Son Bir Umut (İtalyan)

34.BÖLÜM

Canım okuyucularım... Bol yorum ve beğeninizi eksik etmeyin lütfen... Bir emek var ve bu emeğin karşılığı sizlerin yorum ve önerileri...  

 

            
📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌📌

Kitabımı okuyup ne yorum ne de beğenen arkadaşlar gönül koyuyorum bakın size... En azından bir fikir belirtin. Ya da saniyelik bir beğeni ile emeğimi destekleyin lütfen.

'' 03.01.23 Kurtuluşuna davet.

Elinde yılan dövmeli adam biletin.
Armani ile mutlaka o davete katıl
Cihangir Hüseyinov...''

Bu da neydi şimdi. Ne daveti, ne dövmesi.?

 Kalbim ağzımda atıyordu resmen. Kağıtta yazanları aklım da tuttuktan  sonra hızla banyoya geçtim ve kağıdı parçalayıp klozete attım sifonu çekmem ile kağıt parçaları yok olurken derin bir nefes aldım. Düşüncelerimin biraz daha netleşmesi için yüzüme su çarptıktan sonra aynadaki yansımama baktım.

Kendi yansımama yabancıydım resmen. Ayna da bana bakan kadın Hanne değildi sanki. Düşünceleri masumiyetini yitirmiş. Kendi duygu ve iradesini kullanmaktan aciz bu kadının gözlerine uzun uzun baktım.

Gerçekten kurtulabilir miydim. Notu gönderenin gerçekten Cihangir olduğundan nasıl emin olabilirdim. Ayrıca odama kadar nasıl gelebildi bu notu getiren adam. İçimi korku kaplarken bu odada daha fazla kalamazdım. Belki de tüm hepsi bir oyundu.

Elime yüzüme çarptığım serin suyun ardından kurulanıp korku ile odadan çıktım. Kapının önünde tam tahmin ettiğim gibi korumalar dolanıyordu. Ufak bir baş selamından sonra yönümü merdivenlere çevirdim. Ev sessizdi acaba hala buradalar mı diye geçirdim aklımdan. Korkak adımlar ile merdivenleri inerken gördüğüm yüz ile içime huzur doldu.

''Başak.''

''Halaa...'' Merdivenleri bir çırpıda indiğimde Rose nin elini tutan Başağa kocaman sarıldım.

''Kuzum nasılsın bakalım...'' Başak bir kaç saat öncesine nazaran gayet iyi görünüyordu. Saçları toplanmış yıkanmış ve güzel kıyafetler giydirilmişti.

''Çok iyim hala...Immm biliyor musun... Biz oyun oynadık...''

''Oooo Rose ablası çok teşekkür ederiz. Ama çok geç bir saat ufaklık uyku vaktin değil mi bakim...'' Başak küçücük ellerini ağzına kapatarak gülümsedi.

''Rose ile oynamadık... Onu anlamıyorum ben...'' Dedi ve derince bir nefes alıp kolunu sıyırdı. Şırınga izini görünce içimi kaplayan telaş ile Rose baktım.

''ROSE BU NE?'' Gür çıkan sesim ile Başak korku ile irkilip kulaklarını kapattı.

''Efendim sakin olun lütfen. Bu tatlı çocuğun iyiliği için. Siz uyuduktan sonra....'' Rose nin anlatımını bölen bir çift ayak sesi ve sesleniş olmuştu.

''Tamam Rose siz çekilebilirsiniz dinlenin... Anna hadi gel konuşalım beraber...'' Dedi Armani... Ben alamadığım cevabın merakı ile ona doğru yaklaştım. Başak da bacağıma sarılmış bir vaziyette benimle birlikte hareket etti.

Armani göz devirdikten sonra dizleri üzerine çöküp Başak ile boylarını hizaladı.

''Ufaklık senin de artık uyku vaktin. Doktorun dediği gibi uslu bir kız oldun ve süreni tamamladın şimdi güzel bir uykuyu hak ettin.'' Dedi Armani yüzünde tatlı bir gülümseme ile. Başak ise Armani ye tüm güveni ile sarıldı. Başını omzuna yatırdı. Her ne kadar ona sarılmasını ya da dokunmasını istemesem de şu an için bunu engelleyemezdim.