ေအးစက္စက္ရိွလွေသာ အခ်ဳပ္ခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ လင္း ေရာင္ျခည္သစ္တစ္ေယာက္ အေတြးမ်ား ျပန္႔ႏွံ့ကာ စိတ္ႏွင့္လူႏွင့္ မကပ္ေခ် ။
အကယ္၍သာ အခုခ်ိန္ မာန္ေအာက္ခ်င္းကိုသာ ေတြ့သြားရင္ သူတို႔ရဲ့ သံသယေတြက ေအာက္ခ်င္းဆီကိုေရာက္သြားမယ္ထင္တယ္ ။ ခုနက စစ္ေဆးေမးျမန္းတဲ့အခန္းထဲမွာ ရဲၪီးေလးႀကီး ေမးတုန္းက ေရာင္ျခည္ေျဖခဲ့တဲ့ အရာေတြက အမွန္ေတြဆိုတာ..ရဲၪီးေလးႀကီးကို ယံုေစခ်င္သည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း ေျပာခဲ့မိသည့္စကားေတြကအမွန္ေတြပါဆိုၿပီး ေထာက္ျပစရာ သက္ေသမရိွသည့္အတြက္ ယံုတစ္ဝက္ မယံုတစ္ဝက္ျဖစ္ေနသည္ ။ အခုေတာ့ အ ခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ယာယီထိန္းသိမ္းထားမယ္တဲ့ ။
အိုေခေလ ၊ လက္မခံႏိုင္စရာအေၾကာင္းေတာ့မရိွပါဘူး ။ သူတို႔ ကိုယ့္ကို စြပ္စြဲၾကဖို႔ သက္ေသေတြ အသည္းအသန္ ရွာၾကေတာ့မည္ ၊ နာမည္ႀကီးေသဆံုးမႈမွာ သတ္တဲ့သူ အမည္မေပၚခဲ့ရင္ ေသာ္ဇင္ထက္အေဖတို႔ေတာ့ အရွက္ ကြဲၾကေတာ့မွာေပါ့ ။ ကိုယ့္သားကို သတ္သြားတဲ့သူကိုေတာင္ မရွာႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ ။ အဲဒါေၾကာင့္ အကယ္၍ ေအာက္ခ်င္းကိုသာ ရွာမေတြ့ရင္ ၊ က်ိန္းေသ ေရာင္ျခည့္ကိုပဲ စြပ္စြဲၾကေတာ့မည္ ။ မရိွ ရိွတဲ့သက္ေသကို ရွာႀကံျပီးေတာ့ ေထာက္ျပေတာ့မည္ ၊ ေနာက္ဆံုး မရိွေတာ့ရင္ သက္ေသအတုလုပ္ခ်င္လုပ္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္ ။
ရဲၪီးေလးႀကီး ေျပာတာကေတာ့ ထြက္ဆိုခဲ့တဲ့အရာေတြက အမွန္ပါလို႔ ေျပာလို႔မရတာမို႔လို႔ တရားရံုးကပဲ အဆံုးအ ျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္တဲ့ ။ တရားရံုးေရာပ္ေတာ့မွ ေျပာခဲ့သမ်ွေတြကို တရားသူႀကီးဆီ ျပန္ေျပာျပလိုက္တဲ့ ။ ၿပီးေတာ့ ေရ႔ွေနငွားခြင့္ရိွတယ္တဲ့ ။
"ေရာင္ျခည္.."
အခ်ဳပ္ခန္းအနားသို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္လာသည့္ အံ့သူရိန္မင္းက ေရာင္ျခည့္ကို လွမ္းေခၚလိုက္ရင္း -
"အဆင္ေျပရဲ့လား..လူသတ္မႈနဲ႔ စြပ္စြဲခံထိထားတာဆိုေတာ့ တရားရံုးတက္ရလိမ့္မယ္..အမႈကလည္းႀကီးတယ္.. ၿပီးေတာ့..ေနာက္ခံအသိုင္းအဝိုင္းကလည္း ေတာင့္တင္း ေနတာဆိုေတာ့..လြယ္မယ့္ပံုမေပၚဘူး.."
