Zawgyi
"Hello"
" Jimin သားသားရဲ႕ သတင္းရလားဟင္"
"JiHyoႏူနား Hyungကို ဖုန္းေပးလိုက္ပါလား"
"Hello Jimin "
"JongMin Hyung ကြၽန္ေတာ္ SeokJin တက္ရမယ့္ေက်ာင္းမွာစုံစမ္းၿပီးၿပီ ဝင္ခြင့္စရင္းထဲပါေပမယ့္ ေက်ာင္းစဖြင့္ထဲက တက္ေရာက္တဲ့ စာရင္းထဲမွာမပါဘူး ၿပီးေတာ့"
"ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ "
" ပါး အကူညီနဲ႕ အဲ့ဒီ့ေန႕က ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ထားတဲ့ စာရင္းကိုပါၾကည့္ခဲ့တယ္ USကို SeokJin ေရာက္မလာခဲ့ဘူး"
" JongMin ရယ္ လုပ္ပါအုံး သားသား တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာၿပီ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ......ဟင့္"
JongMin Hyung phone speakerဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ JiHyo ႏူနားက သူတို႔ေျပာတာကိုၾကားၿပီး ရွိုက္ႀကီးတင္ငိုေန၏။
" JongMin Hyung အခု SeokJin ေပ်ာက္ေနတာေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့ စခန္းမွာလူေပ်ာက္တိုင္ခ်က္ဖြင့္ၿပီးရွာမွျဖစ္မယ္"
" Hyung အားလုံးစီစဥ္လိုက္မယ္ Jimin မင္းလည္းဂ႐ုစိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ Hyung ကြၽန္ေတာ္ ဆိုးလ္ကိုျပန္ဆင္းရင္လည္း SeokJin သတင္းကို နားစြင့္ေနၿပီး ရွာေပးပါ့မယ္"
ဖုန္းခ်သံဆုံးျပန္ေတာ့လည္း ႏွစ္ဖက္လုံးက သက္ဆိုင္သူအသီးသီးမွာ ရင္ထဲအပူလုံးမ်ားသာ ထႂကြေန၏။
" ေကာင္ေလး "
အိပ္ရာနိုးနိုးခ်င္းထဲက ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ေအာက္ဆင္းလာဖို႔အတြက္ NamJoon အခန္းျပင္ကေနေျပာသြားသည္။ ေလွကားကေန ဆင္းလာတဲ့ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့လည္း လွမ္းေခၚၿပီး ေလွကားေအာက္နားတြင္ရပ္ေနျပန္သည္။
" အိမ္မွာရွိတဲ့သူေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးမလို႔"
ေလွကားေဘးက ဧည့္ခန္းအေရွ႕တြင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အေဒၚအ႐ြယ္တစ္ေယာက္က မတ္တတ္ရပ္ေနၾကၿပီး SeokJin အနားကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့
" ဒါက အႀကီးဂို ေဘးကေတာ့ အႀကီးဂိုရဲ႕
ေယာကၤ်ား ေလးခ်န္၊ သူကေတာ့ အႀကီးဂိုရဲ႕ တူမ ယူဂ်င္တဲ့ သူတို႔အားလုံးက ၿခံေရွ႕နားေလာက္က သီးသန႔္အိမ္ေလးမွာေနတာ ဒီအိမ္ရဲ႕ ေဝရာဝစၥေတြအတြက္ တာဝန္ယူထားတဲ့ သူေတြ"
