Zawgyi
"သားသား အျပင္ခဏထြက္ခဲ့"
Hyung ရဲ႕အသံၾကားေတာ့ ဝတ္လက္စအကၤ်ီကိုအျမန္စြတ္ထည့္ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းေရာက္ေတာ့ Hyung နဲ႕႐ြယ္တူေလာက္ရွိသည့္ ရဲဝတ္စုံႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ရွိေန၏ ။
" သားသား လူကုန္ကူးခံရတုန္းက ပုံစံအေသးစိတ္ကိုေျပာျပလိုက္"
" ကိုယ္က ယူအင္ဝူး ပါ ဒီနယ္ကိုတာဝန္က်တာသိပ္မၾကာေသးတာမို႔ အဲ့ဒီ့တုန္းက ျဖစ္စဥ္အတိအက်ကိဳ မ်က္ျမင္သက္ေသတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သိသေလာက္ေျပာျပေပးလို႔ရမလား"
ရဲမႉးဟုဆိုေသာ္ အသက္က Hyung နဲ႕တူတူေလာက္ရွိမည့္ပုံပင္။ ျဖဴတာလဲမဟုတ္ ညိုတာလဲမဟုတ္သည့္ အသားဝင္းဝင္း မ်က္ခုံးထူထူ ေတြနဲ႕ ဒီလူက အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသည္ဟု SeokJin စိတ္ထဲမွတ္ခ်က္ေပးမိသည္။
"ရပါတယ္.......အဲ့တုန္းက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လူႏွစ္ေယာက္က ေခၚသြားတာပါ။
မူမမွန္လို႔ ကြၽန္ေတာ္အေနာက္ကလိုက္ၾကည့္ခဲ့ရင္းကေန ဓားစာခံေတြထဲပါသြားတာ.....မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ ကားေပၚတင္ေခၚသြားခံရတဲ့ မိန္းကေလးအေရအတြက္က အေယာက္20ေက်ာ္တယ္......ဒီထက္လည္းပိုမ်ားနိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သတိေကာင္းေကာင္းျပန္ရလာေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ အားလုံးစုစုေပါင္း 10ေယာက္ေလာက္ဘဲရွိေတာ့တာဆိုေတာ့ အဲ့ဒီၾကားမွာဘာျဖစ္ခဲ့မွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။"
"အဲ့ဒီေနရာမွာ CCTVမရွိေပမယ့္ သံတယျဖစ္စရာလူေတြကိုေတာ့ ပုံၾကမ္းဆြဲထားတယ္ ဘယ္တစ္ေယာက္နဲ႕ ကိုက္ညီလဲဆိုတာ စစ္ေပးပါ"
ခဲပန္းခ်ီပုံတူေတြ တစ္႐ြက္ၿပီးတစ္႐ြက္ SeokJin ေရွ႕ကိုခ်ေပးလာသည္။
"သူပဲ ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာမွတ္မိတယ္ ေခါင္းကိုရိုက္ခဲ့တာေရာ ေသနတ္နဲ႕ပစ္ခဲ့တာေရာက သူပဲ"
နဂိုအၿငိဳးႀကီးတက္တဲ့သူမို႔ အသားနာထဲက စြဲေနေအာက္မွတ္မိေနတဲ့ လူရဲ႕မ်က္ႏွာကို လက္ညိုးထိုးေျပာေတာ့ Hyung မ်က္ႏွာက ေပါက္ထြက္မတက္ရဲလာသည္။
"တကယ္ေျပာတာ Hyung ဒီမွာၾကည့္"
တီရွပ္လက္တိုေလးကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး လက္ေမာင္းက ေသနတ္လွ်ပ္ထိထားတဲ့အမာ႐ြတ္ကို ျပ၍ ကေလးတိုင္သလိုေျပာေတာ့ ယူအင္ဝူး ဆိုတဲ့ ရဲမႉးက ၾကည့္ရင္းၿပဳံးသည္။
