Zawgyi
"Mom ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္းမခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႕
ကြၽန္ေတာ္ ဒီတိုင္းဘဲ လုပ္ငန္းအေသးေတြလုပ္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ေသးတယ္"
" ဘယ္ေတာ့ ျပန္မွာလဲ "
"ဒီလအတြင္း"
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႕ အနားကိုအျမန္ေရာက္လာသူက TaeHyung
" ကဲ ဘယ္လိုလဲ Joon အေျခေန?"
" ထုံးစံအတိုင္းဘဲေပါ့ သူ႕ေနရာ လာဆက္ခံပါေတာ့တဲ့"
" မင္းက 25ျပည့္မွသြားမွာမဟုတ္လား"
"ေအးေလ ေက်ာင္းၿပီးတာျဖင့္ 2ႏွစ္ဘဲရွိေသးတာကို ေနာက္3ႏွစ္ေလာက္ ေအးေဆး ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတခုကို အေပ်ာ္ဘဲလုပ္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနအုံးမယ္"
"ေက်းဇူးေတာ္ႀကီးျမတ္ပါေပတယ္
Kim NamJoon ရာ မင္းသာ လက္ခံလိုက္ရင္ ငါ့ကိုပါ အေဖကေခၚေတာ့မွာ "
"မင္းကငါနဲ႕အတူ မလိုက္ခ်င္တာလား"
" အခုမွ အသက္က22ကြာ မင္းကသြားတာနဲ႕ K.K Groupရဲ႕ CEO ငါကလည္း အေဖ့ေနရာ ဘ႑ာေရးမႉးရယ္ K.K Groupရဲ႕ ဒုဥကၠဌ ေနရာရယ္ကို လြဲယူၿပီး အလုပ္ေတြခြလုပ္ရေတာ့မွာ ငါ့ကို ငိုခ်င္ေအာင္မလုပ္စမ္းနဲ႕"
"ဟားဟား.... ငါလည္းမသြားပါဘူး ငါတို႔အစီစဥ္အတိုင္းဘဲ ကိုးရီးယားျပန္မယ္
အဲ့မွာဘဲ အေပ်ာ္ စီးပြားေရးတစ္ခုေအာက္ေျခကေနစၾကည့္ၿပီး 3ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ျဖဳန္းမယ္ "
" ငါႀကိဳေျပာမယ္ ျပန္ရင္ ဂ်ီအြန္းကို မေခၚနဲ႕"
"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အခ်ိန္ျပည့္မတည့္ဘူး။ တစ္ေယာက္က ရည္းစား တစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ဘက္ကိုလိုက္ရမွန္းကိုမသိဘူး။
ေျပာစမ္းပါအုံး မင္းကအၿမဲ ဂ်ီအြန္းကိုမၾကည္ရတဲ့အေၾကာင္း"
"အဲ့လိုဘဲရွိတယ္ကြာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ငါၾကည့္မရဘူး "
"ထားပါ စိတ္ေလွ်ာ့ ဒီည ကလပ္သြားမယ္
ကိုးရီးယားကိုမျပန္ခင္ ဒီမွာအဝကဲအုံးမွာ ငါလာေခၚမယ္"
"ဂ်ီအြန္း လည္းပါမွာမလား"
"အင္း စိတ္ေလ်ာ့စမ္းပါ ေအးေဆးေပ်ာ္"
"မင္းမ်က္ႏွာေၾကာင့္ဘဲ ငါသည္းခံေနတာ"
ကားေသာ့ကိုလွည့္ၿပီး အိမ္ျပင္ထြက္သြားေသာ TaeHyung ေၾကာင့္ သူလည္းသက္ျပင္းခ်႐ုံသာ ရွိေတာ့သည္။
