အခ်ိန္အားျဖင့္ ညေန ၅နာရီခြဲ ေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ အံ့သူရိန္မင္းတစ္ေယာက္ အေဆာင္ရိွရာဆီသို႔ လာခဲ့လိုက္သည္..။ အေကာင္းစားေတာ့မဟုတ္သည့္ စတိုင္ပင္ေဘာင္းဘီအမည္းကိုမွ အေပၚကေန အက်ႌအျဖဴသန္႔သန္႔လက္ရွည္ေလးကို လက္တံေတာင္ဆစ္အထိ ေခါက္ၿပီး ဝတ္ထားသည္..။ ေကာ္လန္မပါသည့္ လည္ကတံုးကိုမွ အေပၚဘက္ ၾကယ္သီးႏွစ္လံုး ျဖဳတ္ ထားသည့္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသည္..၊ သားသားနားနားလည္း ရိွ၏..။
"တိမ္စိုင္.."
ပင္မေဆာင္အေပါက္ဝ၌ ထိုင္ေနသည့္ တိမ္စိုင့္ကို ေတြ့ေတာ့ အံ့သူရိန္မင္း၏ ေျခလွမ္းတို႔က ခုနကထက္ ပိုၿပီးသြက္လက္သြားသည္..။
"ငါ ေနာက္က်သြားေသးလား.."
"မက်ပါဘူး.."
"အင္း.."
အံ့သူရိန္မင္းလည္း တိမ္စိုင့္ေဘးနား၌ ဝင္ထိုင္လိုက္ ၿပီး တိမ္စိုင့္ဘက္ လွည့္ၾကည့္မိသည္..။ ဂ်င္းအေပ်ာ့သားေဘာင္းဘီကိုမွ အေပၚကေန ရွပ္အျဖဴဝတ္းၿပီးအျပင္ခံကိုေတာ့ အျပာအရင့္ေရာင္ လက္ရွည္ကို တြဲဝတ္ထားသည္..။
"ဒီေန့ေရာ ဂိုက္မသင္ရဘူးလား.."
"ဟင့္အင္း..ဒီေန့က ေက်ာင္းသားေတြ အားတယ္.."
"ဪ..အင္း..ဒါနဲ႔ ဆုေပးပြဲက ဘယ္မွာလုပ္မွာလဲ.."
"ငါလည္းမသိဘူးေလ..ဆရာတို႔ေခၚသြားတဲ့အေနာက္ လိုက္ရမွာပဲ.."
"ဪ.."
ခပ္တိုတိုသာ ျပန္ေျဖသည့္ တိမ္စိုင့္ေၾကာင့္ အံ့သူရိန္မင္း ဘာအေၾကာင္းေျပာလို႔ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘဲ တိတ္ဆိတ္သြားသည္..။
"ကဲ..သြားၾကတာေပါ့.."
အေပၚထပ္မွ ဆရာတို႔ဆင္းလာေတာ့မွသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ဆရာတို႔ကားႏွင့္ ဆုေပးပြဲလုပ္သည့္ေနရာဆီသို႔ လာခဲ့လိုက္သည္..။
_____
ထိုင္ခံုေတြ ဝိုင္းထားသည့္ စားပြဲခံုအရွည္ႀကီးက ခန္းမေဟာခန္း၏ အလယ္၌ ေနရာယူထားသည္..။ သူ႔အေရ႔ွက စတိတ္စင္ေပၚမွာေတာ့ စတိတ္မီးေရာင္ ေၾကာင့္ ဘလင္း ဘလင္းျဖစ္ေနသည့္ ဒိုင္းဆုမ်ားက မ်က္စိက်ိန္းခ်င္စရာပင္ျဖစ္သည္..။
