Son Bir Umut (İtalyan)

31.BÖLÜM

Bol yorum ve beğenileri bekliyorum Kesitin devamını yayımladım arkadaşlar Yazardan: DEVAM... Kısmı şeklinde belirttim... İyi okumalar diliyorum...

Canlar size küçük bir sürpriz ile geldim. Kısa bir kesit paylaşmak istedim sizinle. Düşüncelerinizi merak ediyorum. Bu arada biliyorsunuz ki İncil den çok fazla var ve hepsinde farklı bir anlatım var. Kimi bab Matta da kimisi Luka da geçiyor ben ikisini de aldım bu yüzden araştırmak isteyen arkadaşlar olabilir orda böyle yazıyor buradan neden böyle demesin. Unutmayalım ki bu kitaplar tahrip olduğu için. Yani içeriği bozulduğu için Kuran ı Kerim indi.

Küçük bir bilgilendirmeden sonra iyi okumalar diliyorum. Sizleri seviyorum Ponçikler. Beğeni ve yorumları unutmayalım.

Not: 31 Bölümün devamını yine bu bölümde yayımlayacağım canlar bilginiz olsun. Tamamını yayımladığımda panomda paylaşacağım.

Armani Valerio:

''Sana bunu veren kadın nasıl bir kadındı Anna?'' Anna nın elinde gördüğüm kolyeden sonra onu yemek masasının sandalyelerinden birine oturttum. Merak ve korku yüzüne yansırken durup biraz düşündü ve:

''Bilmiyorum...Iııııı... Yani normal bir kadın işte Rose gibi uzun boylu zayıf... Çok sessizdi ama bana yaklaşana kadar varlığından haberim dahi olmadı.''

''Sen mutfağın neresindeydin Anna... Masada değil miydin? Masa kapının tam karşısında.'' Sorumun ardından mahcup bir şekilde bakışlarını masaya dikti ve dudağını ısırdı. Onun bu tavrından sonra merakım artarken benim de soru sorar şekilde kaşlarım havalandı. Tam karşısındaki sandalyelerden birini çekip Anna nın tam karşısına oturup yaklaştım. Bacaklarım onun bacakları arasına geçti şefkat ile yaklaşıp elimi yüzüne yerleştirdim.

''Anna biliyorum anlamakta güçlük çekiyorsun ama yaşadığın   her şeyi anlatman gerek. Sen mutfağın neresindeydin kadın nereden girdi içeri? Salvatore kayıtları inceliyor ama senin anlattıklarında önemli... Birebir kadın ile muhatap olan sendin.''  Sözlerimi onun ellerini avuçlarım arasına alarak tamamlamıştım. Derin bir nefes alıp dudak büktü ve.

''Sen mutfaktan çıktıktan sonra ben dolaba yöneldim... Biraz çörek yemenin kimseye zararı olmaz diye düşündüm.'' Ahh Anna ahhh... Senin o çörekleri yediğin gibi birazdan ben seni yiyeceğim. Nasıl tahmin edemedim ben. Fare gibi dolap karıştırmış hemen arkamdan. 
Derin bir nefes alıp sakin kalmaya çalıştım. Zira Anna nın yediği ponçiklerden daha önemli bir mesele vardı.

''Pekala Anna dolaba yöneldin sonra?'' Başını kaşıdı ve 

''İşte ben çilekli çörekleri yerken... Arkamdan bir anda seslendi 'Bayan Valerio' dedi. Tabi ben o esnada çok korktum.. Sonra donuk bakışları vardı böyle... Mmmm robot gibi... Gülümsüyordu ama 'Düğün hediyem' dedi.  Ben diğer hizmetlilerin geleneklere uygun olarak bana verdiği diğer hediyeler gibi düşünüp aldım. Teşekkür ettim. Adını sordum Lucia olduğunu söyledi. Aksanından İtalyan olmadığını anladım ve bir de nereli olduğunu merak edip sordum oda bana İspanyol olduğunu söyledi.'' Sözlerini tamamlaması derin bir nefes almama neden oldu. içten içe neden geldiklerini sorgularken uzun zamandır hissetmediğim endişem gün yüzüne çıktı. Derin düşüncelere daldığım esnada  Anna bir anda irkildi ve.

''Aslında bir şey daha söyledi ama anlamadım tam olarak ne dedi. Balkon kapısından çıkarken bir anda söyledi. İspanyolca mı bilmiyorum ama ne İtalyanca ne İngilizceydi.....'' Anna nın sözlerini yarıda kesen Slavatore olmuştu. Elindeki kamera kaydından dinlemiş olacak ki.

'Tanrı sizi korusun. O taşın üzerine düşen herkes paramparça olacak, taş da kimin üzerine düşerse onu ezip toz edecek." (İncil: Luka 20. bab.) Arkamızdan seslenen Salvatore elinde bir bilgisayar ile mutfak kapısında öylece duruyordu. Salvatore onu fark ettiğimizde elinde bilgisayar ile mutfağa girdi . Yüzünde ciddiyet ve endişe vardı. Benim de ondan bir farkım yoktu.