Zawgyi
~ဟင့္~sope~
"မငိုပါနဲ႕ေတာ့ JiHyoႏူနား ကြၽန္ေတာ္ ရေအာင္ရွာေပးပါ့မယ္"
" ခရီးလမ္းအဆင္ေျပပါေစ Jimin"
"ဟုတ္ JongMin Hyung.....အဖိုးေရာ သက္သာရဲ႕လား"
ေခါင္းခါျပေသာ JiHyo ႏူနားေၾကာင့္ Jimin သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္ဆြဲကာ အိမ္ျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။
"Park Jimin မဟုတ္လား ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနလိုက္တာ အခုေရာဘယ္လဲ ခရီးထြက္မလို႔လား"
SeokJin တို႔အိမ္ကေနထြက္လာလိုက္ၿပီး လမ္းမွာအဆာေျပတစ္ခုခုဝင္စားခ်ိန္ ေက်ာင္းအုပ္ႏွင့္ဆုံ၏။
" ခရီးထြက္တာရယ္ေတာ့လဲ မဟုတ္ဘူး ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ SeokJin အေၾကာင္းစုံစမ္းမလို႔"
"ေဟ SeokJin က USမွာ ေက်ာင္းသြားတက္တာ တစ္လ ေလာက္ၾကာေနၿပီမဟုတ္လား"
"ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္တယ္ ဆရာ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန ဆိုးလ္သြားတဲ့ေန႕ထဲက အဆက္သြယ္မရေတာ့တာ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ သူခရီးပန္းလို႔ျဖစ္မယ္ထင္ၿပီး သတိလက္လြတ္ေနမိတာ ေနာက္က် 1ပတ္လည္းမဟုတ္2ပတ္လည္းမဟုတ္ စာမလာသတင္းမၾကား ၊ ဖုန္းလည္းဆက္မရေတာ့ဘူး ၾကာေတာ့သူ႕စိတ္နဲ႕ အဖိုးလည္း အိပ္ရာထဲလဲေနၿပီ"
" ဒါဆို သူတက္တဲ့ေက်ာင္းကို ဆက္သြယ္လို႔မရဘူးလား"
"ဆက္သြယ္ၿပီးၿပီဗ် သူတို႔က SeokJin နာမည္နဲ႕ ေက်ာင္းသားမရွိဘူးခ်ည္းေျပာေနေတာ့ အဆင္မေခ်ာတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လိုက္သြားမလို႔ ဗီဇာလုပ္တာနဲ႕ဘာနဲ႕ဆိုေတာ့ တစ္လေတာင္ၾကာသြားတာ"
" မင္းလည္း ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္နီးေနၿပီမဟုတ္လား"
"ေနာက္လဆိုတက္ရေတာ့မွာဗ် SeokJin အေၾကာင္းစုံစမ္းၿပီးရင္ ဆိုးလ္ကိုဘဲတန္းဆင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္းေက်ာင္းတက္လိုက္မယ္"
"Boseongၿမိဳ႕က သူေဌးႀကီးရဲ႕သားက ဘယ့္ႏွယ့္အလုပ္လုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္မွာလဲ မင္းအေဖရဲ႕အေမြေတြမွျဖင့္ မင္းဆယ္သက္စားမကုန္ဘဲ"
" ပါးက ကြၽန္ေတာ္လည္းအ႐ြယ္ေရာက္ၿပီမို႔
ဘြဲ႕ရၿပီးရင္ အေမြေတြလႊဲေပးေတာ့မယ္တဲ့။ အခုေတာ့ အရည္အခ်င္းစမ္းတဲ့အေနနဲ႕ ဆိုးလ္က ကုမၸဏီခြဲေတြရယ္ စက္႐ုံေတြရယ္ကို ေက်ာင္းတက္ရင္ ဦးစီးခိုင္းေနတာေလ"
