Zawgyi
အိပ္မက္တခ်ိဳ႕က ထိတ္လန႔္စရာ။ ေသြးေရာင္တခ်ိဳ႕ရယ္ ေအာ္ငိုသံေတြရယ္က အာ႐ုံထဲေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ ။ ေနာက္ဆုံး မီးေရာင္စူးစူးနဲ႕ ခရမ္းနက္ေရာင္ မ်က္လုံးရယ္ မွဲ႕နက္ေလးရယ္ ကိုျမင္ေယာင္မိတဲ့အခ်ိန္တိုင္းက SeokJin အိပ္မက္ကေန လန႔္နိုးေနရၿမဲ အခ်ိန္တရပ္။
နာက်င္မႈနဲ႕အတူ ေဆး႐ုံေပၚမွာလွဲေလ်ာင္းေနထဲက ဗလာနထၳိျဖစ္ေနတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေၾကာင့္ ဘယ္အရာကိုမွ မမွတ္မိ။
အနားကို ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေရာက္လာေသာKim NamJoon ဆိုသည့္လူ။ သူ႕အား အျမင္မၾကည္မွန္း သိသာေသာ္လည္း ထုတ္ေတာ့မျပေခ်။
သူ႕ေပၚ ကန႔္လန႔္ေတြသာေျပာေပမယ့္ ထိုလူ႕အနားမွာဆိုရင္ လုံၿခဳံသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ သေဘာက်သည္။
ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္သူလဲ ၊ ဘယ္ကလဲ ၊
မိသားစုဆိုတာေရာ ရွိရဲ႕လား ။ မမွတ္မိေသာ အိမ္ဆိုတဲ့အရာကို လြမ္းတယ္ေျပာရင္ ႐ူးရာက်မလား။ လက္တေလာေတာ့ ထိုလူ၏ အရိပ္အၿမဳံေအာက္မွာ မွတ္ဉာဏ္မ်ား ျပန္လည္ရရွိလာသည္အထိ ခိုလုံခ်င္ပါသည္။
"SeokJin"
အိမ္အဝက ပန္းပင္ေလးေတြကို ေရေလာင္းရင္း TaeHyung ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ အေတြးနယ္ခ်ဲ့ရာမွ သတိဝင္လာေတာ့သည္။
"ဟင္"
" ငါတို႔ Night outထြက္မယ္
လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဝတ္အစား ႀကိဳထုတ္ထား Joonက ေစာင့္ရတာ ႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး"
"အြန္း"
အိမ္ထဲကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူျပန္ဝင္လာခဲ့ၿပီး TaeHyung က SeokJin အတြက္ တေန႕ကဝယ္လာသည့္ အဝတ္ေတြထဲက အခုသြားမယ့္ ေနရာနဲ႕လိုက္ေလာက္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးကို ေ႐ြးထုတ္ေပးလိုက္သည္။
" အခုက အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ TVၾကည့္ခ်င္ရင္ ၾကည့္ေန သြားမယ့္အခ်ိန္နဲ႕ ကပ္ရပ္ေလာက္မွ ေရခ်ိဳးၿပီး ထုတ္ထားေပးတာေတြဝတ္လိုက္"
"အြန္း "
SeokJin ကို အဝတ္ျပင္ေပးၿပီး အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ Joon ေၾကာင့္ အနားကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး
"Joon ညၾက ကလပ္သြားရင္ SeokJin ကိုပါေခၚသြားမွာေနာ္"
" ဘာ!.......႐ူးေနလို႔ သူ႕ကိုပါေခၚမွာလား'
