Son Bir Umut (İtalyan)

7.BÖLÜM (Düzenlendi)

Canlar, dostlar öncelikle kitabıma hoş geldiniz. Her bir okuyucuma tek tek keyifli okumalar diliyorum ve bol yorum beğenilerinizi bekliyorum. Sizden ricam lütfen benimle görüş öneri ve yapıcı eleştirilerinizi paylaşınız.

Beni instegram dan da takip edebilirsiniz güzel editler ile tanıtım paylaşıp okuduğunuz bu romanın zihninizde daha canlı kalmasını sağlayabilirsiniz . INSTEGRAM LiNKİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.

INSTEGRAM KULLANICI ADIM: hanne_neva

Son Bir Umut' un devam kitabına yine profilimden ulaşabilirsiniz. Devam kitabının adı: Başka Bir Evrende.

Armani Valerio:

''Bu kız da kim efendim.'' Dedi Isabella. Fazla bir açıklama yapmak istemediğimden.

''Birisi.'' Dedim. Cevabım pek hoşuna gitmemiş olacak ki bir müddet yüzüme baktıktan sonra başını önüne eğip işine odaklandı. Tabi bu o kadar uzun sürmemişti dayanamayıp:

''Onun adı ne? Nasıl sesleneceğim?'' Dedi bir yandan da yeni kıyafetleri hazırlarken. Bense yatakta cenin pozisyonunda yatan ama acı dolu bakışları üzerimde olan  Anna ile göz göze gelmiştim. Gözlerimi gözlerine sabitleyerek.

''Anna.'' Dedim. Çok geçmeden göz devirip titreyen sesi ile

''Hannne'' Diye düzeltti beni.

''Pekala Anna hanım kıyafetlerinizi giyinmenizde size yardımcı olayım.'' Dedi Isabella profesyonel olmaya çalışıyordu ama merakı tavırlarının önüne geçiyordu. 

''Hanne benim adım. '' Diye yinelerken Isabella ona aldırış etmedi ve Anna ya yöneldi tam bu anda zor da olsa doğrulup bornoza daha fazla sarıldı . Isabella bir kaç defa daha yeltense de ona dokunmasına izin vermedi.

''Anna hanım lütfen.'' Dedi İsabella uyarıcı bir ses tonu ile. Gözlerim Anna nın gözlerine kitlenirken yüz ifadesi öfkenin, korkunun ve acının harmanlanmış bir hali vardı.

''Olmaz ben... ben ...İyim böyle.. Hem o varken ..O buradayken olmaz.'' Dedi.  Sesi acı ile epey titremişti   bu duruma alaycı gülümsemem ile cevap verdim çünkü Isabella emrimi yerine getirecekti ve ben de bu sarı prensesin her zerresini görecektim. Isabella ellerini önünde bağlamış öylece emirlerimi  beklerken Anna gözlerimin içine öfke ile bakıyordu. Bense alaycı gülümsememe ek olarak konuşmaya başladım.

'' Açık konuşmak gerekirse seyirlik bir zevkin yok. Hatta fazla basitsin. Ama yine de karşımda soyunacaksın.'' Evet tam olarak böyle istiyordum. Usta bir yalancının sözleriydi bunlar zira seyirlik zevki şöyle dursun her hücresine dokunmak isteyen bir Armani vardı karşısında.

''NE.. Hayır bak...bak... Lütfen hayır...'' Yine kızaran gözler ve titreyen sesi ile konuşmuştu. Üzgünüm küçük hanım ben ne diyorsam o olacak!. Sonuçta bu başına gelenler ölmüş olmadan iyidir öyle değil mi?!  Isabella ya başım ile onay verdikten sonra ona doğru yöneldi ve bu sefer hareketleri o kadar da kibar değildi.

'HAYIR!! BIRAK BENİ... HAYIR! SENİ O*SBU KADIN...  BIRAK...'' Avazı çıktığı kadar bağırıyor son gücü ile Isabella yı ittiriyordu. Yanımızda bulunan diğer kadınlar Isabella' nın bu direnişe daha fazla dayanmayacağını anlayınca onlarda Anna nın kolunu ve bacaklarını tutmak için yöneldi. 

Uzaktan onların bu halini izlerken fark ettiğim şeylerden biri de  Anna İsabella nın yanında ufak tefek bir yapıda kalmasıydı. Buna rağmen  Anna tepinmesi ile onu da engellemeye çalışıyordu. Tam bu anda Isabella Anna ya okkalı bir tokat atmıştı.