüme sererken. Silahların üretildiği fabrikadaydık ve yapılacak çok iş vardı. Sabahtan beri uykusuzluğun da etkisi ile başım çatlarken işlerin başından ayrılmanın bedelini fazla mesai yaparak ödeyecektim. Derin bir nefes alıp koltuğumda geriye yaslandım.

''Anna' dan bir haber var mı?'' Diye sordum onun bana uzattığı kağıtları göz ucu ile incelerken.

''Hastanede problem çıkmamış. Sadece bir kaç hemşireye durumu anlatmaya çalışmış ama zaten hepsi bizim adamlarımız sorun yok anlayacağın. Tahlilleri de temiz bir problem olmadığını söylediler.'' Bu biraz olsun keyfimi yerine getirmişti. Onun iyi olduğunu duymak içimi rahatlatmıştı. Umarım ona verilen küçük hediyemi  beğenmiştir. Benim sarı serçem.

''Güzel.... '' Elimdeki çizimleri daha dikkatli incelemeye başladım. Bu esnada konuşmamı sürdürdüm.

''Kaçmaya çalışacak. Bunu mutlaka deneyecek. Konsolosluk ve hava alanı ile irtibata geç gerekeni yapsınlar. Resimlerini ver ellerine onu oralarda gördükleri anda bana getirsinler. Bir de ona İtalyan vatandaşlığı için kimlik çıkarsınlar hazırlıklara şimdiden başla'' Dedim. Tabi ki ellerimi birazcık gevşettim diye küçük serçem kaçmaya çalışacak elbette. Ben çizimlere bir kaç ölçüm detayı eklerken Fabio konuşmaya başladı. 

''Sabah sen kızı Türk ailesinin yanına göndereceğini söylediğinde o işi hallettim.... Hallettim ama Armani neler oluyor?'' Dedi karşımdaki koltuğa kendini bırakırken. 

''Ne demek ne oluyor?'' Dedim. Onun sorusu karşısında elimdeki kağıdı masaya bırakırken duruşumu biraz daha dikleştirdim.

''Bu kız Armani... O senin altına aldıkların gibi değil farkındasın umarım.'' Dediğinde gülümsedim. Nesi farklı kadın işte sonuçta. Belki bakire bile değil.

''Ne demeye çalışıyorsun Fabio?'' Sözlerimin ardından derin bir nefes alıp öne doğru eğildi.

''Seni tanıyorum Armani, Nasıl biri olduğunu biliyorum ve neler yapabileceğini de... O kız çoktan ölmeliydi... Ölmesi de gerekiyor . Ya da ta en başında bu işlere girmemesi gerekiyordu.'' Sözlerinde haklılık payı olduğu için sinirlenmiştim. Ben de farkındaydım ama o serçe kafesin etrafında çok dolandı. Önce Roma sonra sahil ardından şirketin önü. Kısacası bunu ben değil o istedi.

''Peki!. Madem neler yapabileceğimi biliyorsun o zaman bu kız burada benimle kalacak. Ben böyle istiyorum. İstersem zevklerim için  kölem yaparım... İstersem sırf zevk için tek tek kemiklerini kırıp inlemesini dinlerim... İstersem direk kafasına sıkarım... Hayalini dahi kuramayacağınız şeyler yaparım. Ve tüm bunları ben istediğim için yaparım.! Ve bir daha asla ama asla beni tanıdığını sandığın gibi bir yanılgıya düşme.'' Sesim giderek yüksek çıkmıştı. Fabio sözlerimin ciddiyetinin farkındaydı ellerini iki yana açtı ve teslim olduğunu gösterdi.